Της Δήμητρας Κούβελα,
Ο Brasier και ο David Wacey, γεωλόγοι, ανακάλυψαν αρχαιολογικά κατάλοιπα στα στρώματα άμμου μιας αρχαίας παραλίας που βρίσκεται στη Δυτική Αυστραλία. Πρόκειται για κυτταρικά κατάλοιπα, τα οποία δεν είχαν τη μορφή οστών, αλλά βρίσκονταν στα πρώτα στάδια σχηματισμού τους. Στην επιστήμη της γεωλογίας αποτελεί μεγάλο πρόβλημα η εξαγωγή συμπεράσματος, σχετικά με το εάν ένα κατάλοιπο αποτελεί πραγματικό γεωλογικό εύρημα. Τα σφαιρίδια τα οποία βρέθηκαν, θα μπορούσαν, αρχικά, να θεωρηθούν κρύσταλλοι ή άλλες ανωμαλίες στα στρώματα άμμου.
Οι γεωλόγοι του Πανεπιστήμιου της πόλης Crawley στην Αυστραλία ισχυρίζονταν ότι ανακάλυψαν κυτταρικά κατάλοιπα ηλικίας 3,4 δισεκατομμυρίων χρόνων, πιθανότατα τα παλαιότερα κατάλοιπα ζωής που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί. Η εγκυρότητα του ισχυρισμού αυτού έχει αμφισβητηθεί. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η χημική ανάλυση των ορυκτών που βρέθηκαν δίπλα στα κύτταρα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι μικροοργανισμοί τρέφονται με θείο. Ο Brasier θεωρεί ότι είναι πολύ πιθανό το τμήμα μικροοργανισμών που ανακαλύφθηκε να υπήρξε πρωταρχικό σημείο εξέλιξης της αναπαραγωγικής διαδικασίας του πλανήτη.
Ένας από τους πιο εγκεκριμένους επιστήμονες γεωλόγους του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, ο Bruce Runnegar, αναφέρει ότι η ανακάλυψη και η μελέτη των καταλοίπων αυτών αποτελεί ένα από τα καλύτερα αποτυπώματα της φύσης στο στάδιο της πρώιμης ζωής της Γης. Πρώτος ο Brasier υπέθεσε ότι το σωστό μέρος για μελέτη αποτελούσε ο αρχαίος πετρώδης σχηματισμός, εφόσον έμοιαζε με σύγχρονη παραλία και τα στρώματα άμμου δεν είχαν καεί ή καταστραφεί. Ο Wacey, μαζί με άλλους συναδέλφους του, εφάρμοσε χρονολογική ανάλυση στον πετρώδη σχηματισμό που περιλάμβανε την αρχαία ακτογραμμή και, τελικά, χρονολογήθηκε στα 3,4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα κυτταρικά κατάλοιπα είχαν πολλές πιθανότητες να είναι γεωλογικά κατάλοιπα υψίστης επιστημονικής σημασίας κατά την πρώτη επιστημονική εξέταση, καθώς είχαν κοιλότητα και πολλά από τα κύτταρα ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους σε ομάδες και περιβάλλονταν από ένα είδος μεμβράνης. Έτσι, η μορφή τους έμοιαζε πολύ με αυτή του τυπικού κυττάρου. Ακόμα, τα κύτταρα βρίσκονταν στα στρώματα εδάφους ανομοιογενώς διασκορπισμένα, όπως τείνουν να παρουσιάζονται σε μικροσκοπική ανάλυση τα σύγχρονα βακτήρια κοντά σε πηγές τροφής.
Οι Wacey και Brasier κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα τοιχώματα των κυττάρων είχαν διαφορετικά ισότοπα ή μορφή ισοτόπων του διοξειδίου από το περιβάλλον πέτρωμα. Επίσης, βρέθηκαν μικροσκοπικοί κρύσταλλοι ορυκτών με διαφορετικό τύπο θείου στο εσωτερικό και το εξωτερικό των κυττάρων. Το εύρημα αυτό συνεπάγεται την ανατροφοδότηση των κυττάρων με υποπροϊόντα θείου για την παραγωγή ενέργειας.
Οι περιβαλλοντικές συνθήκες στη Γη, κατά τις οποίες συντέθηκαν αυτά τα κύτταρα, δεν μοιάζουν σε τίποτα με τις σύγχρονες. Η θερμοκρασία των ωκεανών κυμαινόταν γύρω στους 45ºC και υπήρχε έλλειψη οξυγόνου. Συνεπώς, είναι απόλυτα φυσικό οι πρώτες μορφές ζωής να εξαρτώνται από τα αποθέματα ενέργειας θείου. Τα βακτήρια που τρέφονται με θείο είναι πολύ συχνά στη σύγχρονη εποχή σε υδροθερμικούς αεραγωγούς, ζεστές πηγές και περιβάλλοντα με χαμηλό οξυγόνο. Από την άλλη, κάποιοι επιστήμονες διαφωνούν και θεωρούν ότι τα πρώτα βακτήρια ήταν φωτοσυνθετικά ή χρησιμοποιούσαν ως τροφή το υδρογόνο. Ο γεωλόγος Donald Lowe του Πανεπιστημίου του Stanford ισχυρίζεται ότι, εν τέλει, επρόκειτο για διαφορετικά είδη βακτηριδίων, τα οποία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά μέσα για λήψη ενέργειας με σκοπό την επιβίωσή τους.
ENΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η αρχαιότερη παραλία της Γης, Arxaiologia.gr, διαθέσιμο εδώ
- World’s Oldest Fossils Found in Ancient Australian Beach, Science.org, διαθέσιμο εδώ
- «H αρχαιότερη παραλία της Γης», Tovima.gr, διαθέσιμο εδώ
