Της Ευγενίας Σαχινιάν,
Ο Δίας, από τη συνεύρεσή του με την Ευρώπη απέκτησε τρία παιδιά, τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Έπειτα, όμως, την εγκατέλειψε και τα παιδιά του τα υιοθέτησε ο νόμιμος σύζυγός της, Αστέριος. Ο ίδιος δεν έκανε δικούς του απογόνους και έτσι ο Μίνωας τον διαδέχθηκε στον θρόνο του στο βασίλειο της Κρήτης. Χρόνια μετά, ο Αστέριος πέθανε και ο Μίνωας επιτέλους έγινε βασιλιάς και παντρεύτηκε την Πασιφάη, επίσης με θεϊκή καταγωγή, αφού ήταν κόρη του Ήλιου και της Περσηίδας και αδελφή του Αιήτη, βασιλιά της Κολχίδας. Ήταν μάλιστα αδελφή της Κίρκης, της γνωστής μάγισσας του αρχαίου κόσμου.
Ο Μίνωας πίστευε πως τώρα που έγινε βασιλιάς οι θεοί θα του διέθεταν ότι ζητούσε. Έτσι, λοιπόν, ικέτευσε τον Ποσειδώνα να του χαρίσει μέσα από τη θάλασσα έναν ωραίο και γερό ταύρο, με την υπόσχεση ότι θα τον θυσιάσει στους θεούς. Ο θεός της θάλασσας υλοποίησε την επιθυμία του Μίνωα, ο οποίος πάραυτα όταν αντίκρισε τον ταύρο όχι μόνο δεν τον θυσίασε, αλλά θολωμένος από την ομορφιά του τον κράτησε στους βασιλικούς στάβλους του και στη θέση του θυσίασε έναν από τους ήδη υπάρχοντες.
Οργισμένοι οι θεοί για αυτήν του την ανυπακοή και απαράδεκτη πράξη, αποφάσισαν να προκαλέσουν σφοδρό έρωτα της Πασιφάης για τον ταύρο. Γεγονός που ήταν φυσικά ανήκουστο, εφόσον πρόκειται για ένα ζώο. Ακόμα, εξαγρίωσαν τον ταύρο και εκείνος με τη σειρά του κατέστρεψε ότι βρήκε στο πέρασμά του. Οι θεωρίες σχετικά με αυτήν την τιμωρία είναι ποικίλες. Υποστηρίζεται πως ο πόθος της Πασιφάης για τον ταύρο ίσως ήταν και μια τιμωρία της Αφροδίτης, εξαιτίας της ασέβειας προς το μέρος της θεάς, αρνούμενη να την λατρέψει. Άλλοι πάλι αναφέρουν το συμβάν ως αντίτιμο για τον Ήλιο που μαρτύρησε στον Ήφαιστο το ερωτικό πλάγιασμα της Αφροδίτης με τον Άρη.
Η Πασιφάη, μη δυνάμενη να ελέγξει τα συναισθήματά της για τον ταύρο, παρακάλεσε τον Δαίδαλο, σπουδαίο αρχιτέκτονα και γλύπτη της εποχής, να της κατασκευάσει ένα ξύλινο άγαλμα που να μοιάζει με αγελάδα, το οποίο όμως θα ήταν κούφιο από μέσα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο ταύρος εντυπωσιάστηκε από το υποτιθέμενο ζώο και από την ένωση τη δική του και της Πασιφάης, γεννήθηκε ο Μινώταυρος. Το πλάσμα αυτό ήταν μισός άνθρωπος και μισός ταύρος, ενώ είχε τεράστια δύναμη και τρεφόταν με φρέσκο ανθρώπινο κρέας.
Η ζωή του Μίνωα και της Πασιφάης υπήρξε από πολλές πλευρές οδυνηρή. Το ζευγάρι αδυνατούσε να συνευρεθεί ερωτικά, καθώς ο Μίνωας ήταν καταδικασμένος κάθε φορά που πλησίαζε γυναίκα να βγαίνουν από μέσα του ερπετά και να κατασπαράζουν τα σπλάχνα της, εξαιτίας ενός νοσήματος που τον είχε καταβάλλει. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε για την κόρη του Ήλιου. Μια άλλη εκδοχή του μύθου λέει ότι η Πασιφάη τον τιμώρησε επειδή διέπραξε μοιχεία. Όπως και να έχει, τελικά κατάφερε να γιατρευτεί χάρη στην Πρόκρις, κόρη του ξακουστού Ερεχθέα, βασιλιά της Αθήνας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Ο μύθος της Πασιφάης, elsito.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Μίνωας – Πασιφάη – Μινώταυρος, lecturesbureau.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Πασιφάη, greek-language.gr, Διαθέσιμο εδώ
