Του Δημήτρη Καρυδάκη,
Ψυχροπολεμικό το κλίμα τις τελευταίες εβδομάδες με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νικόλαο Ανδρουλάκη να καταθέτει το πρωί της 26ης Ιουλίου στο Ανώτατο Δικαστήριο του Αρείου Πάγου μηνυτήρια αναφορά σχετικά με την παρακολούθηση του κινητού του τηλεφώνου και την υποκλοπή σημαντικών προσωπικών του δεδομένων από την ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), πριν ακόμη ο ίδιος αναλάβει την θέση του προέδρου του κόμματος. Με την υποκλοπή προσωπικών δεδομένων οποιουδήποτε χρήστη να αποτελεί παραβίαση τόσο του άρθρου 9Α για την προστασία των προσωπικών δεδομένων όσο και του άρθρου 19 του Ελληνικού Συντάγματος σχετικά με το απαραβίαστο του απορρήτου των επιστολών, ανταπόκρισης και επικοινωνίας, η Ελληνική Κυβέρνηση και ειδικά ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, κατόπιν άμεσης απαίτησης του κ. Ανδρουλάκη, προέβη στην απολογία του προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας όμως πως ο ίδιος δεν γνώριζε ότι το κινητό του δεύτερου παρακολουθούνταν επί δυόμισι συνεχόμενους μήνες.
Με την αιτιολογία της νόμιμης επισύνδεσης κατόπιν παροχής άδειας από τον αρμόδιο εισαγγελέα και λέγοντας ότι νόμιμες παρακολουθήσεις ανέκαθεν λάμβαναν χώρα από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, οι αξιωματούχοι του Μεγάρου Μαξίμου προσπάθησαν να «ξελασπώσουν» την Ελληνική Κυβέρνηση και τα λάθη της υπηρεσίας πληροφοριών της χώρας, προσπάθεια η οποία όμως δεν φάνηκε να αποφέρει καρπούς, καθώς όπως είναι ήδη γνωστό, πριν λίγες μέρες παρακολουθήσαμε την παραίτηση τόσο του Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης Γρηγόρη Δημητριάδη όσο και του διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέων, δύο πολύ σημαντικών προσώπων που συνέβαλλαν μέχρι πρότινος στην εύρυθμη λειτουργία της χώρας.
Γιατί όμως να παρακολουθείται τόσο στενά ένα πολιτικό πρόσωπο; Και γιατί μπορεί ακριβώς αυτό το πρόσωπο να είναι υπεύθυνο, έτσι ώστε οι υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας να προβούν στην άρση του απορρήτου των επικοινωνιών , όπως αυτό ορίζεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 19 του Συντάγματος;
Να σημειωθεί πως η παράγραφος 1 του άρθρου 19 τονίζει με τα ακριβή λόγια: «Nόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων». Άρα, η άρση του απορρήτου μπορεί να καταστεί επιτρεπτή μόνο αν ο παρακολουθούμενος/ κατηγορούμενος βρίσκεται στο στόχαστρο για πιθανή διεξαγωγή κάποιου σοβαρού εγκλήματος ή κακουργήματος. Ποιες πράξεις επιτρέπουν, επομένως, την άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας; Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 4 του νόμου 2225/94, η άρση επιτρέπεται για εκείνους που βρίσκονται στο στόχαστρο για πιθανή εσχάτη προδοσία, για εκείνους οι οποίοι ωθούν άλλους μέσω του διαδικτύου στο να προβούν σε πράξεις εσχάτης προδοσίας, η κατασκοπεία ακόμη και η διενέργεια βασανιστηρίων, με το πρώτο έγκλημα να ορίζεται από το άρθρο 134 του νόμου 4619/2019 του Ποινικού Δικαίου, το δεύτερο από το άρθρο 135 του ίδιου νόμου, η κατασκοπεία από το άρθρο 149 πάλι του ίδιου νόμου και η διεξαγωγή βασανιστηρίων στο άρθρο 137Α του νόμου 4619/2019 του Ποινικού Δικαίου της χώρας. Είναι προφανές ότι η λίστα εγκλημάτων είναι αρκετά μεγάλη και δεν τελειώνει στα ολιγάριθμα παραδείγματα άνωθεν.
Πώς έγινε, όμως, η όλη διαδικασία της παρακολούθησης; Πώς παρακολουθούσε η Ελληνική Κυβέρνηση (μέσω της ΕΥΠ πάντα) το κινητό τηλέφωνο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και γιατί δεν γνώριζε τίποτα ο Πρωθυπουργός της χώρας, υπό την δικαιοδοσία του οποίου υποτίθεται ότι βρίσκεται η υπηρεσία πληροφοριών;
Όπως λέει και ο τίτλος του παρόντος άρθρου, η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη έγινε μέσω του διαβόητου λογισμικού “Predator” (ελλ: Κυνηγός ή Θηρευτής), λογισμικό το οποίο, όπως ξέρουμε, δημιουργήθηκε το 2017 από την εταιρεία Cytrox της Β. Μακεδονίας. Το λογισμικό εμφανίζεται στο κινητό του θύματος με μορφή SMS , το οποίο ζητά από τον χρήστη να προβεί σε συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Σε περίπτωση που το θύμα αφελώς πατήσει τον υπέρ-σύνδεσμο, όλα τα στοιχεία του κινητού του τηλεφώνου (περιεχόμενα μηνυμάτων, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, φωτογραφίες, κωδικοί εφαρμογών, λογαριασμοί τραπέζης κ.α.) βρίσκονται στην άμεση διάθεση των επιτήδειων hackers. Ας μην λησμονηθεί ότι από την στιγμή που κατέστη φανερό το σκάνδαλο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να αποποιηθεί προφανώς την ευθύνη για την παρακολούθηση και δεύτερον να μας πείσει ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το κακόβουλο λογισμικό. Jokes on them θα μπορούσε να πει κανείς, διότι σε προσωπική της αναφορά, η ομάδα ανάλυσης απειλών της Google αναφέρει πως το λογισμικό της εταιρείας Cytrox πουλήθηκε, μεταξύ άλλων χωρών (Αίγυπτος, Αρμενία, Ισπανία, Σερβία, Ακτή Ελεφαντοστού, Μαδαγασκάρη, Ινδονησία) και στην Ελλάδα. Με περίσσεια χάρη λοιπόν, ο τεχνολογικός «κολοσσός» επ’ ονόματι Google, ξεσκεπάζει την Ελληνική κυβέρνηση.
Κλείνοντας, και σύμφωνα με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό σε δήλωσή του, η μη ενημέρωση του παρακολουθούμενου από την υπηρεσία πληροφοριών σχετικά με την παρακολούθησή του και πάντα για λόγους εθνικής ασφάλειας, αποτελεί νομοθεσία η οποία ψηφίστηκε θετικά από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Επομένως, γιατί αυτή η ακραία αντίδραση του Nίκου Ανδρουλάκη όταν έμαθε ότι τον παρακολουθούν και μάλιστα νόμιμα; Και από την άλλη, γιατί τόση προσπάθεια εκ μέρους της κυβέρνησης να αποποιηθεί των ευθυνών της τόσο σχετικά με την παρακολούθηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, όσο και της χρήσης του λογισμικού Predator για την διεξαγωγή της, από την στιγμή που η παρακολούθηση προσώπων κατόπιν εισαγγελικής άδειας είναι νόμιμη; Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν έχει την φωλιά του καθαρή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τι είναι το Predator και πώς κατασκόπευε δημοσιογράφους και πολιτικούς, oneman.gr, διαθέσιμο εδώ
- Γιατί έγινε η παρακολούθηση του Ανδρουλάκη και το κοινό μυστικό που δεν αποκαλύπτεται ευθέως, huffingtonpost.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η Google επιβεβαιώνει: Κρατικοί φορείς στην Ελλάδα προμηθεύτηκαν το λογισμικό παρακολούθησης Predator, ethnos.gr, διαθέσιμο εδω
- **’Αρθρο 9A: (Προστασία προσωπικών δεδομένων), hellenicparliament.gr, διαθέσιμο εδώ
