Του Γιάννη Μυταυτσή,
Η πανδημία μετράει δυόμιση χρόνια στην Ελλάδα (και όχι μόνο), με σαφείς προεκτάσεις σε όλους τους τομείς της χώρας και πόσο μάλλον ιδιαίτερα στους παραγωγικούς. Τη στιγμή που η Ελλάδα περνά μια ανυπολόγιστη ακρίβεια για τα δεδομένα της, το νέο κύμα του κορωνοϊού προελαύνει. Ταυτοχρόνως, η ελληνική κυβέρνηση έχει καταργήσει σχεδόν όλα τα μέτρα που είχε λάβει έναντι του κορωνοϊού, την ώρα που τα κρούσματα αυξάνονται εν μέσω θερινής περιόδου. Γεγονός που μας κάνει να καταλάβουμε ότι ο κορωνοϊός θα ζει ανάμεσά μας για αρκετό καιρό ακόμη.
Ο ρυθμός των αυξανόμενων κρουσμάτων, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία μέτρων από την πλευρά της πολιτείας, φαίνεται ότι μας οδηγεί σε μια μη ελεγχόμενη κατάσταση. Στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.α.) παρατηρείται καθημερινή αύξηση, ενώ οι τουριστικές περιοχές προσπαθούν να έχουν μια εύρυθμη θερινή περίοδο, έχοντας ως δυσθεώρητο εμπόδιο να αντιμετωπίσουν την υγειονομική και οικονομική κρίση. Συνεπώς, αυτονόητη πρέπει να θεωρηθεί από την κυβέρνηση η επανεκτίμηση της υπάρχουσας και μελλοντικής κατάστασης και εφαρμογή νέων υποχρεωτικών μέτρων, που τουλάχιστον θα διασφαλίσουν την ελάχιστη πρόληψη απέναντι στο νέο κύμα, διότι οι Έλληνες πολίτες καθημερινά μπορεί να εκτίθενται στον κορωνοϊό σε δημόσιες υπηρεσίες, σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σε καταστήματα κ.α. Όλα αυτά με άμεσο στόχο το φθινόπωρο να μην κυλίσει όπως το προηγούμενο, δηλαδή με ανεξέλεγκτη την αυξανόμενη ροή των κρουσμάτων.
Ακόμη, η επιβολή της μάσκας στους εσωτερικούς χώρους μας προσδίδει μια βασική προστασία έναντι του κορωνοϊού και των μεταλλάξεών του, που εμφανίστηκαν πρόσφατα και οι οποίες φαίνεται ότι είναι πιο ανθεκτικές-μεταδοτικές από τις προηγούμενες. Επίσης, τα διαγνωστικά τεστ για την είσοδο στη χώρα από το εξωτερικό θα έπρεπε να ήταν ένα διατηρηθέν μέτρο, τουλάχιστον και για αυτήν την τουριστική περίοδο, ώστε να μπορέσουμε να ελέγξουμε –όσο καθίσταται δυνατόν– τα κρούσματα που εισέρχονται από το εξωτερικό.
Όμως, η ενδεχόμενη επιστροφή μερικών μέτρων για τον Έλληνα θα αποτελέσει μια αρνητική κατάσταση και ίσως σημάνει την επιστροφή στο άμεσο παρελθόν. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι με την πανδημία δεν έχουμε «ξεμπερδέψει» και θα αναγκαστούμε να συνυπάρξουμε με αυτήν. Γι’ αυτό ακριβώς θα πρέπει να αποφύγουμε μια νέα έξαρση ή τουλάχιστον να τη διαχειριστούμε με το μικρότερο δυνατό κόστος σε ανθρώπινο προπάντων επίπεδο και έπειτα σε εθνικό (οικονομία, κτλ.). Γι’ αυτόν τον λόγο, οι υποδείξεις των ειδικών θα έπρεπε να ακολουθούνται και να τηρούνται πιστά, ώστε να προστατευτούμε ως προς την ατομική και δημόσια υγεία μας ως κράτος.
Η πανδημία δεν θα κάνει τον κύκλο της, εάν η πολιτεία δεν θέσει βάσεις αντιμετώπισης και η κοινωνία δεν τις ακολουθήσει. Το εμβόλιο ήταν και είναι η αρχή της αντιμετώπισης, η ευλάβεια σε νέα μέτρα, αν επιβληθούν, θα είναι η συνέχεια για την ολοκλήρωση αυτής της κοστοβόρας προσπάθειας.
