Της Εύης Καραβά,
Η Τζένη Καρέζη, με πλήρες όνομα Ευγενία Καρπούζη, γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1932 στην Αθήνα και είναι χωρίς αμφιβολία μια από τις πιο διαχρονικές προσωπικότητες στον χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου. Η Τζένη Καρέζη, ήρθε για να μείνει στις ζωές μας, καθώς σημάδεψε και «μεγάλωσε» γενιές ολόκληρες. Άλλωστε, ποιος/α μπορεί να ξεχάσει την αείμνηστη απάντησή της «Τίποτα» ως Μαντώ Μαυρογένους, όταν ρωτήθηκε «Και τι έχετε προσφέρει εσείς στην ελληνική επανάσταση;»
Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και οι δύο γονείς της ήταν εκπαιδευτικοί και έπρεπε να ακολουθούν τις μεταθέσεις τους. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Καρπούζης, ήταν μαθηματικός και η μητέρα της Θεώνη δασκάλα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Το μεράκι της για το θέατρο εκδηλώθηκε απ’ όταν ήταν κιόλας μαθήτρια, συμμετέχοντας σε παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία. Αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χώρο αυτό το 1951, μπαίνοντας στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε μόλις το 1954 με βαθμό Άριστα [10]. Αξίζει να σημειωθεί ότι συμμαθητές της υπήρξαν, μεταξύ άλλων, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.
Την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο την έκανε την ίδια κιόλας χρόνια στο έργο «Η ωραία Ελένη», δίπλα στη σπουδαία Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο. Ενώ η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 1955, συμμετέχοντας ως πρωταγωνίστρια στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», η οποία έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό.
Κατά τη δεκαετία του ‘60, η Τζένη Καρέζη συγκρότησε θιάσους με όλα, σχεδόν, τα διάσημα ονόματα του ελληνικού θεάτρου. Ως επακόλουθο, η Τζένη καθιερώθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες σταρ της Ελλάδος και τόσο ο κόσμος όσο και ο Τύπος την συνέκριναν αδιάκοπα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Αυτό συμβαίνει μέχρι και σήμερα, με πολλούς να προσπαθούν να συμπεράνουν ποια ήταν η καλύτερη, η ομορφότερη και ποια είχε την μεγαλύτερη πέραση. Το μόνο που θα μπορούσαμε να πούμε, είναι ότι και οι δύο αντίστοιχα, μας έχουν προσφέρει όμορφες στιγμές και έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο και ότι η καθεμία έχει τη δική της μοναδική προσωπικότητα και χάρη. Επομένως, δεν χρειάζεται να τίθεται θέμα σύγκρισης. Άλλωστε, και οι δύο είναι από τις πιο σημαντικές ηθοποιούς που έχουν περάσει στην Ελλάδα και υπήρξαν αγαπημένες μεταξύ τους!
Το 1963 ήταν μια χρονιά σταθμός για την κινηματογραφική της καριέρα, καθώς πρωταγωνίστησε στην ταινία «Τα κόκκινα φανάρια», η οποία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ έλαβε μέρος και στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών έναν χρόνο μετά. Ο θρίαμβος της ταινίας έκανε τον Φιλοποιμένα Φίνο να εντάξει την Καρέζη στην εταιρία του Φίνος Φίλμ, ως αδιαμφισβήτητη σταρ.
Το 1967 συμπρωταγωνίστησε για πρώτη φορά με τον Κώστα Καζάκο, ο οποίος έμελλε να γίνει σύζυγός της, στο πολεμικό δράμα «Κοντσέρτο για πολυβόλα». Μαζί του απέκτησε έναν γιο, τον Κώστα Καζάκο.
Κατά το 1973, την περίοδο δηλαδή της δικτατορίας στην Ελλάδα, συμμετείχε στην παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο», η οποία περνούσε έντονα πολιτικά μηνύματα κατά της Χούντας των συνταγματαρχών και για το λόγο αυτό υπέστη λογοκρισία. Χωρίς αμφιβολία η Καρέζη υπήρξε μια πολιτικοποιημένη προσωπικότητα, που προσπαθούσε να εναντιωθεί σε οτιδήποτε εξευτέλιζε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραγκώνιζε τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ένα τέτοιο «τερας» του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου θα είχε ακόμα ένα έτος ορόσημο στη καριέρα του. Το 1985 ερμήνευσε τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο σε αρχαία τραγωδία, τη Μήδεια του Ευριπίδη στο Ηρώδειο. Ο κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος σχολίασε το εξής: «Η Τζένη Καρέζη κέρδισε με το σπαθί της τη θέση της στων τραγικών μεγεθών την πόλιν. Έχω πολλά χρόνια να δω ηθοποιό σε τραγωδία με τέτοια συναισθηματική πληρότητα. Ήταν από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή γεμάτη, παλλόμενη, άνετη και πλαστική. Ρυθμικά και μουσικά σωστά κουρδισμένη. Δεν υπήρχε κενό στην ερμηνεία της»
Μερικές από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε είναι οι κάτωθι: «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960), «Η νύφη το ’σκασε» (1962), «Δεσποινίς διευθυντής (1964), «Μια τρελή τρελή οικογένεια» (1965), «Τζένη-Τζένη» (1966), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Μια γυναίκα στην αντίσταση» (1970) κ.ά.
Η αξιοθαύμαστη ηθοποιός πεθαίνει σαν σήμερα, στις 26 Ιουλίου του 1992, από καρκίνο, και τάφηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Στη μνήμη της ιδρύθηκε το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από την θανατηφόρα αυτή ασθένεια.
Στις καρδιές μας πάντως αλλά και στη μνήμη μας, η Τζένη Καρέζη θα παραμείνει για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένη. Ένας τόσο απαράμιλλα ταλαντούχος, καλοσυνάτος αλλά και όμορφος άνθρωπος αξίζει να θαυμάζεται και να δέχεται το μεγαλύτερο χειροκρότημα ακόμα και σήμερα από όλους και όλες μας! Αυτή ήταν η «Τζένη – Τζένη» μας!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
