Της Σοφίας Πεχλιβανίδου,
Τα τραγούδια που έχουν ερμηνευτεί περισσότερο σε όλα τα είδη της μουσικής είναι αναμφίβολα εκείνα που αναφέρονται στους έρωτες των ανθρώπων, στους έρωτες εκείνους που ζήσαμε και μας πόνεσαν ή που δεν ξεπεράσαμε ποτέ ή που, ακόμη και με τον ψυχοθεραπευτή μας δυσκολευόμαστε να συζητήσουμε. Και δεν είναι τυχαίο. Η μουσική και οι στίχοι που γράφονται και ερμηνεύονται για τον έρωτα είναι εκείνοι που στη συλλογική μας μνήμη ανασύρουν εικόνες και συναισθήματα, που συνταράσσουν το είναι και μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πράγματι υπάρχει για κάθε έναν και κάθε μία από εμάς κάτι υπεράνω της σάρκας. Yπάρχει αυτό που λαχταράμε όλοι και είμαστε φτιαγμένοι να αναζητούμε από τη γέννηση ως το θάνατο: την αποδοχή από τον σημαντικό άλλο που ανεξήγητα μπαίνει στην καρδιά μας και διαφεντεύει το μυαλό μας αφήνοντας τη λογική να αποχωρήσει –έστω για λίγο– από το δωμάτιο.
Ερμηνεύτρια που από την αρχή της πορείας της στο ελληνικό μουσικό στερέωμα εξέφρασε –και συνεχίζει πολύ πετυχημένα να το κάνει– με τα τραγούδια, που γράφτηκαν για εκείνη και χιλιοτραγουδήθηκαν από το κοινό που την ακολουθεί σε συναυλίες και live εμφανίσεις, τον έρωτα που άλλοτε ταλαιπωρεί και άλλοτε λυτρώνει, είναι η εξαιρετική Γιώτα Νέγκα με εικοσαετή πορεία ως καλλιτέχνης. Γεννημένη στον Πειραιά κάποιον Αύγουστο και μεγαλωμένη στην Αθήνα, έκανε την εμφάνισή της στη μουσική σκηνή με συνεργασίες συνθετών και στιχουργών που την καταξίωσαν στο ευρύ κοινό από το κάπως μακρινό πια 2003 με το single «Με τα μάτια κλειστά», που έμελλε να τραγουδιέται ακόμη, σχεδόν 20 χρόνια μετά, με την ίδια ζέση από εκείνους που στη φωνή της και στους στίχους του τραγουδιού βρίσκουν τις δικές τους ιστορίες και επιστρέφουν νοερά στα συναισθήματα που βίωσαν ή βιώνουν και στους ανθρώπους που τα προκάλεσαν.
Οι συνεργασίες της πολλές και σημαντικές από το 2003 έως σήμερα με καλύτερη στιγμή της, ίσως, ως τώρα την γνωριμία της με τον Θέμη Καραμουρατίδη που της χάρισε και μερικές από τις πιο γνωστές της επιτυχίες κι εκείνη τον αντάμειψε με τον τρόπο που τις ερμηνεύει με την αισθαντική φωνή της και το βίωμα που εμφανώς υπάρχει σε ό,τι τραγουδά αναδεικνύοντας τη συναισθηματική της σύνδεση με όσα λέει και όσα μοιράζεται με τον εκάστοτε ακροατή. «Στα τραγούδια που λέει και μαζί τους πονάμε», λοιπόν, η Γιώτα Νέγκα, μία ακόμα πολύτιμη φωνή της Ελλάδας, μια ακόμα κυρία στο ελληνικό τραγούδι, επισημαίνει ότι βρίσκονται οι ζωές των άλλων, «αλλά αυτά αγαπάει», ομολογώντας ερμηνευτικά ότι η ταύτιση των ανθρώπων μέσα στις ερωτικές τους ιστορίες είναι τόσο μεγάλη που, τελικά, όλες και όλοι μοιάζουμε κι ας μην φαίνεται με την πρώτη ματιά ή ας μην το παραδεχόμαστε.
Προσωπική αγαπημένη μου ερμηνεύτρια, επομένως, η Γιώτα Νέγκα που έχει δημιουργήσει το δικό της αποτύπωμα στη μουσική σκηνή ως λαϊκή και έντεχνη τραγουδίστρια είναι εκείνη που, αξιοποιώντας την ψυχοθεραπευτική επίδραση της μουσικής στους ανθρώπους, έχει ξεστομίσει με τον πιο μελωδικό τρόπο τις μεγαλύτερες και συγχρόνως αρκετά πικρές και δυσάρεστες αλήθειες με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι. Μερικές από αυτές είναι όταν ερωτευόμαστε, απογοητευόμαστε, απομακρυνόμαστε από τον άνθρωπο που επιλέξαμε και τελικά δεν μας βγήκε σε καλό, πληγωνόμαστε και έχουμε την ανάγκη να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να προχωρήσουμε μπροστά αναζητώντας έναν άλλον που να είναι σαν κι εκείνον που αγαπήσαμε, μάλλον, περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε. Στα τραγούδια της Νέγκα, με άλλα λόγια, φέρνουμε στη μνήμη μας την πιο ανακουφιστική αλήθεια της ύπαρξής μας: πληγωνόμαστε από τον έρωτα και προχωράμε αναγνωρίζοντας ότι πονάμε και μιλάμε ανοιχτά για αυτό.
Ψάχνοντας τα τραγούδια της, διαβάζοντας τους στίχους της και ακούγοντας τις μουσικές που τους επενδύουν κάθε φορά, ο ακροατής βρίσκει τουλάχιστον ένα σημείο της ζωής του, που η εικόνα του και τα τραγούδια της Γιώτας Νέγκα συνομιλούν κι έτσι ο στίχος γίνεται η εικονογράφηση του συναισθήματος, γίνεται ο φορέας της ψυχικής κατάστασης του ακροατή, όποια κι αν είναι, ό,τι κι αν είναι αυτό που περιπλανιέται στο μυαλό του και σκουντάει κάθε τόσο το θυμικό, δίνοντάς του την αφορμή να εκφραστεί μέσα από ένα ζεϊμπέκικο ή μια μπαλάντα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Νέγκα έχει καταφέρει να «σκαλώσει» στα χείλη όλων των ηλικιών, όπως και ο έρωτας για τον οποίο τραγουδάει από τα πρώτα σκιρτήματα μέχρι την τελευταία αγάπη που με έναν τρόπο μετουσιώνεται σε κάτι που δεν έχει τέλος ανεξαρτήτως της σαρκικής φθοράς.
Είναι πράγματι σπουδαίο να ταυτιστείς με το μέγιστο των συναισθημάτων που μπορεί και επιδιώκει να βιώσει οποιοδήποτε πλάσμα υπάρχει στη φύση: τον έρωτα. Είναι αυτό που σε καταξιώνει, διότι κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να το ελέγξει, να το τιθασεύσει, να το αποφύγει, να μην το νιώσει –έστω και μία φορά στη ζωή του– και παρ’ όλες τις πληγές που μπορεί να του δημιούργησε να το επιδιώκει ξανά και ξανά. Το εντυπωσιακό σε όσα μας ομολογεί για τον έρωτα με την μοναδική της φωνή η Γιώτα Νέγκα είναι ότι ο έρωτας βιώνεται, νοηματοδοτεί, πληγώνει και επανέρχεται σε έναν κύκλο δίχως τέλος, που, αντί να μας απογοητεύει, οφείλει να είναι παρών και να διεκδικείται ξανά και ξανά. Όλοι εμείς αποδεχόμαστε ότι είναι το συναίσθημα εκείνο που μας κινητοποιεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με γνώμονα πάντα την προσωπική μας ευτυχία που θα χτίσει επιτέλους εκείνον τον πολυπόθητο «εαυτό που δεν φοβάται».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γιώτα Νέγκα: Το αληθινό της επίθετο, ο γάμος στα 20 και η ζωή που ξέρει, ladylike.gr, διαθέσιμο εδώ
- Γιώτα Νέγκα: «Πέρασα πολλά χρόνια ζητώντας πράγματα που η ζωή δεν μου έδινε τότε», bovary.gr, διαθέσιμο εδώ
