Της Εβελίνας Στεφανάκη,
Αναρωτήθηκες ποτέ, πόσες ώρες έχεις κάνει απλήρωτες υπερωρίες, για τις οποίες δεν πρόκειται ποτέ να πληρωθείς; Πόσες φορές έχεις αναγκαστεί να εργαστείς αμισθί, επειδή δεν έχεις ακόμη προϋπηρεσία; Πόσες φορές έχεις πέσει θύμα αισχροκέρδειας, δουλεύοντας δήθεν εθελοντικά, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι πλουτίζουν εις βάρος σου; Ε, λοιπόν, αν δεν το έχεις ήδη κάνει, ήρθε η ώρα!
Η εργασιακή εκμετάλλευση είναι μία ακόμα μάστιγα της εποχής μας, ή μάλλον της κάθε εποχής. Χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά εργάζονται 12ωρα, τη στιγμή που οι συμβάσεις εργασίας τους αναγράφουν 8ωρο, χωρίς να πληρώνονται ούτε μισό ευρώ παραπάνω από τα προβλεπόμενα. Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι εργάζονται ανασφάλιστοι, και μάλιστα σε αρκετά επικίνδυνα επαγγέλματα, ρισκάροντας καθημερινά τη ζωή τους για έναν μισθό που δεν τους φτάνει ούτε για τα βασικά.
Όσο για τους πρόσφατα απόφοιτους, η γνωστή «καραμέλα», «Δεν έχεις ακόμη προϋπηρεσία», έχει καταντήσει κλισέ. Όλοι κάπως πρέπει να ξεκινήσουν να δουλεύουν, για να αποκτήσουν την περιβόητη προϋπηρεσία. Άλλωστε, δεν νομίζω να ζήτησε κανένας πρόσφατα απόφοιτος θέση διευθυντή. Το ακόμη πιο «ωραίο», βέβαια, είναι το άλλο που συμβαίνει εξίσου συχνά. Ένας υπάλληλος γίνεται χίλια κομμάτια και αναλαμβάνει 3 διαφορετικά πόστα, εννοείται με τον ίδιο πενιχρό μισθό.
Η κατάσταση αυτή είναι τουλάχιστον θλιβερή, αγαπητοί εργοδότες. Μπορώ να δεχτώ ότι οι εποχές είναι δύσκολες και αναγκαστικά οδηγείστε σε περικοπές και μειώσεις μισθών. Όμως, δεν μπορώ να δεχτώ την εκμετάλλευση, της οποίας πέφτουν θύματα χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω. Δεν θέλεις να προσλάβεις τρία διαφορετικά άτομα για κάθε δουλειά, έχει καλώς· σε αυτό το ένα, όμως, φρόντισε να μην φέρεσαι απάνθρωπα, έχοντας την απαίτηση με έναν χαμηλό μισθό να σου γλιτώνει χρήματα και να σου βγάζει παραπάνω δουλειά. Επίσης, αυτό το τελευταίο με την εθελοντική εργασία μάλλον είναι το καινούριο υποκοριστικό της αισχροκέρδειας.
Διότι, όταν πατάς στην ανάγκη ενός νέου ατόμου που θέλει να ενταχθεί στην αγορά εργασίας και να εμπλουτίσει το βιογραφικό του, ενώ εσύ θα εισπράττεις, εδώ και χρόνια το λέμε αισχροκέρδεια και όχι εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός είναι κάτι άλλο και έχει ως απώτερο σκοπό την κοινωνική προσφορά και το συλλογικό καλό. Μην τα μπερδεύουμε! Η εργασία οφείλει να αμείβεται. Κανένας δεν δουλεύει για την ψυχή της μάνας του, που λέει και ο λαός. Όταν δε η εργασία στηρίζεται στη γνώση (επιστήμη), τότε οφείλει να αμείβεται και αναλόγως.
Να πούμε, βέβαια, ότι σε όλους τους κανόνες υπάρχουν και εξαιρέσεις. Φυσικά και υπάρχουν εξαιρετικά αφεντικά, που γνωρίζουν πως η δουλειά μπορεί να βγει πολύ καλύτερα και γρηγορότερα, όταν το προσωπικό είναι ευδιάθετο και χαρούμενο και όχι όταν ξυπνάει με δυσκολία για να πάει στη δουλειά του. Υπάρχουν αφεντικά που σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη και δεν συμπεριφέρονται στο προσωπικό τους σαν να είναι σκλάβοι. Αυτά είναι τα πραγματικά αφεντικά! Εκείνα που όταν ρωτάς τους υπαλλήλους να σου πουν τη γνώμη τους, έχουν πάντα κάτι καλό να πουν. Και συνήθως επιχειρήσεις που διοικούνται από τέτοιους ανθρώπους, είναι και οι πιο επιτυχημένες και κερδοφόρες.
Αν, λοιπόν, είσαι αφεντικό και τυχαίνει να διαβάζεις αυτό το τρόπον τινά εργασιακό μανιφέστο, κάνε ένα πείραμα. Ζήτα από κάποιον να ρωτήσει τους υπάλληλούς σου τι γνώμη έχουν για σένα. Αναλόγως την απάντηση, πράξε. Αν πάντως είναι αρνητική, κοίτα να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα. Εξάλλου, είπαμε, ευχαριστημένοι υπάλληλοι σημαίνει περισσότερο αποδοτικοί, και επί του πρακτέου, για σένα αυτό μεταφράζεται ως κέρδος.
