Της Μαριάννας Τέλλη,
Συνήθως, μέσα σε ένα κύμα καύσωνα, δεν μένει τίποτα για να κάνουμε, παρά να προσπαθούμε να δροσιστούμε και ίσως, να αναζητήσουμε μία feel good ταινία προκειμένου να ξεχάσουμε την κούρασή μας. Σε μία τέτοια αναζήτηση βρέθηκα μπροστά στο Palm Springs, το οποίο αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Max Barbakow, αλλά και μια ταινία που «παίζει» με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο με την κλασική ιδέα της «Ημέρας της μαρμότας».
Βρισκόμαστε σε έναν γάμο που λαμβάνει χώρα σε ένα από τα πολυτελή ξενοδοχεία του Palm Springs. Ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών μας, ο Nyles (Andy Samberg), καλεσμένος στην τελετή μαζί με την κοπέλα του, φαίνεται αρκετά βαριεστημένος και αναλώνεται κυρίως στην κατανάλωση αλκοόλ. Παρά τη γενική του αδιαφορία για τους υπόλοιπους καλεσμένους, βλέπουμε ότι έχει μια άμεση σύνδεση με την αδερφή της νύφης, τη Sarah (Cristin Milioti), το «προβληματικό παιδί» της οικογένειας.
Οι δύο τους αποφασίζουν να παρατήσουν τη γαμήλια δεξίωση και να μείνουν μόνοι τους στην έρημο, αλλά το σχέδιό τους καταστρέφεται μετά από μια αιφνίδια επίθεση που δέχεται ο Nyles. Εκείνος προσπαθεί να ξεφύγει μόνος του μέσα σε μια σπηλιά, αλλά η Sarah καταφέρνει να τον ακολουθήσει, πέφτοντας χωρίς να το ξέρει, σε μια χρονική λούπα, όπου πλέον αυτή και ο Nyles θα ζουν καθημερινά την ίδια ημέρα.
Μετά από αυτό το συμβάν η Sarah και ο Nyles αντιμετωπίζουν τη ζωή στη λούπα αρχικά με έναν εύθυμο τρόπο, βλέποντάς την ως ένα διάλειμμα από τα προβλήματα της ζωής τους, ένα μέρος όπου οι πράξεις τους, επιτέλους, δεν έχουν συνέπειες. Σύντομα, βέβαια, θα συνειδητοποιήσουν ότι το να ζουν συνεχώς την ίδια μέρα δεν είναι το ουτοπικό σενάριο που φαντάζονταν, αλλά ένας εφιάλτης που θα τους φέρει αντιμέτωπους, όχι μόνο με τις παλιές τους πράξεις αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Με φόντο το φημισμένο θέρετρο, παρακολουθούμε την ιστορία ωρίμανσης δύο ατόμων που, αντί να αντιμετωπίσουν τα λάθη τους, τα κρύβουν και τα αποφεύγουν, ζώντας σε έναν φαύλο κύκλο αυτοκαταστροφικότητας, πολύ πριν μπουν στον χρονικό κύκλο. Η χρονική λούπα έρχεται για να τους δώσει ένα μάθημα για το πώς να ξεφύγουν από την άλλη, τη μεταφορική λούπα που έχει κατακλείσει τη ζωή τους. Το Palm Springs παίρνει μια χιλιοειπωμένη ιδέα, αυτή της χρονικής επανάληψης και, παρόλα αυτά, καταφέρνει να της δώσει μία φρέσκια προοπτική.
Οι Samberg και Milioti, αρκετά γνωστοί στον χώρο της κωμωδίας, όχι μόνο δεν απογοητεύουν, αλλά ερμηνεύουν τους ήρωες της ταινίας με έναν μοναδικό συνδυασμό ευαισθησίας και χιούμορ, μετατρέποντάς τους σε πολυδιάστατα όντα. Από κοντά και ο J. K. Simmons, ως ο παρεξηγημένος «κακός» της ιστορίας, συμπληρώνει μια πολύ δυνατή τριάδα πρωταγωνιστών. Το γέλιο που βγαίνει είναι πηγαίο, ενώ η κωμωδία συνυπάρχει με το δράμα, τον έρωτα, καθώς και την αναζήτηση του εαυτού δημιουργώντας ένα πολυεπίπεδο έργο με ψυχαγωγικό, σε πρώτη όψη, αλλά και διδακτικό χαρακτήρα.
Το Palm Springs είναι μια ταινία με διασκεδαστική πλοκή και χαρακτήρες με τους οποίους ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί. Επιπλέον, ο γρήγορος μα, συνάμα, μη κουραστικός ρυθμός της, καθώς και η μαγευτική φωτογραφία της, την καθιστούν ιδανική για να γίνει η comfort movie του καθενός.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Palm Springs review – ingenious time-loop romance you’ll hope never ends, Peter Bradshaw, 8/4/2021, theguardian.com, διαθέσιμο εδώ.
- Palm Springs, Sheila O’Malley, 10/7/2020, rogerebert.com, διαθέσιμο εδώ.
