Της Αριάδνης – Παναγιώτας Φατσή,
Όταν ένα δημόσιο πρόσωπο αποφασίζει να μοιραστεί ιστορίες από τη ζωή του, το διακύβευμα είναι πάντα μεγάλο. Θα αρέσει στο κοινό αυτή η εξομολογητική διάθεση; Θα είναι οι ιστορίες αυτές που θα περίμεναν από κάποιον που δεν γνώρισαν ποτέ προσωπικά, αλλά είναι σαν να ξέρουν μέσα από την παρουσία του στα κοινά; Ένα τέτοιο βιβλίο θα σας παρουσιάσουμε σήμερα. Σίγουρα, δεν χρειάζεται καμία σύσταση για τον Γιάννη Μπουτάρη ως προς την πολιτική του καριέρα, καθώς όλοι τον γνωρίζουμε ως πρώην δήμαρχο της Θεσσαλονίκης. Αυτό, όμως, το βιβλίο μάς τον συστήνει και με μια άλλη ιδιότητά του: αυτή του οινοποιού.
Πριν, λοιπόν, βουτήξουμε στις σελίδες του βιβλίου, που τιτλοφορείται Εξήντα χρόνια τρύγος… και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, ας αναφερθούμε και σε αυτές τις αναζητήσεις του συγγραφέα. Γεννημένος το 1942 στη συμπρωτεύουσα, και με πτυχίο Χημείας από το ΑΠΘ, ο συγγραφέας συνέχισε μια πλούσια οικογενειακή παράδοση οινολόγων. Η πρώτη εταιρεία οινοποιίας ιδρύθηκε από τον συνονόματο παππού του το 1879, ενώ ο ίδιος το 1996 αποχώρησε από τη συγκεκριμένη επιχείρηση, ιδρύοντας τη γνωστή φίρμα «Κυρ-Γιάννη», η οποία σήμερα βρίσκεται υπό τη διεύθυνση των γιων του. Μέσα από τις ενέργειές του για την προώθηση της ελληνικής οινοποιίας, ο Μπουτάρης στο βιβλίο του δίνει πλούσιες αφηγήσεις για όλο το φάσμα της ζωής του και των προσωπικών του αγώνων. Τα εξήντα χρόνια «τρύγου» στη ζωή του τον έχουν αφήσει μάλλον ακόμα ανικανοποίητο -όπως και κάθε περιπετειώδες πνεύμα- και διηγείται το παρελθόν, αφήνοντας ανοιχτές τις πόρτες στο μέλλον και τα σχέδια που δεν έχει ακόμα υλοποιήσει.
Η μαρτυρία αυτή, την οποία ο συγγραφέας καταθέτει με τη συνεργασία της Μαρίας Μαυρικάκη, η οποία αναλαμβάνει και την εισαγωγή του βιβλίου, δεν είναι άλλο ένα βιβλίο που έρχεται να δικαιολογήσει στάσεις ή δράσεις ενός δημόσιου προσώπου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια αφήγηση σε εξομολογητικό τόνο, χωρίς περιττές προσθήκες. Η μαρτυρία του είναι αυθεντική, έχει το ύφος μιας αυτοβιογραφίας που απευθύνεται σε ένα φιλικό πρόσωπο και εμπλέκει τη δραστηριότητά του στον επαγγελματικό τομέα της οινοποιίας με άλλους τομείς της ζωής του, και, φυσικά, και με την πολιτική. Ο συγγραφέας παράλληλα με την πορεία των αμπελώνων και των κρασιών μάς κάνει κοινωνούς των δυσκολιών που πέρασε σε ατομικό επίπεδο, ενώ δεν διστάζει να μοιραστεί και τις εμπειρίες του από μια σκοτεινή, κατά τη δική του ομολογία, περίοδο, την οποία είχε εθιστεί στο αλκοόλ και ακολούθησε πρόγραμμα για απεξάρτηση, βοηθώντας κατόπιν αυτού και άλλα άτομα με τις εμπειρίες που αποκόμισε.
Μεγάλο μέρος του βιβλίου καταλαμβάνει φυσικά και η πολιτική δράση του συγγραφέα. Παρόλο που ορισμένες πολιτικές και κοινωνικές επιλογές του θεωρήθηκαν ασυνεπείς ή ανακόλουθες, μέσα από το έργο αυτό παρουσιάζονται σαν μια λογική συνέχεια που έχει ως κοινό σημείο τις προσωπικές αξίες και τον προοδευτικό προσανατολισμό. Οι αγώνες και οι καινοτομίες για τα ελληνικά κρασιά και την ανάδειξη αυτού του στοιχείου του ελληνικού πολιτισμού σε διεθνές επίπεδο γίνονται ένα βήμα για να αφηγηθεί ο Μπουτάρης και άλλους δικούς του αγώνες, τόσο στην πολιτική αρένα όσο και στο προσωπικό επίπεδο. Ιδιαίτερες σε αυτήν την εξομολόγηση είναι τόσο οι στιγμές που περιγράφεται η κόλαση της εξάρτησης όσο και πιο τρυφερές εξιστορήσεις που αφορούν την Αθηνά, τη γυναίκα που αποτέλεσε σύντροφο της ζωής του συγγραφέα και δυστυχώς έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας ένα κενό που δεν μπορεί να αναπληρωθεί.
Οι ιστορίες του «τρύγου» του Κυρ-Γιάννη μπορεί να μην έχουν πάντα να κάνουν με τα αγαπημένα του κρασιά. Μπορεί να μην είναι καν πάντα χαρούμενες ή μπορεί και να μας στενοχωρήσουν όπως ένα κακό μεθύσι. Παρόλα αυτά, είναι ιστορίες που άξιζαν να γραφτούν και ακόμη περισσότερο αξίζουν να διαβαστούν, γιατί διατηρούν αυτό το ανθρώπινο στοιχείο που μας θυμίζει πάντοτε ότι όσο διαφορετικό από εμάς κι αν νιώθουμε ένα πρόσωπο, υπάρχουν εμπειρίες στη ζωή που έρχονται σε όλους, απλά και μόνο επειδή είμαστε άνθρωποι -εμπειρίες που άλλοτε μας γεμίζουν με τα αρώματα και τις γεύσεις τους, και άλλοτε μας κάνουν να μελαγχολούμε, όπως τα κρασιά που δοκιμάζουμε.
