Της Σπυριδούλας Βλάχα,
Ο Nicholas Winton γεννήθηκε στο Λονδίνο, στις 19 Μαΐου του 1909, από Εβραίους γονείς γερμανικής καταγωγής. Το κανονικό επίθετο της οικογένειας ήταν Wertheim, αλλά όταν μετακόμισαν στην Αγγλία το άλλαξαν μαζί με τη θρησκεία τους και ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Ο Nicholas ήταν το μεσαίο παιδί της οικογένειας και είχε μια μεγαλύτερη αδελφή και έναν μικρότερο αδελφό.
Το 1923, ο Winton παράτησε το σχολείο και ξεκίνησε να φοιτά σε νυχτερινό. Στη συνέχεια, ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και από το 1931 και μετά εργάστηκε σε τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας, ενώ, όταν επέστρεψε στην Αγγλία, ασχολήθηκε με το χρηματιστήριο. Το 1938 τον επέλεξαν να συμμετάσχει στην εθνική ομάδα ξιφασκίας της Αγγλίας, καθώς, ήδη από την εποχή που πήγαινε σχολείο, είχε φανεί το ταλέντο του. Ανυπομονούσε να συμμετάσχει στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940, ωστόσο, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ανέτρεψε το όνειρό του.
Την ίδια χρονιά, ο φίλος του Winton, ο Martin Blake, ο οποίος εργαζόταν στο τμήμα μεταναστών στη βρετανική πρεσβεία στην Πράγα, τον προσκάλεσε, ώστε να τον βοηθήσει με τους Εβραίους, καθώς η χώρα βρισκόταν σε συνθήκες ημικατοχής από τους ναζί. O Winton ίδρυσε έναν οργανισμό στο ξενοδοχείο της Πράγας “Wenceslas Square”, στο οποίο υποδεχόταν οικογένειες Εβραίων, οι οποίες ήθελαν να φυγαδεύσουν τα παιδιά τους, για να τα σώσουν από τους ναζί, γνωρίζοντας ότι δεν θα τα ξαναέβλεπαν ποτέ.
Προορισμός των παιδιών ήταν η Αγγλία, ενώ έπρεπε να τηρούνται 2 προϋποθέσεις για να γίνουν δεκτά στη νέα χώρα· να έχουν ένα μέρος να μείνουν και να δώσουν μια εγγύηση 50 λιρών. Το έργο του Winton ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο, καθώς έπρεπε να συμβούν όλα κάτω από άκρα μυστικότητα. Χρειάστηκε μάλιστα να δωροδοκήσει ανθρώπους της Γκεστάπο και να πλαστογραφήσει βίζες για τα παιδιά, όταν το Υπουργείο Εσωτερικών της Βρετανίας καθυστερούσε να τις παραδώσει. Επιπλέον, κάλυπτε, με δικά του χρήματα τα έξοδα των παιδιών, των οποίων οι γονείς είχαν πεθάνει ή αγνοούνταν.
Μαζί με τη μητέρα του, ταξίδεψαν στην Αγγλία ψάχνοντας ανάδοχες οικογένειες και το 1939 ξεκίνησε η αποστολή. Ο Winton διοργάνωσε 9 τρένα που μετέφεραν τα παιδιά από την Πράγα στην Ολλανδία, μέσω της Πολωνίας, και από εκεί μεταφέρονταν στη Βρετανία. Ωστόσο, το τελευταίο τρένο δεν κατάφερε να φτάσει ποτέ στην Ολλανδία, καθώς ο Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία, και μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει την τύχη των παιδιών που ήταν μέσα.
Όταν η Βρετανία μπήκε στον πόλεμο, ο Winton αρνήθηκε να καταταγεί στον στρατό και έγινε μέλος του Ερυθρού Σταυρού. Όμως, στη συνέχεια, άλλαξε γνώμη και κατετάγη στη Bρετανική Αεροπορία. Με το τέλος του πολέμου εργάστηκε σε διάφορες επιχειρήσεις και συνεισέφερε σε εθελοντικές οργανώσεις.
Ο Winton διέσωσε 669 παιδιά (250 ή 370 από τα οποία δεν εντοπίστηκαν ποτέ). Ήταν ιδιαίτερα σεμνός και δεν μιλούσε για την αποστολή που είχε διοργανώσει, ακόμα και στην οικογένειά του. Η γυναίκα του δεν γνώριζε τίποτα μέχρι που μετά από πολλά χρόνια βρήκε σε μια τσάντα γράμματα των Εβραίων γονέων και τα ονόματα των παιδιών τους.
Ο Nicholas Winton πέθανε στο Λονδίνο την 1η Ιουλίου του 2015, σε ηλικία 106 ετών, ενώ κοιμόταν. Το έργο του αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρωπισμού και ανιδιοτελούς προσφοράς. Το 2003 η βασίλισσα Ελισάβετ του απέδωσε το αξίωμα του Ιππότη, και το 2014 έλαβε το Βραβείο του Λευκού Λιονταριού από τον πρωθυπουργό της Τσεχίας. Έμεινε στην ιστορία ως ο «Βρετανός Σίντλερ» και η ιστορία του προκαλεί θαυμασμό και δέος μέχρι και σήμερα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γερμανικό Ράιχ, el.wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
- Νίκολας Γουίντον, sansimera.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Νίκολας Γουίντον: Πώς ο Αγγλος «Σίντλερ» κατάφερε να σώσει 669 παιδιά από τα χέρια των Ναζί [εικόνες & βίντεο]», iefimerida.gr, διαθέσιμο εδώ
