Της Κατερίνας Κωνσταντοπούλου,
«Οι πιο ένδοξες στιγμές της ζωής δεν είναι οι λεγόμενες μέρες επιτυχίας, αλλά, περισσότερο οι μέρες εκείνες που, μετά από απόρριψη και απελπισία, αισθάνεσαι να μεγαλώνει μέσα σου η θέληση για ζωή και η υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα».
–Γκυστάβ Φλωμπέρ, 1821-1880, Γάλλος συγγραφέας
Ήδη από τα παιδικά μας χρόνια, όταν ξεκινάμε τη σχολική σταδιοδρομία μας, εντάσσεται στη ζωή μας η έννοια της επιτυχίας, έννοια που καθίσταται όλο και επιτακτικότερη όσο μεγαλώνουμε. Συνήθως, η επιτυχία στο σχολείο ταυτίζεται με τις υψηλές επιδόσεις, στην εργασία με τις προαγωγές, στη ζωή με τα χρήματα, τις ανέσεις, τις πολυτέλειες, την ποσότητα και τη χρηματική αξία των υλικών αγαθών, τη δόξα και τη φήμη. Είναι, όμως, πράγματι όλα αυτά ικανά να καθορίσουν την επιτυχία στην ανθρώπινη ζωή; Και, τελικά, τι ακριβώς σημαίνει «επιτυχημένος άνθρωπος»;
Αυτό που συχνά λησμονούμε είναι ότι η επιτυχία –όπως και η ευτυχία, που δίνει το στίγμα της επιτυχίας– συνιστά ως επί το πλείστον έναν υποκειμενικό όρο. Κάθε άνθρωπος, ανάλογα με τα ιδανικά, τις αξίες και την κοσμοθεωρία του, νοηματοδοτεί διαφορετικά την εν λόγω έννοια. Για άλλους, η επιτυχία ταυτίζεται με μια ένδοξη καριέρα, για άλλους με τη δημιουργία μιας ευτυχισμένης οικογένειας, για άλλους με την απόκτηση υλικών αγαθών, ενώ για άλλους —δυστυχώς λιγότερους– με την κατάκτηση πνευματικών αγαθών. Το κλειδί είναι, όμως, η επιτυχία να μην συνιστά για τον άνθρωπο έννοια μονολιθική. Χρειάζεται να είναι το σημείο σύγκλισης ποικίλων παραγόντων στη ζωή του ανθρώπου, ώστε να δίνεται η δυνατότητα καλλιέργειας όλων των διαστάσεων της ανθρώπινης προσωπικότητας. Ο άνθρωπος είναι πολύπτυχος και πολύπτυχο θα πρέπει να είναι και το ταξίδι προς την επιτυχία.
Η μονομερής επιδίωξη της επαγγελματικής επιτυχίας στεγανοποιεί τη διάνοια του ανθρώπου, αλλά και η αδιαφορία προς αυτήν ναρκώνει τη δημιουργικότητά του, η οποία μπορεί να ευδοκιμήσει στα πλαίσια μιας επιθυμητής εργασίας. Παράλληλα, η επαγγελματική επιτυχία πρέπει να τέμνεται και με την επιτυχία στις ανθρώπινες σχέσεις, είτε αυτές είναι οικογενειακές, είτε φιλικές, είτε ερωτικές. Αυτό σημαίνει τη μέριμνα για την προστασία και τη συντήρησή τους. Επιτυχία, όμως, είναι και η φροντίδα για τη διατήρηση της σωματικής και ψυχικής υγείας, η περιφρούρηση της ηθικής ακεραιότητας και του αισθήματος δικαίου.
Επιτυχία είναι η προσπέλαση των πνευματικών αγαθών, η σφυρηλάτηση μιας πεπαιδευμένης και ευγενούς προσωπικότητας. Μήπως, λοιπόν, τελικά είναι πολύ πιο επιτυχημένος κάποιος που διατηρεί τη εσωτερική του ελευθερία και δεν είναι άθυρμα του χρήματος και της δόξας; Κάποιος που επενδύει στην εγγενή δημιουργικότητα του ανθρώπου και μετατρέπει τη ζωή σε ποίηση, μουσική, έρωτα; Μήπως, τελικά, η λέξη «επιτυχία» είναι συνώνυμη της λέξης «ευτυχία»;
Ο Βρετανός συγγραφέας W. Somerset Maugham τόνισε πως: «Η κοινή πεποίθηση ότι η επιτυχία χαλάει τους ανθρώπους, κάνοντάς τους εγωιστές και ματαιόδοξους, είναι λανθασμένη. Αντίθετα, τους κάνει συνήθως ταπεινόφρονες, ανεκτικούς και ευγενικούς. Η αποτυχία είναι που κάνει τους ανθρώπους πικρόχολους και σκληρούς». Η πραγματική επιτυχία, λοιπόν, εδραιώνεται στην ελευθερία από ευτελή αισθήματα, στην εσωτερική γαλήνη και στις ευγενείς επιδιώξεις. Οποιοδήποτε κατόρθωμα –οικονομικό, επαγγελματικό κ.λπ.–, εν απουσία των παραπάνω, μοιάζει περισσότερο με αποτυχία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ, elenatingawriter.com, διαθέσιμο εδώ
