Της Κατερίνας Κωνσταντοπούλου,
«Υπάρχουν στη ζωή του καθενός αναγνώσματα αποκαλυπτικά και δραστικά όσο ο έρωτας, κι αυτό ακριβώς κρατάει αμείωτα τον γοητευτικό μύθο της ανάγνωσης. Μολαταύτα, σχεδόν όλοι οι «φανατικοί για γράμματα» φτάνουν κάποια στιγμή να σκεφτούν ότι πιο κοντά στα πράγματα, ως μετριοπαθέστερο και ολιγαρκέστερο, είναι το ρήμα «διαβάζω», με την καταγωγική του έννοια «περνώ μέσα από…», παρά το βεβαρημένο από συμβολισμούς και εξιδανικεύσεις “αναγιγνώσκω”»
— Π. Μπουκάλας
Στα ξύλινα ράφια των βιβλιοθηκών με τους σωρούς των σκονισμένων και ξεχασμένων βιβλίων, πίσω από τα χάρτινα, τα μαλακά, τα γυαλιστερά εξώφυλλα, βρίσκονται κρυμμένοι ολόκληροι κόσμοι, που περιμένουν να ξεπηδήσουν από τις κιτρινισμένες σελίδες, να αποδεσμευτούν από τα τυπωμένα γράμματα και να τρυπώσουν στις ψυχές κάποιου αναγνώστη. Κόσμοι που γεννήθηκαν στο μυαλό και στην ψυχή κάποιου ονειροπόλου συγγραφέα, κόσμοι του παρελθόντος ή του μέλλοντος, ανιστορικοί κόσμοι, που συναντάς μόνο στη φαντασία του πιο αιθεροβάμονος παιδιού. Κόσμοι που διδάσκουν, εμπνέουν, συγκινούν, κόσμοι με δάκρυα, χαμόγελα, έρωτες, όνειρα, προδοσίες, πολέμους. Σε αυτούς τους κόσμους, μπορείς να μυρίσεις τη θαλασσινή αλμύρα, να ακούσεις μελαγχολικές μελωδίες, παιδικά γέλια, κλάματα ερωτικών απογοητεύσεων, να δεις την αυγή από κάποια άγνωστη βουνοκορφή, να αγγίξεις το φεγγάρι.
Και όλο αυτό το συνονθύλευμα των αισθήσεων, όλων των αισθήσεων, συμβαίνει πίσω από αυτές τις μαύρες, μονότονες γραμματοσειρές, που σε ταξιδεύουν στον χωροχρόνο. Όταν διαβάζεις, όλοι οι κόσμοι είναι υποταγμένοι σε εσένα, είναι δικοί σου. Παίρνουν τη μορφή που τους δίνεις εσύ, ζωγραφίζεις την ομορφιά στο μυαλό σου όπως θες εσύ, και την ασχήμια το ίδιο. Δεν φοβάσαι πια τον κόσμο, γιατί είναι δικός σου. Είναι ένα κομμάτι πηλός που τον πλάθεις διαφορετικά σε κάθε ιστορία και τον βιώνεις σαν να συμβαίνει τώρα, δίπλα σου. Συμμετέχεις σε αυτόν τον κόσμο με όλο σου το είναι. Κλαις σαν να έχασες εσύ τον πόλεμο, χαίρεσαι σαν να ταξιδεύεις εσύ, ονειρεύεσαι σαν να βρήκες εσύ τον έρωτα. Με το βιβλίο, κατακτάς τον χρόνο και τον κόσμο.
Διαβάζω γιατί μόνο έτσι είμαι ελεύθερη. Ελεύθερη από την πεζότητα της ρουτίνας, ελεύθερη από τα στενά όρια του οπτικού μου πεδίου, ελεύθερη από ό,τι ευτελές φυτρώνει στην ψυχή του ανθρώπου. Ελευθερώνομαι, γιατί μαθαίνω, ανακαλύπτω νέους τρόπους σκέψης, βιώνω πρωτόγνωρα συναισθήματα, αποκτώ εμπειρίες, πλουτίζω σε ευαισθησία, γίνομαι κοινωνός της γνώσης.
Διαβάζω, γιατί μόνο έτσι υπάρχω. Δεν επιβιώνω απλώς, αλλά ζω. Ξεπερνώ τα όρια της ταπεινής ζωής μου και ταξιδεύω σε κόσμους που δεν θα προλάβω να αντικρίσω. Νιώθω όσα δεν θα έχω την ευκαιρία να νιώσω. Στα βιβλία θα γευτείς τον έρωτα που ίσως ποτέ δεν γνώρισες, την ευτυχία που ποτέ δεν χάρηκες, θα πάρεις μια γεύση από τη δυστυχία που για καλή σου τύχη δεν έχεις νιώσει, και θα καταλάβεις τη ψυχή του διπλανού σου, θα γίνεις πιο ανεκτικός, πιο συμπονετικός. Με το διάβασμα ζεις πολλές ζωές, ζεις σε πολλές εποχές, γίνεσαι έφηβος και παρασύρεσαι από τη μέθη για τη ζωή ή γίνεσαι ηλικιωμένος και αισθάνεσαι τον φόβο του τέλους. Με το διάβασμα γίνεσαι ένας μικρός Θεός.
Κάποιος που γυρνάει την πλάτη στα βιβλία, γυρνάει την πλάτη σε μεγάλο μέρος της ομορφιάς της ζωής. Στην ομορφιά της φαντασίας, των νοητικών ταξιδιών, των αγνώστων κόσμων, των αγνώστων ψυχών. Στην ομορφιά του να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Όταν διαβάζω, η ομορφιά είναι παντού…, alfavita.gr, διαθέσιμο εδώ
- Κώστας Ακρίβος, περ. της ΕΝΕΒΕ, τεύχ. 1, 2002
