Του Πάνου Κοσμά,
Στη ζωή γενικότερα, αλλά και στον ποδοσφαιρικό κόσμο ειδικότερα, τα χρήματα δεν σου εξασφαλίζουν πάντα την ευτυχία. Σίγουρα, σου επιτρέπουν να κινείσαι με μεγαλύτερη άνεση στη μεταγραφική περίοδο, όσον αφορά το ποδόσφαιρο, όμως, μεγαλύτερο ρόλο για την επιτυχία παίζει το πάθος, ο χαρακτήρας και η προσέγγιση του κάθε αγώνα από την εκάστοτε ομάδα. Είναι πολύ συχνά τα παραδείγματα ομάδων, οι οποίες επένδυσαν τεράστια ποσά και έφεραν ονόματα, τα οποία έκαναν αίσθηση, κάνοντας όλους να πιστεύουν πως θα κάνουν και τη διαφορά. Στην πραγματικότητα, όμως, απέτυχαν.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα μιας τέτοιας συγκεκριμένης υπόθεσης ίσως να αποτελεί η Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία προχώρησε το καλοκαίρι του 2021 σε μεταγραφές, που τάραξαν τα νερά του κόσμου του ποδοσφαίρου. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ήταν ο ερχομός του Lionel Messi, με ξεκάθαρο στόχο την κατάκτηση των εγχώριων τίτλων, αλλά και του Champions League. Η πραγματικότητα, όμως ήταν σκληρή, αφού κατέκτησε μόνο το Πρωτάθλημα, ενώ στο Champions League αποκλείστηκε στη φάση των 16 από τη μετέπειτα νικήτρια του θεσμού, Ρεάλ Μαδρίτης.
Η Μάντσεστερ Σιτι, επίσης, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε αυτή την κατηγορία. Παρά το θετικό πρόσημο που παίρνει στις εγχώριες διοργανώσεις, η ομάδα ακόμα συνεχίζει να αποτυγχάνει στο θεσμό του Champions League. Με την έναρξη κάθε σεζόν, οι «Πολίτες», αν όχι ως το απόλυτο φαβορί, θεωρούνται πάντα ως μια από τις ισχυρότερες ομάδες της διοργάνωσης. Παρόλα αυτά, το σερί των αποτυχιών δεν λέει να σπάσει. Η περσινή ήττα στον τελικό από την Τσέλσι, αλλά και ο αποκλεισμός της φέτος στα ημιτελικά από τη Ρεάλ με τον τρόπο που ήρθε, σημάδεψαν τη Σίτι, η οποία εδώ και χρόνια προσπαθεί να βγάλει την ταμπέλα της «αποτυχημένης» νοοτροπίας από πάνω της. Οι Άραβες ιδιοκτήτες της χρηματοδοτούν συνεχώς την ομάδα, εκπληρώνοντας κάθε μεταγραφική επιθυμία του Πεπ Γκουαρδιόλα, αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, πως στο ποδόσφαιρο μπάλα δεν παίζουν τα «γερά πορτοφόλια».
Υπάρχουν, πάντως, και παραδείγματα, τα οποία ανήκουν στην άλλη πλευρά της ιστορίας. Ομάδες που με μικρά μπάτζετ κατάφεραν να κάνουν μεγάλες πορείες και να «τρυπήσουν» το ταβάνι τους. Ομάδες που ήρθαν από το πουθενά και κατάφεραν να γράψουν ιστορία. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η ομάδα της Λέστερ, η οποία έκανε μια ονειρεμένη σεζόν το 2015-2016, αφού κυριολεκτικά από το πουθενά, με προπονητή του Κλαούντιο Ρανιέρι και με πολύ μικρό μπάτζετ, έφτασε στην κατάκτηση της Premier League, εκπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο το “Cinderella story” της.
Μια ακόμα αντίστοιχη περίπτωση αποτελούν οι φετινές ευρωπαϊκές πορείες της Βιγιαρεάλ και της Μπόντο Γκλιμτ. Η Βιγιαρεάλ, αν και αποτελεί μια ιδιαίτερα ιστορική ομάδα, έκανε την έκπληξη, αφού κανείς δεν περίμενε στην αρχή της φετινής σεζόν ότι θα έφτανε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League και θα ξεπερνούσε εμπόδια, όπως της Γιουβέντους και της Μπάγερν Μονάχου. Ακόμα, πιο θαυμαστή είναι η περίπτωση της ομάδας από τη Νορβηγία, της οποίας το budget τη δεδομένη στιγμή είναι γύρω στα 16 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με το Transfermarkt. Για να γίνει και μια σύγκριση της διαφοράς των μεγεθών, ο Adrien Rabiot της Γιουβέντους έχει μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία από ολόκληρη την ομάδα της Μπόντο Γκλιμτ. Και όμως, η ομάδα αυτή, η οποία βρίσκεται στην 1η κατηγορία της Νορβηγίας από το 2018, κατάφερε να φτάσει μέχρι τα προημιτελικά του Europa Conference League, παίζοντας, μάλιστα, και πολύ «όμορφο» ποδόσφαιρο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με εντύπωση να προκαλεί το επιβλητικό 6-1 επί της Ρόμα.
Πάντα μια ιστορία του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ «ιντριγκάρει» τους πάντες. Είναι από εκείνες τις ιστορίες που αγγίζουν όλους τους ανθρώπους, που όλοι οι ρομαντικοί φίλαθλοι του ποδοσφαίρου ταυτίζονται με τον Δαυίδ και τη μάχη από την οποία προσπαθεί να βγει νικητής. Ιδιαίτερα, κιόλας, για τους Έλληνες, τέτοιου είδους ιστορίες προκαλούν έναν μεγαλύτερο ενθουσιασμό και αισθήματα ταύτισης, καθώς το ταξίδι προς την κατάκτηση του Euro το 2004 ήταν κάτι το μοναδικό και τα σημάδια που έχει αφήσει στην νοοτροπία των Ελλήνων θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
