Της Αριστονίκης Ντάλντα,
Οι άνεμοι που απελευθερώθηκαν από τον ασκό του Αιόλου απομάκρυναν τα πλοία του Οδυσσέα από τον στόχο της Ιθάκης. Μετά το επικίνδυνο ταξίδι στη θάλασσα, εν μέσω μιας κακοκαιρίας με κίνδυνο της ζωής τους, βρέθηκαν στο νησί των Λαιστρυγόνων. Μόλις ο Οδυσσέας και οι άντρες του αγκυροβόλησαν τα πλοία, αυτός αποφάσισε να στείλει κάποιους από τους συντρόφους του για να εξερευνήσουν το μέρος και να ανακαλύψουν τυχόν απειλές και κινδύνους που θα μπορούσε να κρύβει το νησί.
Για το νησί των Λαιστρυγόνων φημολογείται ότι υπήρχε μια στενή είσοδος για τα πλοία, ανάμεσα σε δυο κομμάτια στεριάς που περιβάλλονταν από απότομους γκρεμούς. Επιπλέον, για το νησί υπάρχει ο θρύλος της υψηλής χρηματικής επιβράβευσης κατά τη νυχτερινή εργασία. Αυτό συνέβαινε διότι οι άντρες του νησιού εργάζονταν κατά τη διάρκεια και της μέρας και της νύχτας. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, αυτός ο τρόπος ζωής ταυτίζεται με το νησί της Σαρδηνίας, από όπου και φαίνεται ότι ο Όμηρος εμπνεύστηκε το νησί. Οι Λαιστρυγόνες, φαίνεται ότι ήταν αποτέλεσμα παρατήρησης των πέτρινων Γιγάντων του Mont’e Prama στη Χερσόνησο της Σαρδηνίας. Η φημολογία για τα γιγάντια αυτά όντα έγινε ευρέως γνωστή στην αρχαία Ελλάδα, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ιστορία για τους θεόρατους κανιβαλιστές ανθρώπους.
Μυθολογικά, η ιστορία των Τιτάνων έχεις τις ρίζες της σε μια μάχη των Ολύμπιων Θεών και των Τιτάνων. Οι Θεοί επικράτησαν με τη βοήθεια του Ηρακλή, ενώ οι ηττημένοι Τιτάνες που κατάφεραν να επιζήσουν κρύφτηκαν κάτω από τα βουνά. Έτσι είχε γίνει γνωστό ότι οι σεισμοί και οι πυρκαγιές προκαλούνταν από τις κινήσεις των γιγάντων. Καθώς, όμως, ο χρόνος κυλούσε και μη μπορώντας να ζουν πια κάτω από το έδαφος, αποφάσισαν να μείνουν εσώκλειστοι σε ένα νησί, παγιδεύοντας και τρώγοντας ανθρώπους, καθώς ήταν το μόνο πράγμα που τους ευχαριστούσε. Εκεί κανένας θεός δεν επενέβη, διότι οι γίγαντες ήξεραν τις συνέπειες αν έφευγαν από το νησί. Αυτό το νησί ήταν το νησί των Λαιστρυγόνων.
Οι σύντροφοι του Οδυσσέα, λοιπόν, δίχως να γνωρίζουν τι κινδύνους –ενδεχομένως– να κρύβει το νησί, ακολούθησαν έναν δρόμο κατευθυνόμενοι προς τη χώρα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, συνάντησαν μια ψηλή και όμορφη γυναίκα που μάζευε νερό. Η κοπέλα οδήγησε τους συντρόφους του Οδυσσέα στο σπίτι της. Αυτή η γυναίκα ήταν η κόρη του Αντιφάτη, του βασιλιά του νησιού. Μόλις έφτασαν στο σπίτι της κοπέλας, ήρθαν αντιμέτωποι με τη μητέρα της και σύζυγο του βασιλιά. Είχε μια πολύ τρομακτική και γιγαντιαία μορφή.
Η σύζυγος του Αντιφάτη μόλις αντίκρισε τους άντρες του Οδυσσέα, κάλεσε τον βασιλιά. Εκείνος χωρίς κανέναν δισταγμό άρπαξε έναν από τους άντρες και τον καταβρόχθισε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να τρέχουν προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή που πήραν από τα πλοία. Ο Αντιφάτης κάλεσε και τους υπόλοιπους γίγαντες, προκειμένου να εξολοθρεύσουν τους «μικρούς εχθρούς» τους. Τότε, οι γίγαντες σήκωσαν πέτρες και τις πέταξαν με κατεύθυνση τη θάλασσα που βρίσκονταν δεμένα τα πλοία. Οι πέτρες ήταν πολύ συμπαγείς με αποτέλεσμα αυτά να καταστραφούν ολοσχερώς και να βυθιστούν, εκτός από το πλοίο του Οδυσσέα. Οι περισσότεροι άντρες του σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν από τους Λαιστρυγόνες.
Ο λόγος που το πλοίο του Οδυσσέα έμεινε ανέγγιχτο και κατάφερε να σωθεί, είναι για ακόμα μια φορά η εξυπνάδα και η προνοητικότητά του, δένοντας το δικό του πλοίο έξω από το στενό πέρασμα ανάμεσα στις δύο στεριές. Πάντως, μια βαθύτερη ανάλυση θα μπορούσε να παραπέμψει στο γεγονός ότι η ζωή χρειάζεται προνοητικότητα και αντίληψη για κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα αν όλα μοιάζουν σαν ένα λιμάνι με γαλήνια νερά. Εξάλλου, οι μεγαλύτερες παγίδες για τους ανθρώπους δεν είναι φανερές. Έτσι ακριβώς και στον μύθο, η μεγαλύτερη και πιο δεινή μάχη που σε ολόκληρο το ταξίδι έδωσε ο Οδυσσέας ήταν στο πιο γαλήνιο λιμάνι.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Όμηρος έδωσε στον Οδυσσέα μια μεγαλύτερη ανθρώπινη διάσταση, καθώς η στάση αυτή γέμισε τον ήρωα με αγωνία, απογοήτευση, ενοχές και πένθος. Η μαζική απώλεια των αντρών που πολέμησε και είχε φτάσει ως εκεί μαζί ήταν η πρώτη μεγάλη του απώλεια έως τώρα στο ταξίδι. Το γεγονός αυτό λειτούργησε στην ψυχολογία του ως κίνητρο να δέσει το μοναδικό πλοίο που απέμεινε στο λιμάνι της Ιθάκης και να πατήσει στο φρέσκο χώμα και προς τιμή των αντρών του πέρα από την ψυχική του ικανοποίηση.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Ancient-literature.com, Laestrygonians in The Odyssey: Odysseus the Hunted. Διαθέσιμο εδώ
- britannica.com, Laestrygones. Διαθέσιμο εδώ
- greeklegedsandmyths.com, THE LAESTRYGONIANS IN GREEK MYTHOLOGY. Διαθέσιμο εδώ
