Του Παναγιώτη Κανδρή,
1837: Ξεκινά η Βικτωριανή εποχή. Η Αλεξανδρινή Βικτώρια γεννήθηκε στις 24 Μαΐου του 1819, κόρη του δούκα Εδουάρδου. Ο πατέρας της πέθανε 8 μήνες μετά τη γέννησή της και ο παππούς της 6 μέρες αργότερα. Έτσι, ύστερα από αυτούς τους δύο θανάτους, η Βικτωρία βρέθηκε δεύτερη στη σειρά διαδοχής του θρόνου, έπειτα από τον θείο της Γουλιέλμο. Μόλις 27 ημέρες από την ενηλικίωσή της «ανέβηκε» στον θρόνο, καθώς ο θείος της Γουλιέλμος Δ’ απεβίωσε. Στις 10 Φεβρουαρίου του 1840 παντρεύτηκε τον Αλβέρτο, ξάδερφό της από την πλευρά της μητέρας της. Απέκτησε 9 απογόνους, 5 αγόρια και 4 κορίτσια, το 1901 πέθανε, αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο έργο για την Βρετανική αυτοκρατορία. Η ημέρα της στέψης της έως τον θάνατό της ονομάστηκε «Βικτωριανή εποχή», μία περίοδος ευημερίας και εθνικής αυτοπεποίθησης για τη Βρετανία. Χαρακτηριστική είναι η απομάκρυνση από τον ορθολογισμό και η στροφή προς τη θρησκεία και τον μυστικισμό. Η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος στην εποχή της υπήρξε κολοσσιαία, με την κορύφωση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Ακόμα και το αυτοκίνητο και ο κινηματογράφος έκαναν την εμφάνιση τους τότε. Η Βικτωριανή εποχή αποτέλεσε σημαντική περίοδο για την εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών.
1929: Πεθαίνει ο Εμμανουήλ Μπενάκης. Γεννήθηκε το 1843 στην Αθήνα και ξεκίνησε το 1865 εμπορικές σπουδές στο Μάντσεστερ. Στην Αίγυπτο, όπου μετανάστευσε για να εργαστεί, συμμετείχε στην εξαγωγή βαμβακιού μαζί με άλλους Έλληνες εμπόρους την περίοδο 1867-1879. Το βαμβάκι γνώρισε σημαντικές επιτυχίες και έτσι ο Μπενάκης απέκτησε μεγάλη οικονομική δύναμη. Το 1870 παντρεύεται τη Βιργινία Χωρέμη, της οποίας ο αδερφός διατηρούσε τον μεγάλο εμπορικό οίκο «Xωρέμης-Melhor και Σία», γίνεται συνέταιρος και ο οίκος σταδιακά μετονομάζεται σε «Xωρέμης-Μπενάκης και Σία». Ο οίκος δραστηριοποιείται στην επεξεργασία και εξαγωγή βάμβακος, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα εμφανίζεται πρώτος στις εξαγωγές με χώρες προορισμού από τη Γαλλία και τη Ρωσία έως τις Ινδίες. Το 1911 ορκίζεται Υπουργός Γεωργίας και το 1914 ανέλαβε Δήμαρχος Αθηναίων. Πραγματοποίησε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο, ενώ δώρισε σημαντικά ποσά για την ίδρυση κοινωφελών ιδρυμάτων. Το 1908 και το 1909 ίδρυσε το «Μπενάκειο Κοινοτικό Συσσίτιο» και το «Μπενάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων». Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Μπενάκειου Παιδικού Ασύλου, του Κολλεγίου Αθηνών, ενός κτιρίου του οποίου φέρει το όνομα, της Μπενακείου Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου. Στις 8 Απριλίου του 1927 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης, τον ανακήρυξε Εθνικό Ευεργέτη. Υπήρξε από τους πρώτους οικιστές της Κηφισιάς, διατηρώντας σημαντικές εκτάσεις. Πέθανε το 1929 και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη.
1975: Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος ορκίζεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γεννημένος το 1897 στην Αθήνα, σπούδασε νομικά και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία του Δικαίου. Σημαντικό επίτευγμά του είναι η συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη των Σεβρών. Το 1945 ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Βούλγαρη, καθώς και το Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών στην Κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1946 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και πολιτεύθηκε με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Έγινε Υπουργός Εθνικής Παιδείας στην Κυβέρνηση Σοφούλη (1949), καθώς και Υφυπουργός Συντονισμού στη Κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου (1951). Το 1956 εισχώρησε στο κόμμα Ε.Ρ.Ε. και το 1974 εκλέχθηκε βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Το 1974, με 210 ψήφους, έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση που διατήρησε έως το 1980. Θεωρείται από τους πιο σημαντικούς Προέδρους, διότι έδρασε σε μία περίοδο που η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία προσπαθούσε να σταθεροποιηθεί και οι «μαύρες μνήμες» του παρελθόντος να σβήσουν. Απεβίωσε το 1987.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Βικτωριανή Εποχή, sansimera.gr, διαθέσιμο εδώ
- Εμμανουήλ Μπενάκης, wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
- Εμμανουήλ Μπενάκης, hellenicaworld.com, διαθέσιμο εδώ
- Κωνσταντίνος Τσάτσος, wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
