Της Μαρσέλας Κορρέσι,
Όλα ξεκινάνε από τη μέρα εκείνη που ανακοινώνονται οι βαθμοί των πανελλαδικών εξετάσεων, που με τόση αγωνία αναμένουν χιλιάδες μαθητές κάθε χρόνο. Η μέρα αυτή για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας είναι υψίστης σημασίας, καθώς θεωρείται ότι έτσι κρίνεται το επαγγελματικό μέλλον κάποιου. Υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις: είτε κάποιος να μπει στη σχολή της πρώτης του επιλογής είτε να μην περάσει σε καμία από τις επιλογές του είτε να ακολουθήσει τον δρόμο των ιδιωτικών πανεπιστημίων και ούτω καθεξής. Εκείνο που έχει σημασία και το αντιλαμβανόμαστε όλοι αργότερα δεν είναι το σε ποια σχολή θα μπεις, αλλά όταν θα πάρεις το πτυχίο σου, πώς μπορείς να το αξιοποιήσεις.
Το γεγονός ότι κάποιος αποκτά επιτυχώς το πτυχίο του, δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι ανοίγουν διάπλατα όλες οι πόρτες σε πιθανές θέσεις εργασίας. Ειδικότερα, σε σχολές που παρέχουν ένα διευρυμένο αντικείμενο σπουδών (π.χ. πολιτικές επιστήμες) είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος χωρίς κατάρτιση και περαιτέρω εξειδίκευση να αποκτήσει τα απαραίτητα προσόντα για την αγορά εργασίας. Με μία πρώτη σκέψη, λοιπόν, φαινομενικά το πτυχίο δεν αρκεί για την άμεση πρόσληψη σε εργασία με συναφές αντικείμενο. Η πρακτική άσκηση, το μεταπτυχιακό και η εξειδίκευση πάνω σε κάποιον συγκεκριμένο τομέα είναι πλέον προαπαιτούμενα. Επιπλέον, λόγω των γρήγορων τεχνολογικών εξελίξεων, ένας ικανός υποψήφιος θα πρέπει να έχει γνώση στη χρήση των νέων τεχνολογιών και μεθόδων εργασίας, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις καινούριες συνθήκες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, λόγω της επέκτασης της Ανώτατης Εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια, έχουν αυξηθεί σημαντικά οι πανεπιστημιακοί απόφοιτοι, με αποτέλεσμα τον κορεσμό τους, αλλά και των πτυχίων, που πλέον δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Η αλήθεια είναι πως η ακαδημαϊκή μόρφωση που λαμβάνει κανείς στα φοιτητικά του χρόνια δεν τον καθιστά αμέσως ικανό για την είσοδό του σε μια εργασία που θα έχει αντίκρισμα στο αντικείμενο των σπουδών του και στο ύψος των απαιτήσεών του. Στο πανεπιστήμιο θα μπορούσαμε να πούμε πως γίνεται μια θεωρητική προεργασία, ώστε οι απόφοιτοι, στη συνέχεια, να μπορούν αυτά που έμαθαν να τα εφαρμόσουν στην πράξη. Η διαδικασία αυτή δεν γίνεται αυτομάτως, γι’ αυτό και λέμε πλέον ότι είναι μικρή η συνάφεια μεταξύ του πτυχίου και του «βρίσκω δουλειά πάνω σε αυτό που σπούδασα». Οι υποψήφιοι είναι πολλοί, αλλά οι θέσεις εργασίας λίγες. Σε καμία περίπτωση κανείς δεν θα μπορούσε να επαναπαυθεί στη λήψη του πτυχίου του (όσο «δυνατό» κι αν θεωρείται αυτό), αλλά θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση για συνεχή επιμόρφωση και κατάρτιση, ώστε να γίνει ένας σωστός επαγγελματίας, αντάξιος των γνώσεών του.
Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης και τους δείκτες των ΟΟΑΣΑ, ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των ανέργων πτυχιούχων, ένα μέγεθος το οποίο διαρκώς αυξάνεται. Ωστόσο, η κατοχή μεταπτυχιακού ή και διδακτορικού τίτλου οδηγεί σε αύξηση των ποσοστών απασχόλησης κατά 7% και 13% αντιστοίχως, σε σχέση με την κατοχή ενός πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η απάντηση, επομένως, σε αυτά τα αποθαρρυντικά ποσοστά και τις απογοητευτικές έρευνες για την ανεργία των πτυχιούχων στη χώρα μας, η λύση είναι η διαρκής μόρφωση και η αναζήτηση νέων δεξιοτήτων για περαιτέρω εμπλουτισμό του βιογραφικού, ώστε να καθίσταται ένας πτυχιούχος όχι απλώς κάτοχος ενός διπλώματος Α.Ε.Ι., αλλά ένας ικανός επαγγελματίας με όλα τα απαραίτητα εφόδια που απαιτούνται. Άρα, δεν αρκεί παρά να διαπιστώσουμε ότι η λήψη του πτυχίου είναι μόνο ένα βήμα, ένα μικρό σκαλοπάτι μπροστά στον στόχο που καλούμαστε να κατακτήσουμε.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- “Πρωτιά” στην ανεργία και στο ύψος αποδοχών οι Έλληνες πτυχιούχοι ΑΕΙ, esos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Οι δεξιότητες και όχι τα πτυχία είναι το μέλλον στην αγορά εργασίας, thetotalbusiness.com, διαθέσιμο εδώ
- Πτυχία και αγορά εργασίας: Μικρή η σχέση πτυχίου & επαγγέλματος, easystudies.gr, διαθέσιμο εδώ
