Της Σοφίας Πεχλιβανίδου,
Από τις πιο ευχάριστες στιγμές της ελληνικής μουσικής σκηνής είναι εκείνες που εμφανίζονται κάπως τυχαία, αλλά σίγουρα για κάποιον πολύ καλό λόγο, νέοι καλλιτέχνες, παιδιά που αγαπούν τη μουσική και με εντυπωσιακή σεμνότητα κυνηγούν όσα ονειρεύονται, υπηρετώντας το είδος μουσικής που αγαπούν και το συνοδεύουν με ωραίες ιστορίες. Με μια ωραία ιστορία στη φαρέτρα της, με σπουδές κλασικής κιθάρας, υποστηρικτικούς γονείς και μια «περίεργη» μίξη —όπως λέει η ίδια— ροκ και ρεμπέτικου τραγουδιού ξεκίνησε το 2005, 19 χρονών ακόμη τότε, τα πρώτα της μουσικά και ερμηνευτικά βήματα η Ιουλία, που έμελλε να μας γίνει γνωστή ως μουσική συντροφιά του Θανάση Παπακωνσταντίνου και του Σωκράτη Μάλαμα. Από μια νεαρή γυναίκα που αγαπάει τη μουσική, έγινε η «Ιουλία Καραπατάκη, να την ακούσεις, έχει φοβερή φωνή» των συναυλιών και των live εμφανίσεων, που μένουν ποικιλοτρόπως ανεξίτηλες σε όλους εμάς που αγαπάμε το είδος μουσικής που ακολουθεί.
Πρώτος την «ανακάλυψε» ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου από τα βίντεο που δημοσίευε στο YouTube με επανεκτελέσεις τραγουδιών κυρίως ρεμπέτικων, που είναι και η μεγάλη της αγάπη, αλλά και τραγουδιών του ίδιου και του Σωκράτη Μάλαμα. Η ιστορία κύλησε όμορφα από εκεί και έπειτα αποδεικνύοντας πως κάπως, κάπου, κάποιος θα είναι εκείνος που θα σε προσέξει όταν έχεις αφοσιωθεί σε αυτό που αγαπάς, και αντί να γίνεις πυροτέχνημα, γίνεσαι λαμπερό αστέρι με δικό σου πλέον κοινό που σε ακολουθεί και σε θαυμάζει για τη δουλειά που έχεις κάνει. Ακολούθησαν συνεργασίες σταθερές τόσο με τον Παπακωνσταντίνου όσο και με τον Μάλαμα, με τον Εισβολέα, τον Ορέστη Ντάντο και συνεχίζει το ταξίδι της στη μουσική με νέα τραγούδια, επανεκτελέσεις σε ό,τι τη συναρπάζει, ούσα ευγνώμων για ό,τι της έχει συμβεί από τα 19 ως τα 34 που είναι τώρα, και μας συστήνεται ως σύγχρονη ρεμπέτισσα.
Προσωπικά, την άκουσα τυχαία σε λίστα αναπαραγωγής του YouTube, με τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας το 2020. Γνώριζα το όνομά της, αλλά δεν είχε τύχει ως τότε να την ακούσω. Φυσικά, η καραντίνα έκανε το θαύμα της και ακούγοντας μουσική επί ώρες σε μια προσπάθεια να γεμίσει ο χρόνος που περνούσα στο σπίτι ήρθε στα αυτιά μου το τραγούδι «Φύλλα αλκαλικά» και, ενώ το κινητό δεν βρισκόταν κοντά μου, πήγα να δω ποια είναι η φωνή που άκουγα. Τραγούδι με τραγούδι, κατέληξα να ακούω τη φωνή της για μία ολόκληρη μέρα και από τότε ψάχνω τις επανεκτελέσεις, τα live και τα καινούρια της τραγούδια όλο και συχνότερα. Μια σύγχρονη ρεμπέτισσα χαρακτηρίζεται από πολλούς, μια ξεχωριστή φωνή, μια φωνή από τα παλιά, αλλά πλήρως εναρμονισμένη με το σήμερα, πλήρως ταιριαστή σε αυτό που επέλεξε να κάνει και της βγήκε τελικά σε καλό.
Πέρασαν αισίως 15 χρόνια από τότε που έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε σε μαγαζιά και μικρές σκηνές και, όπως παραδέχεται η ίδια σε συνεντεύξεις της με όλη τη σεμνότητα που τη χαρακτηρίζει, «ούτε να το ονειρευόταν αυτό το ταξίδι δεν θα ήταν τόσο όμορφο». Η Ιουλία Καραπατάκη είναι μία από τις γυναίκες εκείνες που σχεδόν αθόρυβα κατάφερε να ανεβεί στη σκηνή με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Σωκράτη Μάλαμα, να γίνει η συντροφιά τους στις συναυλίες τους, η φωνή που χαρακτηρίζει πολλά από τα τραγούδια τους και ευχαριστώντας τους για όσα της έχουν διδάξει σε μουσικό και ανθρώπινο επίπεδο, προχωρά πλέον με τα δικά της τραγούδια, όπως το «Τακούνια για καρφιά», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα, και επιλέγει τη θέση της στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Έχοντας τη στόφα των παλαιών ερμηνευτριών, διατηρώντας το ευγενικό της προφίλ, χωρίς εντυπωσιασμούς, αλλά με ουσιαστική ομορφιά στη φωνή, αναμένεται να μας παρουσιάσει σπουδαία πράγματα όσο μεγαλώνει.
Η ιστορία και τα τραγούδια της, συνοδευόμενα από τη μελωδική της φωνή και τη συνολική ήρεμη παρουσία της με διακριτικότητα, επομένως, είναι εκείνα που, στα 34 της χρόνια, σε μια εποχή και σε μια χώρα που δύσκολα ξεπερνά το παρελθόν της σε οποιοδήποτε επίπεδο, την κάνουν να ξεχωρίζει, να συνεχίζει θεωρώντας ότι όπως η έναρξη ήταν ανέλπιστα καλή για εκείνη και η τύχη ευνόησε την τόλμη της, κάπως έτσι θα συνεχιστεί η ιστορία. Άλλωστε, όπως λένε οι στίχοι με τους οποίους εγώ τη γνώρισα και στο μυαλό μου την έχω ταυτίσει: «Κι αν σε έπιασε το βράδυ κι ο έρωτας αργεί, το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή…». Δεν γίνεται να αποτύχεις, λοιπόν, γιατί, ακόμη κι αν το κάνεις και βυθιστείς σε σκοτάδια, η αυγή θα επιστρέψει ακριβώς τη στιγμή που πιστεύεις ότι δεν θα ξανάρθει ποτέ το φως, στο πιο βαθύ σου σκοτάδι. Στον δρόμο της Ιουλίας Καραπατάκη, όλα αναμένονται φωτεινά και με τακούνια για καρφιά σε όλη την ασχήμια του κόσμου, τελικά, ίσως εκδικηθεί η ομορφιά!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ιουλία Καραπατάκη, youtube.com, διαθέσιμο εδώ.
- Ιουλία Καραπατάκη, ogdoomusicgroup.gr, διαθέσιμο εδώ.
