Της Κωνσταντίνας Μουμτζή,
Ο εγκέφαλος είναι το σημαντικότερο όργανο του ανθρώπινου οργανισμού, καθοριστικής σημασίας για τη λειτουργικότητά μας. Χωρίς αυτόν δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες της καθημερινότητας, οπότε οποιοσδήποτε τραυματισμός του είναι μοιραίος. Διαταραχές ή σοβαροί τραυματισμοί του εγκεφάλου θα οδηγήσουν στην αποδιοργάνωση του ατόμου και, κατά συνέπεια, στη δυσχερή προσαρμογή.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το σύνδρομο Klüver-Bucy. Το εν λόγω σύνδρομο έλαβε την ονομασία του από τους Heinrich Klüver και Paul Bucy, οι οποίοι διεξήγαγαν διάφορα πειράματα σε πιθήκους το 1939. Συγκεκριμένα, το πείραμα αφορούσε την αφαίρεση αμφότερων των κροταφικών λοβών και με το σύνδρομο αυτό περιέγραψαν τη συμπεριφορά που ακολουθήθηκε 3 βδομάδες μετά. Η πρώτη αναφορά σε αυτό έγινε, βέβαια, το 1888 από τους Sanger Brown και Edward Albert Sharpey-Schafer.
Έτσι, το συγκεκριμένο σύνδρομο γενικεύεται και συναντάται και στον ανθρώπινο πληθυσμό, αλλά και στους πιθήκους. Όσον αφορά τους ανθρώπους, πρώτη φορά το συναντάμε το 1955 από τους Dr. Terzian και Dr. Ore σε έναν 19χρονο που υπεβλήθη σε αφαίρεση των κροταφικών λοβών λόγω επιληψίας. Γενικά, πρόκειται για μια κατάσταση που λόγω βλάβης στους κροταφικούς λοβούς δυσλειτουργούν η μνήμη και η κοινωνική/σεξουαλική συμπεριφορά.
Στο συγκεκριμένο σύνδρομο, όσον αφορά τον εγκέφαλο, υπάρχει βλάβη του κροταφικού πόλου και συγκεκριμένα επηρεάζεται κυρίως ο ιππόκαμπος, αλλά παρατηρείται και μετά από τραυματισμό ή αποβολή του αμυγδαλοειδούς συμπλόκου. Επίσης, παρατηρείται και οπτική αγνωσία η οποία εξηγείται λόγω βλάβης του κατώτερου κροταφικού μέρους, όπου βρίσκονται οι συνειρμικές οπτικές περιοχές.
Αυτές οι βλάβες καθιστούν σαφή και τα συμπτώματα που ακολουθούν. Τα περισσότερα από αυτά αφορούν το συναισθηματικό/συμπεριφορικό κομμάτι του ανθρώπου. Το άτομο που πάσχει από το σύνδρομο Klüver-Bucy, συναντά δυσκολίες με το συναίσθημα της ευαισθησίας και επίσης με τη διαχείριση της σεξουαλικότητας (“hypersexuality”) και της επιθετικότητας. Ο θυμός υπάρχει συχνά, αλλά η εξωτερίκευσή του γίνεται με μη αναμενόμενο τρόπο, δηλαδή με ηρεμία. Επίσης, παρατηρείται έλλειψη φόβου και εκτίμησης κινδύνου — ίσως συνδέονται αυτά τα δύο. Η μνήμη επηρεάζεται σε τόσο σημαντικό βαθμό που το άτομο μπορεί να οδηγηθεί σε αμνησία.
Επιπρόσθετα, το άτομο έχει την ανάγκη να βάλει όλων των ειδών τα αντικείμενα στο στόμα του για να τα εξερευνήσει με κάποιο τρόπο (“hyperorality”). Αλλά τον διακατέχει και η τάση να ακουμπάει όλα τα ερεθίσματα γύρω του (“hypermetamorphosis”). Τέλος, μπορεί να υπάρξει και ακατάπαυστη όρεξη για φαγητό (βουλιμία).
Υπάρχουν αρκετές παθήσεις και διαταραχές που συνδέονται ή οδηγούν στο σύνδρομο Klüver-Bucy. Καταρχάς, όπως αναφέρθηκε, το κρανιοεγκεφαλικό τραύμα είναι η βασική αιτία του συνδρόμου. Έπειτα, συσχέτιση υπάρχει με εγκεφαλικά επεισόδια, την εγκεφαλίτιδα, την προσωρινή επιληψία, την άνοια και σπανιότερα τη νόσο του Αλτσχάιμερ, τη μηνιγγίτιδα, τους εγκεφαλικού όγκους και τέλος τις βλάβες, κατόπιν χειρουργικής επέμβασης.
Κάποια θεραπεία δεν φαίνεται να υπάρχει –όπως ήταν αναμενόμενο– εφόσον μιλάμε για προβλήματα εγκεφαλικού τραύματος. Παρόλα αυτά, με τη χρήση βενζοδιαζεπίνων και αντισπασμωδικών, όπως καρβαμαζεπίνη, γίνεται να ανταπεξέλθει ο ασθενής καλύτερα στα συμπτώματα του συνδρόμου. Ακόμη, χορηγούνται αντιψυχωσικά, αντικαταθλιπτικά και φάρμακα σταθεροποιητών διάθεσης.
Συμπερασματικά, πρόκειται για μία δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση. Ανάλογης δυσκολίας είναι και η διάγνωση του συνδρόμου, λόγω της σπάνιας εμφάνισής του. Για τον σωστό εντοπισμό του θα χρειαστεί η συμμετοχή ψυχιάτρου, νευροχειρουργού και νευρολόγου. Μόλις διαγνωστεί το σύνδρομο Klüver-Bucy, ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθήσει την κατάλληλη αγωγή, ώστε να ανταπεξέλθει στα συμπτώματα, ενώ, συγχρόνως, οι συγγενείς οφείλουν να ενημερωθούν καταλλήλως
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
-
Klüver-Bucy Syndrome, rarediseases.org, διαθέσιμο εδώ
