Tου Κωνσταντίνου Γκότση,
Ήδη από τις εκλογές του 2017, φαινόταν η αλλαγή που θα συνέβαινε στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας. Το τότε νέο-ιδρυθέν φιλελεύθερο κόμμα του Macron εμφανίστηκε για να αντικαταστήσει στην ηγεσία της χώρας τα αποδυναμωμένα από τις κρίσεις και τα πολιτικά σκάνδαλα παραδοσιακά κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς, τα οποία διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στη δημοκρατία της Γαλλίας μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτήν την πολιτική αλλαγή συμπληρώνουν οι φετινές προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας, οι οποίες έδειξαν μέχρι τώρα ότι οι αλλαγές αυτές δεν αποτελούν κάτι προσωρινό. Η μεγάλη πτώση των μεγάλων παραδοσιακών κομμάτων είναι γεγονός, η συνηθισμένη εναλλαγή της Δεξιάς-Αριστεράς και των μετριοπαθών επιλογών είναι παρελθόν. Πλέον οι βασικές πολιτικές επιλογές των ψηφοφόρων της Γαλλίας είναι το φιλελεύθερο κέντρο και τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.
Το φιλελεύθερο κίνημα Ensemble, που συγκροτείται από την παράταξη του Macron, LREM, τα κεντροδεξιά κόμματα του Francois Bayrou, MoDem, και του Edouard Phillppe, Horizons, το κεντροαριστερό κόμμα του Olivier Dussopt, το TDP, καθώς και άλλες παρατάξεις που ανήκουν στο πολιτικό φάσμα του κέντρου, κατάφερε να αποσπάσει ποσοστό 25,75% των ψήφων, στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών. Πρόκειται για ποσοστό οριακά υψηλότερο από αυτό του αριστερού συνασπισμού NUPES, που είναι υπό την καθοδήγηση του ακροαριστερού πολιτικού, Jean–Luc Mélenchon, ο οποίος άγγιξε το 25,66%.
Το κίνημα του Macron φαίνεται ότι υπέστη μια ελαφριά πτώση από τις προηγούμενες εκλογές της Εθνοσυνέλευσης του 2017, που είχε κερδίσει με 28,21%. Οι διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων, η πρωτόγνωρη πανδημία της COVID-19, ο πόλεμος στην Ουκρανία, που έμοιαζε απίθανος μέχρι πρότινος για τη Γηραιά Ήπειρο, καθώς και το κύμα ακρίβειας που έφερε αυτή η λαίλαπα κρίσεων στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη, φαίνεται πως στοίχησε στην κυβέρνηση Macron. Το κόστος κάθε πολιτικού λάθους κατά τη διάρκεια της θητείας του ενδυνάμωνε τα λαϊκιστικά κινήματα της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς, αφού υπάρχει ένα τεράστιο πολιτικό κενό δεξιά και αριστερά του LREM.
Με το πέρας των προεδρικών εκλογών, ο Jean–Luc Mélenchon, ο ηγέτης του αντικαπιταλιστικού και ευρωσκεπτικιστικού κόμματος, Ανυπότακτη Γαλλία, κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω του σύσσωμη όλη την γαλλική αριστερά. Αυτό αποτελεί ένα δύσκολο επίτευγμα, καθώς διαχρονικά σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, έτσι και στη Γαλλία, τα κινήματα της Aριστεράς βρίσκονται συνεχώς διχασμένα, κυρίως λόγω ηγετικών διαφορών, αλλά με πρόσχημα τις ιδεολογικές και πολιτικές τους διαφορές. Ο αρκετά δημοφιλής πλέον στον χώρο της πολιτικής αριστεράς Mélenchon κατάφερε να αποσπάσει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, κοντά σε αυτό της ακροδεξιάς αντιπάλου του Marine Le Pen, δημιουργώντας τον τρίτο πολιτικό πόλο στη Γαλλία. Ξεπέρασε τις διαφορές του με το Σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο έχει τεράστια ανάγκη από την εκλογική του στήριξη, τους Πράσινους και το Κομμουνιστικό Κόμμα, βάζοντας τον εαυτό του σε θέση «οδηγητή» στη συσπείρωση των προαναφερόμενων παρατάξεων.
Από το ποσοστό της, φαίνεται πως θα κοντραριστεί «σώμα με σώμα» με τον συνασπισμό του Προέδρου για την πολυπόθητη πλειοψηφία της Εθνοσυνέλευσης. Οι δημοσκοπήσεις για τον δεύτερο γύρο, αν και δείχνουν ενισχυμένο το NUPES, παρουσιάζουν νικητή των εκλογών το Ensemble. Ο φόβος, όμως, για μια νίκη της Αριστεράς είναι ακόμα υπαρκτός και θα προκαλέσει μια μεγάλη σύγχυση και αστάθεια στο πολιτικό σύστημα της Γαλλίας. Μια «συγκατοίκηση», όπως την ονομάζουν οι Γάλλοι, με τον Macron στην Προεδρία και τον Mélenchon Πρωθυπουργό θα ήταν καταστροφική για το πολιτικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων του Macron και θα δημιουργούσε εμπόδια στην ψήφιση νέων νομοσχεδίων.
Στο ακροδεξιό μέτωπο του γαλλικού πολιτικού πεδίου δεν παρουσιάστηκε κάποιος συνασπισμός κομμάτων. Το κόμμα της Marine Le Pen, Εθνική Συσπείρωση, συγκέντρωσε ποσοστό 18,68%, το οποίο είναι αρκετά πιο ενδυναμωμένο από αυτό του 2017, καθώς είναι η πρώτη φορά που το κόμμα καταφέρνει να σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα, ικανή να αντιπολιτευτεί στην Κάτω Βουλή. Το κόμμα του Eric Zemmour, Reconquete, κατάφερε να αποσπάσει το μικρό ποσοστό του 4,2%. Σε αντίθεση με την αριστερά, τα ακροδεξιά κόμματα που κατέβηκαν αυτόνομα στις εκλογές, δεν κατάφεραν να κερδίσουν μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, περιορίζοντας για λίγο τον φόβο της ανόδου των ριζοσπαστικών κινημάτων της δεξιάς.
Το νεο-γκωλικό Ρεπουμπλικανικό κόμμα συγκέντρωσε ποσοστό 13,7%, μειωμένο κατά 5 μονάδες περίπου από τις εκλογές του 2017. Φαίνεται πως θα καταφέρει να κερδίσει έναν αξιοσημείωτο αριθμό εδρών, αρκετό για να έχει την ανάγκη της στήριξής του το Ensemble, σε περίπτωση που βγει πρώτο στον δεύτερο γύρο, αλλά δεν καταφέρει να συγκεντρώσει πλειοψηφία.
Σημαντικό είναι να ειπωθεί ότι οι φετινές εκλογές παρουσίασαν ρεκόρ αποχής, με έναν στους δύο Γάλλους να μην πηγαίνει να ψηφίσει. Πάντοτε υπήρχε μεγαλύτερη αδιαφορία από το εκλογικό σώμα για τις βουλευτικές εκλογές σε σχέση με τις προεδρικές. Αυτό πιθανόν να συμβαίνει λόγω της ύπαρξης ομάδων συμφερόντων, οι οποίες παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην εκλογή κάποιου συγκεκριμένου βουλευτή, από τον οποίο περιμένουν την πραγματοποίηση που τους έχει δώσει. Επίσης, αυτές οι μειοψηφικές ομάδες, σε σχέση με την πλειοψηφία των πολιτών, κατέχουν οργανωμένους και ισχυρούς μοχλούς πίεσης, για τη διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Η τεράστια αυτή αποχή από της εκλογικές διαδικασίες φαίνεται πως θα αφήσει το αποτέλεσμα στο έλεος των ομάδων συμφερόντων και των θυμάτων της λαϊκίστικης ρητορικής της Marine Le Pen και του Jean–Luc Mélenchon. Το μέλλον για την πολιτική στη Γαλλία προμηνύεται δυσοίωνο, καθώς με το τέλος της δεύτερης θητείας του Emmanuel Macron, το πολιτικό σύστημα δεν του επιτρέπει άλλη επανεκλογή. Αυτό δημιουργεί μεγάλη αβεβαιότητα στο ποιος θα πάρει τη θέση της μετριοπαθούς επιλογής, αλλά και το αν η Γαλλία επιστρέψει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
-
Πέντε ταραχώδη χρόνια για τη Γαλλία και την Ευρώπη, Naftemporiki, διαθέσιμο εδώ
-
French legislative elections: First-round results set up duel between presidential coalition and united left, Le Monde, διαθέσιμο εδώ
