Της Στέλλας Πετρακάκη,
Κατά κοινή παραδοχή, οι καλοκαιρινοί μήνες κυλάνε συνήθως λίγο πιο ομαλά από τον υπόλοιπο χρόνο, ενώ υπάρχει χαλαρότητα σχεδόν σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας. Ωστόσο, η πανδημία του Covid-19, αλλά και οι αλλεπάλληλες πυρκαγιές στην Ευρώπη άλλαξαν κατά πολύ αυτά τα μέχρι πρότινος δεδομένα, καθώς από το 2020 οι αναταράξεις στα καλοκαίρια είναι ένα φαινόμενο αρκετά σύνηθες πλέον. Πολλές είναι και οι αναταραχές του καλοκαιριού που διανύουμε τώρα, με τις περισσότερες να παρατηρούνται στον τομέα της πολιτικής. Ήδη από τον Ιούνιο αυτού του έτους συζητιέται έντονα η αλλαγή πλεύσης στη διακυβέρνηση της Ιταλίας, καθώς διεκπεραιώθηκαν έντονες ενέργειες για την πτώση της κυβέρνησης του Ιταλού Πρωθυπουργού, Mario Draghi, οι οποίες και εν τέλει ευδοκίμησαν.
Η διάρκεια της θητείας του, θεσμικά, θα έληγε σε λιγότερο από ένα χρόνο από τώρα, παρά ταύτα δεν έλειψε κάθε είδους προσπάθεια για την ανατροπή του. Το ερώτημα, όμως, που τρέχει μέσα στη σκέψη κάθε Ιταλού κατοίκου αυτό το καλοκαίρι είναι το εξής: ποιος θα διαδεχθεί τις κρίσεις, τη διακυβέρνηση και την κάλυψη του κενού, που εύλογα δημιουργείται για μικρό διάστημα μετά την ανασύνταξη της Βουλής;
Στο σημείο αυτό, ζωτικής σημασίας είναι να αναφερθούν στοιχεία τα οποία θα βοηθήσουν να σχηματιστεί μια σφαιρική εικόνα για το τι επρόκειτο να δει η Ευρώπη στις πρόωρες εκλογές στην Ιταλία, που θα διενεργηθούν στις 25 Σεπτεμβρίου 2022. Κατά γενική ομολογία, τα αποτελέσματα των μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεων δίνουν ένα προβάδισμα στον συνασπισμό Ακροδεξιάς-Κεντροδεξιάς, της οποίας ηγείται η Giorgia Meloni. Παρατηρήθηκε, ωστόσο, και η αρχή μιας συνεργασίας που φάνηκε —τουλάχιστον αρχικά— πολλά υποσχόμενη στον χώρο. Ο λόγος, βεβαίως, γίνεται για την σύμπραξη στο Κεντροαριστερό Μέτωπο, όπου το κεντροαριστερό «Δημοκρατικό Κόμμα» (PD) του πρώην Πρωθυπουργού Enrico Letta φαινόταν πως θα συνεργαστεί με το κεντρώο κόμμα “Azione” του Carlo Calenda.
Η παραπάνω είδηση, παρά ταύτα, ανατράπηκε μόλις προχθές, καθώς ανακοινώθηκε από το “Azione” (Δράση) πως αδυνατεί να συνεργαστεί με ένα κόμμα που επιλέγει να συμπορευτεί με συνασπισμό που τάσσεται κατά της ατζέντας της κυβέρνησης Draghi. Σε ανακοίνωσή του λοιπόν, ο Calenda τοποθετήθηκε, παρουσιάζοντας την νέα συνεργασία του με το φιλελεύθερο κόμμα “Italia Viva” του πρώην Πρωθυπουργού της Ιταλίας, Matteo Renzi. Ζήτησε συγγνώμη από τον ιταλικό λαό και δήλωσε πως «ο Enrico Letta προτίμησε να ακολουθήσει διαφορετική οδό από την μέχρι πρότινος σύσταση για συνεργασία». Με την διάσπαση αυτής της συνεργασίας, παρατηρείται το ένα μέτωπο να συστήνεται από την προαναφερθείσα σύμπραξη Ακροδεξιάς και Κεντροδεξιάς, και το άλλο μέτωπο τελικά να συστήνεται από το Δημοκρατικό Κόμμα, την Ιταλική Αριστερά, τους Πράσινους και τον πρώην «Πεντάστερο» Luigi Di Maio, ο οποίος ανήκε στο αντισυστημικό κίνημα του Beppe Grillo, Movimento Cinque Stelle (Κίνημα 5 Αστέρων) και πλέον έχει δημιουργήσει δικό του σχηματισμό, αφού αποσκίρτησε από το Κ5Α. Σε αυτή τη φάση παρατηρούμε το PD να βρίσκεται στα ίσια με το Fratelli d’Italia της Meloni στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αλλά ακόμη και σε συνεργασία με την Azione, η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση της ομάδας ήταν 33,6%, έναντι 46,4% για τους δεξιούς αντιπάλους της. «Αν δεν γίνει ένα θαύμα, η αριστερά δεν μπορεί να κερδίσει… Η δεξιά έχει τις εκλογές στην τσέπη της», δήλωσε ο Roberto D’ Alimonte, καθηγητής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Luiss της Ρώμης.
Κάνοντας μια αλλαγή πλεύσης στα όσα αναφέραμε, οφείλεται να δοθεί και ένα παρασκήνιο σχετικά με τους στόχους των συνασπισμών μετεκλογικά. Η Giorgia Meloni, ως αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος, γνωστό επίσης με το όνομα “Brothers of Italy” (Αδέλφια της Ιταλίας), δεν έλειψε να θίξει το μεταναστευτικό, δηλώνοντας πως η κατά την άποψη της λύση για την παύση έλευσης μεταναστευτικών ρευμάτων είναι η επιβολή ναυτικού αποκλεισμού στις ιταλικές ακτές, ώστε να εμποδίζεται η εισχώρηση των λέμβων στα παράλια. Μια ακόμη πρόταση της Meloni είναι η δημιουργία hotspot στην Αφρική, ώστε να ελέγχεται εάν οι μετακινούμενοι θα θεωρούνται πρόσφυγες ή παράτυποι μετανάστες, γεγονός που θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη πόλωση. Όσο για την κεντροαριστερή σύμπραξη, οι βλέψεις τους διαφέρουν κατά πολύ, έχοντας ως στόχο να επιφέρουν ξανά την αρμονία και την τάξη, ύστερα από την πτώση της κυβέρνησης Draghi, καθώς η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να επιλύσει ζητήματα που αφορούν τον ουκρανικό πόλεμο, την ενεργειακή κρίση και την υπέρμετρο πληθωρισμό.
Δεν είναι ποτέ απίθανες οι αλλαγές στις συμπράξεις κατά την προεκλογική εκστρατεία. Πρωτοφανές, ωστόσο, είναι το γεγονός των ξαφνικών και ραγδαίων αλλαγών, όπως έγινε με την αλλαγή συνεργασίας του Δημοκρατικού Κόμματος, όπου επέλεξε να ξεκινήσει συνεργασία με την Αριστερά. Από τη στιγμή, ωστόσο, που η σύμπραξη αυτή επιθυμεί την αρμονία και την επιβολή της τάξης ύστερα από την κυβερνητική αναστάτωση που προκάλεσε η πτώση της κυβέρνησης Draghi, οφείλει να δείξει και το κατάλληλο πρόσωπο στον ιταλικό λαό για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Διότι κανείς δεν θα ήθελε μια Ιταλία αποκλεισμένη από την Ευρώπη, εάν τελικά ο λαός τείνει προς την Ακροδεξιά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Italy’s centre-left dealt blow as centrist party quits electoral pact, Reuters, διαθέσιμο εδώ
- Ιταλία: Οι Πράσινοι θέλουν να συνεργαστούν με το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, iefimerida, διαθέσιμο εδώ
- Η πτώση του Ντράγκι και το μέλλον της Ιταλίας, capital.gr, διαθέσιμο εδώ
