Της Δήμητρας Καλυκάκη,
Τα κινέζικα κείμενα που έχουν βρεθεί, δεν αποκαλύπτουν πολλές πληροφορίες σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου. Φυσικά, δεν εκλείπουν οι αναφορές σε σημαντικούς ηγέτες που πέρασαν από την ιστορία, ωστόσο οι εκδοχές για την αρχή της ύπαρξης του κόσμου περιορίζονται στην ιστορία του Pangu.
Η πρώτη αναφορά υπολογίζεται πως έγινε την περίοδο 206 π.Χ.-220 μ.Χ. Μια από τις κυριότερες πηγές δημιουργίας της ιστορίας ενδέχεται να ξεκίνησε από τους εμπόρους καραβανιών που μετέφεραν μπαχαρικά, μετάξι και άλλα πολύτιμα αγαθά και κυκλοφορούσαν στις ερήμους και στα βουνά της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της Ινδίας και της Κίνας. Το σημαντικότερο κομμάτι που υπάρχει μέσα στη μυθολογική ιστορία είναι η έννοια του Yin-Yang. Πρόκειται για φαινομενικά αντίθετες, μα αλληλεξαρτώμενες δυνάμεις, που δεν αποδίδουν τον ορισμό του καλού ή του κακού. Αντιπροσωπεύουν το σκοτάδι και το φως, τη γη και τον ουρανό, το θηλυκό και το αρσενικό, γενικότερα, τη δυαδικότητα που υπάρχει στον κόσμο και την αναγκαιότητα της μιας για την ύπαρξη της άλλης.
O Pangu εμφανίζεται σε κάποιες εκδοχές με τη μορφή μαραμένου ατόμου, ντυμένου με δέρμα αρκούδας, καθώς και φύλλα. Σε άλλες, όπως η ιστορία που θα παρακολουθήσουμε, απεικονίζεται ως γίγαντας.
Κάποτε, ο κόσμος ήταν μια μάζα σκοταδιού, όπου δεν υπήρχε τίποτα, ούτε παράδεισος. Ούτε υπήρχε γη. Όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος παγιδεύτηκαν μέσα σε ένα μικρό αυγό. Αναγκασμένες να πέφτουν και να στριφογυρίζουν μέσα στο απόλυτο χάος. Όμως, υπήρχε και κάτι ακόμα. Μέσα στο αυγό μεγάλωσε μία μικρή οντότητα που λεγόταν Pangu. Δεν επηρεαζόταν από την αταξία που επικρατούσε γύρω του και παρέμενε ήσυχος και γαλήνιος. Με τον καιρό η οντότητα άρχισε να μεγαλώνει, μαζί και το αυγό. Δεκαοκτώ χιλιάδες χρόνια πέρασαν με τον Pangu να έχει μεταμορφωθεί σε έναν καλοσχηματισμένο γίγαντα (το σώμα του επεκτεινόταν σε περίπου τριάντα χιλιάδες μίλια). Σε τέλεια αρμονία με το σώμα του Pangu, το κέλυφος του αυγού τεντώθηκε επίσης, για να καταφέρει να συγκρατήσει τόσο τον διαστελλόμενο γίγαντα όσο και τα ταραχώδη αέρια του κόσμου μέσα στα όριά του. Ώσπου μια μέρα μέσα στην αταξία του σύμπαντος, ο γίγαντας ξύπνησε.
Έβλεπε για πρώτη φορά το σκοτάδι και τους ακανόνιστους ρυθμούς των δυνάμεων. Αυτό στην αρχή κέντρισε το ενδιαφέρον του. Παρακολουθούσε τα σωματίδια να τρέχουν και να σκάνε γύρω του, ενώ προσαρμόστηκε σύντομα στο να αποφεύγει τον κίνδυνο από τα εκρηκτικά αέρια. Δεν άργησε, όμως, η στιγμή που κουράστηκε από τη σύγχυση και τον θόρυβο. Άρχισε να γίνεται ο οξύθυμος, ενώ ο συνεχής θόρυβος δεν βοηθούσε στην καταπράυνση των νεύρων του. Άρχισε να νοσταλγεί την ηρεμία του ύπνου του. Επίσης, ήρθε στη συνειδητοποίηση πως αργά ή γρήγορα οι δυνάμεις κινδύνευαν να σπάσουν το κέλυφος.
Προβληματισμένος, αντιλήφθηκε πως κάτι έπρεπε να κάνει. Περίμενε και τη στιγμή που ο κόσμος βρισκόταν σε σχετική ηρεμία, άρπαξε έναν μετεωρίτη, τον σήκωσε ψηλά και τον χτύπησε κάτω με όλη τη δύναμη που είχε. Αυτός συνετρίβη στο κέντρο του αυγού με μια τεράστια ηχητική έκρηξη. Ο ήχος αντηχούσε σε όλο τον κόσμο και χώρισε όλα τα σωματίδια και τα αέρια του σύμπαντος στα δύο. Οι φωτεινές, αγνές δυνάμεις του κόσμου παρασύρθηκαν και σχημάτισαν τους γαλάζιους ουρανούς. Οι βαριές, σκοτεινές δυνάμεις του σύμπαντος βυθίστηκαν και σχημάτισαν την εύφορη γη. Ο Pangu ήταν ενθουσιασμένος με τον νέο του κόσμο. Είχε ομορφιά, τάξη και γαλήνη. Για να διατηρήσει αυτές τις συνθήκες, στήριξε τον ουρανό με τα δυνατά του χέρια, σφηνώνοντας το σώμα του ανάμεσα στον ουρανό και τη Γη. Τεντώθηκε, ώστε ο ουρανός να ανέβει όσο πιο ψηλά γινόταν.
Προσπάθησε για πολλούς αιώνες να κρατήσει τον κόσμο, έτσι ώστε να μην επανεμφανιστεί το χάος. Όμως, σιγά σιγά άρχισε να κουράζεται, καθώς τον πονούσαν οι μύες του. Ήταν κάτι εύλογο να συμβεί, μιας και όλο το βάρος του κόσμου στηριζόταν πάνω του. Κάποιες μέρες ούρλιαζε για βοήθεια, αλλά ήταν ολομόναχος και δεν υπήρχε άλλο πλάσμα να τον σπλαχνιστεί και να τον ανακουφίσει. Κρατήθηκε όσο μπορούσε, ώσπου ο ουρανός και η γη έχασαν τη μνήμη τους ο ένας για τον άλλο και χωρίστηκαν για πάντα στις δυνάμεις του Yin, του σκότους, και του Yang, του φωτός.
Δυστυχώς, όταν έγινε αυτός ο ολοκληρωτικός διαχωρισμός, ο Pangu έχασε την αποφασιστικότητά του. Το σώμα του άρχισε να φυραίνει και να συρρικνώνεται. Οι μύες του χαλάρωσαν πολύ. Μετά από αιώνες τεντώματος και καταπόνησης, ο αξιόπιστος γίγαντας έπεσε στο έδαφος, εξαντλημένος από την ατέρμονη πάλη. Το σώμα του διαλύθηκε και σκέπασε τη γη. Η σάρκα που απλώθηκε στο έδαφος απέδωσε θρεπτικά συστατικά και γλυκιές μυρωδιές στο άγονο έδαφος. Τα μαλλιά και τα γένια του μετασχηματίστηκαν σε κλαδιά δέντρων και θάμνους. Οι τρίχες από το σώμα έγιναν αμπέλια, λουλούδια και φύλλα. Τα δόντια και τα κόκκαλα μετατράπηκαν σε μέταλλα, όπως τον χρυσό, το ασήμι και τον χαλκό, τα οποία βυθίστηκαν βαθιά στο έδαφος. Το αίμα απλώθηκε στην επιφάνεια και δημιούργησε ορμητικά ποτάμια και λίμνες. Η φωνή, μέσω των κυματισμών, διαμόρφωσε τις αστραπές και τους κεραυνούς, ενώ η ανάσα του έγινε σύννεφα και άνεμοι. Λίγο πριν αφανιστεί εντελώς, άφησε να τρέξουν δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης, τα οποία οδήγησαν στη δημιουργία των ωκεανών.
Με αυτόν τον τρόπο ο Pangu πέθανε και ο κόσμος άρχισε να παίρνει τη σημερινή του μορφή. Άφησε ένα σύμπαν με ζωηρά και πανέμορφα χρώματα, πλούσιο έδαφος, ερμητικά και ζωηρά νερά, που η μαγεία του τον έκανε να αστράφτει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Dea Collier, Irene (2001), Chinese Mythology, New Jersey: Enslow Publishers, Inc
- Werner, E. T. C. (1994), Myths and Legends of China, New York: Dover Publishications
