Του Παναγιώτη Κανδρή,
1510: Πεθαίνει η Αικατερίνη Κορνάρο. Ήταν η τελευταία Βασίλισσα «στο νησί της Αφροδίτης» για 15 χρόνια και πιο συγκεκριμένα, το διάστημα 1474-1489. Ήταν κόρη του Μάριο Κορνάρου, ιππότη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενώ η οικογένειά της είχε σημαντικούς δεσμούς με την Κύπρο. Το 1468 παντρεύτηκε με πληρεξούσιο, σε ηλικία 14 ετών, τον Ιάκωβο Β’, βασιλέα της Κύπρου. Το 1472 παντρεύονται και κανονικά στην Κύπρο. Ωστόσο, ο Ιάκωβος πεθαίνει μερικούς μήνες αργότερα και η Αικατερίνη διορίζεται ως αντιβασιλέας, καθώς είναι έγκυος, ο γιος της, όμως, πεθαίνει σε ηλικία μόλις ενός έτους (πιθανόν δολοφονήθηκε από χωρικούς). Έτσι, αναλαμβάνει χρέη μονάρχη, ωστόσο, το βασίλειο βρισκόταν σε παρακμή και ουσιαστικά τον έλεγχό του είχαν οι Βενετοί έμποροι. Το 1489 αναγκάστηκε να παραιτηθεί, καθώς την ανακήρυξαν με τον τίτλο «κόρη του Αγίου Μάρκου» και η Κύπρος έγινε μέρος της δημοκρατίας της Βενετίας. Ως αντάλλαγμα η Αικατερίνη διατήρησε τον τίτλο της και έζησε ως το τέλος της ζωής της στο Άσολο της Βενετίας, αποκτώντας, μάλιστα, και τον τίτλο «Η κυρία του Άσολο».
1645: Διεξάγεται η μάχη του Langport. Αποτελεί μια πολύ σημαντική μάχη ανάμεσα στους κοινοβουλευτικούς και βασιλικούς Άγγλους. Ουσιαστικά, χαρακτηρίζεται ως μια εμφύλια σύρραξη, ενώ η μάχη στόχευε στο ποια πλευρά θα κυριαρχήσει στη δυτική Αγγλία. Η μάχη έγινε σε μια μικρή πόλη, στο Λάνγκπορτ, νότια του Μπρίστολ, σημαντική περιοχή για τον εφοδιασμό των βασιλικών σε ανθρώπινο δυναμικό και εφόδια πολέμου. Η μάχη τελείωσε με νίκη των κοινοβουλευτικών, οι οποίοι κατάφεραν να κατακτήσουν το τελευταίο προπύργιο των βασιλικών, ενώ οι τελευταίοι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση ισχύος. Μάλιστα, οι δυνάμεις ήταν διαφορετικής δυναμικής, 7.000 βασιλικοί έναντι 10.000 κοινοβουλευτικών.
1991: Ο Μπόρις Γιέλτσιν ορκίζεται Πρόεδρος της Ρωσίας. Γιος μηχανικού, γεννημένος στο Αικατερίνενμπουργκ τον Φεβρουάριο του 1931. Λόγω της γνωριμίας του με τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ γίνεται Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Μόσχα. Ωστόσο, αργότερα διαφωνεί με τον Γκορμπατσώφ και αποχωρεί από τη θέση αυτή. Το 1989 εμφανίζεται ξανά στο πολιτικό προσκήνιο ως αντίμαχος της πολιτικής Γκορμπατσώφ, αφού από κομμουνιστής εξελίχθηκε σε σκληροπυρηνικό νεοφιλελεύθερο, με πολιτικές που εξαθλίωσαν εκατομμύρια Ρώσους πολίτες. Το 1991 εκλέγεται Πρόεδρος της Ρωσίας, ενώ έναν χρόνο αργότερα διαλύεται η Σοβιετική Ένωση. Χαρακτηρίστηκε από τη χρήση βίας στην άσκηση πολιτικής και εκφοβισμού των αντιπάλων του. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1999 παραιτήθηκε και –με την πίεση των οπαδών του και της ολιγαρχίας– όρκισε άμεσα τον Βλάντιμιρ Πούτιν προσωρινό πρόεδρο, για να συνεχίσει να εφαρμόζει την πολιτική του, θέση που ο τελευταίος κρατά έως και σήμερα. Πέθανε από ανακοπή το 2007.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Μπορίς Γιέλτσιν, wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
- Αικατερίνη Κορνάρο, cyprusalive.com, διαθέσιμο εδώ
- Battle of Langport, wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
