Της Ευγενίας Σαχινιάν,
Ο Αίαντας, γιος του Τελαμώνα και βασιλιάς της Σαλαμίνας, υπήρξε ξάδελφος του Αχιλλέα και σπουδαίος πολεμιστής. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν γιγάντιος και εύσωμος, γι’ αυτό και δεν μπορούσε κανένας να αναμετρηθεί μαζί του, αλλά και κανένα βέλος δεν μπορούσε να τον πληγώσει. Η εξήγηση πίσω από αυτό το μοναδικό του χάρισμα τοποθετείται την εποχή που ο Αίαντας ήταν ακόμη μωρό και ο πατέρας του, Τελαμώνας, έτυχε να φιλοξενήσει στο παλάτι του τον Ηρακλή. Εκείνος ζήτησε να δει το μωρό και το σκέπασε με τη λεοντή, το δέρμα που είχε πάρει από το λιοντάρι της Νεμέας, μετά την επιτυχία στον πρώτο του άθλο.
Ο Αίαντας ήταν δύσπιστος και βλάσφημος προς τους θεούς. Όταν ξεκίνησε το ταξίδι του για την Τροία, ο πατέρας του του υπενθύμισε πως πρέπει να έχει τους θεούς στο πλευρό του και να ζητά τη βοήθειά τους, για να έχει προστασία. Εκείνος, όμως, στο άκουσμα αυτής της συμβουλής κατακλύστηκε από ειρωνεία και αλαζονεία.
Στην Τροία, πολέμησε με θάρρος και εξόντωσε σχεδόν όλους του εχθρούς του, αφήνοντας ενεό τον Πρίαμο, ο οποίος έσπευσε να μάθει ποιος είναι αυτός ο δεινός πολεμιστής. Ακολούθησε μια εκτενής μονομαχία με τον Έκτορα, όμως, ήταν και οι δύο τόσο καλοί πολεμιστές που δεν αναδείχθηκε κανείς τους νικητής. Αντιθέτως, δημιουργήθηκε μια συμπάθεια ανάμεσά τους και αντάλλαξαν, μάλιστα, ακριβά δώρα. Ο Έκτορας έδωσε στον Αίαντα ένα πολύτιμο σπαθί και ο Αίαντας, με τη σειρά του, του χάρισε μια πολύ καλή ζώνη. Ακολούθησε ο θάνατος του Αχιλλέα και μαζί με εκείνον μια σφοδρή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τρώων, ώστε να πάρουν πίσω το νεκρό του σώμα.
Στο τέλος, οι Αχαιοί κατόρθωσαν να πάρουν το άψυχο σώμα του Αχιλλέα. Μάλιστα, ο Αίαντας πρωτοστάτησε στην προσπάθεια αυτή, κουβαλώντας ο ίδιος το νεκρό σώμα στο στρατόπεδο των Αχαιών. Η Θέτιδα, μητέρα του Αχιλλέα, αποφάσισε να δωρίσει τα όπλα του γιου της στον πιο γενναίο Αχαιό. Στο ελληνικό στρατόπεδο, όμως, οι απόψεις διίσταντο. Για τον λόγο αυτό, ο Βασιλιάς της Πύλου, Νέστορας, πρότεινε να μάθουν την άποψη των Τρώων και να καθορίσουν αυτοί το αποτέλεσμα.
Έτσι λοιπόν, στάλθηκαν κάποιοι Έλληνες στην Τροία, για να ακούσουν οι ίδιοι ποια ήταν η γνώμη των αντιπάλων τους. Εκείνοι βρέθηκαν στη συζήτηση δύο γυναικών. Η μια υποστήριζε τον Αίαντα και η άλλη τον Οδυσσέα. Δεδομένης, όμως, της ανδρείας που έδειξε ο τελευταίος έχοντας να αναμετρηθεί μόνος του με τους Τρώες, συμφώνησαν πως ξεχώριζε από τον Αίαντα, που απλά κουβάλησε το σώμα του Αχιλλέα, αναλαμβάνοντας μια τόσο εύκολη διαδικασία.
Απογοητευμένος ο Αίαντας και ταπεινωμένος, κλείστηκε στη σκηνή του με μοναδική παρέα του την οργή που τον είχε κυριεύσει. Αμέσως, έχασε τα λογικά του και θέλησε να θανατώσει όλους τους Έλληνες βασιλείς ως ένδειξη θυμού και διαμαρτυρίας για τη ντροπή που ένιωσε. Για να αποτρέψει, όμως, η Αθηνά το κακό, φρόντισε να θολώσει το μυαλό του, τόσο που νόμιζε ότι τα πρόβατα στα κοπάδια ήταν βασιλείς.
Δεν έχασε περισσότερο χρόνο, κυνήγησε τα ζώα και τα έσφαξε με μανία, ενώ στέρησε τη ζωή και από ένα κριάρι που πήρε στη σκηνή του. Εξουθενωμένος, έπεσε σε λήθαργο και όταν ξύπνησε, το θέαμα ήταν φρικτό. Τριγύρω του πρόβατα σκοτωμένα, μια αιματοχυσία που οφείλεται μόνο σε εκείνον και τις άρρωστες σκέψεις του. Αντικρίζοντας και το νεκρό κριάρι που είχε μαζί του, ένιωσε τεράστια ντροπή, τόση πολλή που δεν είχε τι άλλο να κάνει παρά να βάλει τέλος στην ίδια του τη ζωή. Τοποθέτησε το ξίφος του στο έδαφος και παίρνοντας φόρα, έπεσε πάνω του με μανία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Grimal, Pierre (1990), A Concise Dictionary of Classical Mythology, Oxford: Basil Blackwell
- iellada.gr, Αίας ο Τελαμώνιος: Ο Έλληνας ήρωας του Τρωικού πολέμου. Διαθέσιμο εδώ
