Του Θάνου Κουλουβάκη,
Βουτιές, παγωτά στην ακρογιαλιά, βόλτες μέχρι αργά, παρέες και ανεμελιά. Νομίζω μέσα σε αυτές τις ελάχιστες λέξεις μπορώ να συνοψίσω τα καλοκαίρια των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Έπειτα, θα μπορούσα να προσθέσω πολλά ακόμα, όμως θεωρώ ότι τα βασικά είναι αυτά και είναι κοινά για αρκετούς και αρκετές από εμάς. Και προπάντων, το αίσθημα που μας αφήνουν όλες μας οι αναμνήσεις από τα καλοκαίρια των πρώτων χρόνων της ζωής μας είναι κάτι που —καμιά φορά— φαντάζει στο μυαλό μου καθολικό· λες και όλοι έχουν ζήσει πάνω κάτω τα ίδια.
Και μέσα σε αυτά τα πλαίσια διαμόρφωσης μιας συλλογικής μνήμης, θέλω κι εγώ να εκφράσω το πόσο τυχερός αισθάνομαι που είχα την ευκαιρία να περνάω τα καλοκαίρια μου ξέγνοιαστος στο χωριό μου· εκεί που ο χρόνος κυλούσε πάντοτε αργά —σε αντίθεση με τους ρυθμούς της μεγαλούπολης— και που αισθάνεσαι την ασφάλεια, την οικειότητα και τη γαλήνη. Εκεί, χάνεις για λίγο την ανάγκη να τρέξεις, να ανεβάσεις ρυθμούς για να κερδίσεις χρόνο και έρχεσαι σε μία κατάσταση ηρεμίας και κατανόησης· ίσως ξεκινάς να ψάχνεις ένα βαθύτερο νόημα στην ύπαρξη. Όμως το καλοκαίρι, όλα τα καλοκαίρια, είναι πολύ μικρά για να προλάβεις να το βρεις· κι ύστερα γυρνάς πίσω και όσα έζησες τα θυμάσαι σαν ένα φευγαλέο όνειρο.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό πάντοτε με πλήγωνε σε αυτήν την εποχή. Αν και οι μέρες κυλούν αργά, οι μήνες τρέχουν σαν διαολεμένοι. Κι άντε να προλάβει κάνεις να πάρει αρκετή ηρεμία, ασφάλεια και θετική ενέργεια για να αντέξει τον χειμώνα. Καμιά φορά προβληματίζομαι, διότι το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αισθάνονται έτσι όλοι οι άνθρωποι για τα καλοκαίρια τους. Σίγουρα ορισμένοι έχουν κακές αναμνήσεις από αυτά, άλλοι αδιάφορες. Και σκέφτομαι πόσο κρίμα είναι να έχουν πάει στράφι τόσα εν δυνάμει υπέροχα καλοκαίρια· πόσες όμορφες εμπειρίες θα μπορούσαν να έχουν χτιστεί αυτούς τους λίγους, μα μαγικούς μήνες.
Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του βιώματα, τα δικά του προσωπικά καλοκαίρια και αναμφίβολα δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς πώς τα περνούσε. Ευελπιστώ, ωστόσο, όσοι διαβάζετε αυτό το άρθρο, να αναβιώσατε όλες εκείνες τις ώρες που περάσατε στη θάλασσα, τις νυχτερινές εξορμήσεις, τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς της νεότητας, το μοίρασμα των ονείρων, τα γέλια και τις πλάκες, τις αυθόρμητες αγκαλιές.
Κι αν δεν τα έχετε ζήσει, κι αν δεν έτυχε τα καλοκαίρια σας να είναι γεμάτα με τέτοιες στιγμές, ίσως ήρθε η ώρα τώρα να διαμορφώσετε όμορφα καλοκαίρια, γεμάτα ζωντάνια και υπέροχες στιγμές. Γεμάτα με χαμόγελα, αλάτι στο δέρμα και αγάπη. Κι όταν έρθει ο χειμώνας, θα έχουν μείνει τόσο όμορφες αναμνήσεις που θα μας κάνουν να τον αντέξουμε.
