Του Κώστα Νωτούδα,
Αναμφίβολα, η πολιτική είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη κατάσταση, η οποία έχει αλλάξει ριζικά από τότε που δημιουργήθηκαν τα social media. Στην ελληνική πολιτική ζωή η μεταβολή αυτή παρατηρήθηκε από το κίνημα των Aγανακτισμένων το 2011, το οποίο δημιουργήθηκε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τότε έγινε αντιληπτό από τα πολιτικά κόμματα ότι τα social media θα έχουν καθοριστικό ρόλο τα επόμενα χρόνια για την πορεία που θα έχει η πολιτική ζωή.
Τα social media είναι η νέα μόδα της εποχής και έχουν αλλάξει τη δομή της πολιτικής επικοινωνίας, αντικαθιστώντας πρακτικές παλαιότερων ετών, όπως οι αφίσες και οι τεράστιες μαζικές συναθροίσεις σε προεκλογικές ομιλίες. Οι πολιτικές παρατάξεις έρχονται όλο και πιο κοντά στο διαδίκτυο, γιατί αποτελεί το απλούστερο, αμεσότερο και ευρείας κλίμακας μέσο προβολής τους. Η δεκαετής κρίση έχει επηρεάσει και τα ταμεία των κομμάτων, με τους υποψήφιους μέσω των τόπων κοινωνικής δικτύωσης να οργανώνουν με μικρότερο κόστος την προεκλογική τους εκστρατεία και, συγχρόνως, να εστιάζουν κατευθείαν στο νεανικό κοινό, το οποίο ενημερώνεται κυρίως μέσω του διαδικτύου, δημιουργώντας, έτσι, και περισσότερη διαδραστικότητα.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι έχουν πάνω από μία ή και περισσότερες σελίδες στο Facebook και στο Twitter, για ανακοινώσεις, φωτογραφίες, σχόλια, αναφορά στο πολιτικό τους πρόγραμμα και πολλές φορές για να έχουν άμεσο βήμα για να απαντήσουν σε κάτι που τους αφορά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενεργοποίησης μερίδας των ψηφοφόρων και γενικότερης οργάνωσης μίας πολιτικής δράσης ήταν το κόμμα του Πάνου Καμμένου, «Ανεξάρτητοι Έλληνες», το οποίο κυριολεκτικά δημιουργήθηκε μέσω του διαδικτύου. Η καθιέρωση του life style κάνει την είσοδό της και οι σύγχρονοι πολιτικοί είναι αναγκασμένοι να ιδιωτικοποιήσουν την πολιτική τους ζωή. Με το πέρασμα του χρόνου και τη ραγδαία πρόοδο της τεχνολογίας, η πολιτική των μπαλκονιών έχει μεταβληθεί σε ψηφιακή πολιτική, ενώ τα πληκτρολόγια έχουν αντικαταστήσει την εξέδρα σε μία διαφορετική πολιτική σκηνή εν έτει 2022, στην οποία οι followers αποτελούν τη νέα γενιά των ψηφοφόρων.
Ωστόσο, εύλογα γεννάται η απορία αν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παράγουν πολιτική και δίνουν περισσότερη ποιότητα στη δημοκρατία, καθώς πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αλλά και έμμισθοι ή μη των κομμάτων, αντιμετωπίζουν τα social media ως ακόμα ένα πεδίο πολιτικής και κομματικής προπαγάνδας. Το φαινόμενο αυτό δείχνει να διογκώνεται, καθώς η αναπαραγωγή λεκτικών υπερβολών με ατάκες και λογοπαίγνια είναι συνηθισμένο φαινόμενο, το οποίο βρίσκεται σε έξαρση. Επώνυμοι και ανώνυμοι στρατευμένοι, αναλαμβάνουν να «περάσουν» τα μηνύματα της μιας ή της άλλης ηγεσίας μέσω υπολογιστών και κινητών, έχοντας αναλωθεί στη διαδικτυακή τους επικράτηση, αδιαφορώντας για την αντικειμενικότητα και τους στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας και για το αν υπάρχει πλουραλισμός απόψεων.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, η έννοια της προπαγάνδας είναι ταυτισμένη με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το ίδιο συμβαίνει, λοιπόν, και στο Διαδίκτυο. Τα social media έχουν αποκτήσει ρόλο, όμως, δεν μπορούν από μόνα τους να παραγάγουν πολιτική. Αυτό μοιάζει να αμελούν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι επαγγελματίες του χώρου. Απορροφημένοι από τον μικρόκοσμο των social media, συχνά αδυνατούν να δουν ότι η κοινωνία έχει εντελώς διαφορετική αξιολόγηση, με συνέπεια να είναι βέβαιοι πως η πολιτική μάχη είναι στον ψηφιακό και όχι στον πραγματικό κόσμο, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά αρκετά προβλήματα και το τελευταίο που τον απασχολεί είναι η διαδικτυακή αντιπαράθεση.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Όταν το μάρκετινγκ και τα social media συναντούν την πολιτική, news247.gr, διαθέσιμο εδώ
- Παράγουν πολιτική τα social media;, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
