Tης Ειρήνης Λάττα,
Πολλοί θεωρούν πως οι παγκόσμιες ημέρες είναι περιττές, γιατί πρέπει να θυμόμαστε τα σημαντικά κάθε μέρα, άλλοι πάλι πιστεύουν πως είναι μία ευκαιρία να τα υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας, διότι είναι φυσικό με το πέρασμα του χρόνου, η σημασία τους να αλλοιώνεται. Ένα από τα σημαντικά αυτά, είναι και η έννοια της φιλίας, της μικρής αυτής λέξης που όμως μπορεί να καθορίσει την ποιότητα της ζωής όλων των ανθρώπων, ακόμη και αν οι ίδιοι πολλές φορές δεν το παραδέχονται, και στην οποία είναι αφιερωμένη η 30ή Ιουλίου. Για τη φιλία είχε μιλήσει και ο γνωστός συγγραφέας, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, στο «ποίημα στους φίλους»:
«Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου. […]
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή».
Και ίσως έκανε μία πάρα πολύ καλή προσπάθεια να προσεγγίσει την έννοια αυτήν, την οποία όποιος τη βιώσει και την αισθανθεί, μπορεί να την κατανοήσει αληθινά. Το τι είναι φιλία και ποιος μπορεί να χαρακτηριστεί φίλος, είναι υποκειμενικό για τον κάθε άνθρωπο. Παρόλα αυτά, νομίζω πως είναι αποδεκτό πως υπάρχουν πολλών ειδών φιλίες, ανεξάρτητα από τις τέσσερις κατηγορίες που είχε χωρίσει τη φιλία ο Αριστοτέλης (ωφελιμότητας, απόλαυσης, αρετής και αγαθού). Φίλος μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος με τον εαυτό του, με τον άνθρωπό του, με τους γονείς του και τους συγγενείς του, αλλά και με όσους ανθρώπους επιλέξει ο ίδιος. Βάση της φιλίας, εκτός από την αγάπη είναι η ανιδιοτέλεια. Το να αγαπάς, χωρίς να περιμένεις τίποτα από τον άλλον. Να τον αγαπάς γιατί είναι εκείνος, με τα χαρίσματα και τα ελαττώματά του. Να τον αγαπάς ακόμη και όταν είσαι φορτωμένος, ακόμη και όταν είσαι κουρασμένος ή πιεσμένος από τις υποχρεώσεις σου, όχι μόνο όταν οι συνθήκες είναι ωφέλιμες για σένα.
Να του χαρίζεις απλόχερα κομμάτια της ψυχής σου, και να τον συγχωρείς με την καρδιά σου όταν κάνει λάθη. Να του δίνεις τον χώρο του, να μην τον πιέζεις και να μην εξαρτάσαι από αυτόν. Όμως, να είσαι προσεκτικός μαζί του όταν χρειάζεται. Να προσέχεις να τον ωφελείς, αλλά και να ωφελείσαι από τη συντροφιά του και να μην αλλοιώνεται ο χαρακτήρας και η μοναδικότητά σου. Να αποτελεί για εσένα και να αποτελείς γι’ αυτόν πηγή έμπνευσης και κίνητρο για κάτι καλύτερο, όχι πρόσκαιρη διασκέδαση σαν αντίδοτο στη μοναξιά. Φίλος δεν είναι εκείνος που σε σχολιάζει, επικρίνει και λέει ψέματα για εσένα. Ούτε εκείνος που σε ζηλεύει, ή εκείνος που σε χρησιμοποιεί για να ανέβει και να κερδίσει κάτι που επιθυμεί. Φίλος είναι εκείνος που σε αποδέχεται και σε αγαπάει, και βάζει τον εγωισμό του πιο κάτω από το ενδιαφέρον του για εσένα και την επιθυμία του να σε έχει φίλο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα κάνει λάθη. Είναι πολύ όμορφη και έντονη η συγχώρεση, ειδικά αν αναλογιστούμε πως όλοι κάνουμε λάθη. Το σημαντικό δεν είναι να βρούμε εκείνον που θα έχει δίκιο σε μια διαφωνία. Το σημαντικό είναι να δούμε κάθε κατάσταση από τις διαφορετικές της οπτικές. Με αγάπη, και κατανόηση, πρώτα για τον εαυτό μας, και μετά για τους άλλους, για να μην είμαστε μαζί τους από ανάγκη, αλλά από επιλογή!
Τότε ίσως κάνουμε λίγο καλύτερες και πιο ωφέλιμες επιλογές για τη ζωή μας. Ίσως αποτελέσουμε και εμείς καλύτερη επιλογή για τους άλλους.
