Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Σε ό,τι αφορά τη θέση του Γραμματέα, η εκλογή του προτεινομένου από τον Πρόεδρο του κόμματος, Νίκου Ανδρουλάκη, ήταν βέβαιη. Το πρόσωπο αυτό είναι ο επί πολλά χρόνια στενός του συνεργάτης, Ανδρέας Σπυρόπουλος. Πρόκειται για μια επιλογή, η οποία θεωρείται αναμενόμενη και λογική. Ο νέος Γραμματέας είναι πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του Προέδρου, ενώ, συγχρόνως, φέρει οργανωτικές περγαμηνές. Έχει συντονίσει μαζί με άλλους, τόσο την τελευταία επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία του Ν. Ανδρουλάκη στις εκλογές ανάδειξης νέας ηγεσίας του περασμένου Δεκεμβρίου όσο και τα δύο επιτυχημένα εγχειρήματα του νυν Προέδρου να εκλεγεί στην Ευρωβουλή το 2014 και το 2019. Αυτές αποτελούν εκλογικές διαδικασίες που, επίσης, είχαν πανελλαδική εμβέλεια, απλή αναλογική ως σύστημα διεξαγωγής και στις οποίες κατήλθε ο Ανδρουλάκης ως υποψήφιος του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος με 8%. Μένει να επιβεβαιωθούν οι δυνατότητες του Ανδρέα Σπυρόπουλου και στη σημερινή του θέση.
Η εκλογή νέου Πολιτικού Συμβουλίου επιβεβαίωσε μεν την απόλυτη προεδρική κυριαρχία στο επίπεδο των εσωκομματικών συσχετισμών. Ταυτόχρονα, όμως, έγιναν ανοίγματα μέσω της πρότασης Ανδρουλάκη και στους ανθυποψηφίους του, αλλά και γενικότερα στις διάφορες μικρές ομάδες που συναπάρτιζαν το πάλαι ποτέ ΚΙΝΑΛ, σύμφωνα και με τις πρόνοιες του καταστατικού. Στο τελευταίο αυτό πεδίο, παρατηρήθηκαν, δυστυχώς, φαινόμενα, τα οποία δεν αποπνέουν «πολιτική υγεία».
Φυσικά, γι’ ακόμη μία φορά είχαμε την εξόχως παρακμιακή και βαθύτατα προσβλητική για τα άτομα που υποτίθεται ότι προστατεύει, καταστατική πρόβλεψη των ποσοστώσεων. Στο όνομα της δήθεν ισότητας και ανανέωσης προωθήθηκαν γυναίκες και νέοι, με κύριο και δεσμευτικό χαρακτηριστικό το φύλο και την ηλικία τους. Πρόκειται για μία υποκριτική προσέγγιση της επιτακτικής ανάγκης εμπέδωσης της ισότητας των δύο φύλων, καθώς και της χρείας ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού. Αυτό συμβαίνει, διότι τούτα αντιμετωπίζονται με ποσοτικά και όχι με ποιοτικά χαρακτηριστικά. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την αντιδημοκρατική επιβολή στο όργανο ανθρώπων που προέρχονται από σχήματα εκτός ΠΑΣΟΚ. Αν αποτελούν ξεχωριστές τάσεις και συνιστώσες, θα μπορούσαν να κατεβάσουν δικές τους προτάσεις, ακόμα και διαφορετικά ψηφοδέλτια, προκειμένου να καταγραφεί η δυναμική τους. Αντιθέτως, έτι μία φορά την τελευταία δεκαετία, άνθρωποι ελάχιστης κοινωνικής αναφοράς καταλαμβάνουν υψηλόβαθμες θέσεις στο ΠΑΣΟΚ, με γνώμονα το ότι …δεν είναι ΠΑΣΟΚ! «Διαγωνίζονται» με όρους εικόνας και όχι ουσίας.
Περαιτέρω, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε σε πολλούς η ανάδειξη σε κορυφαίες θέσεις, μέσω της προεδρικής «γραμμής», όχι μόνο των προαναφερθέντων πολιτικών «γυρολόγων», αλλά και του πρώην ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Χρυσόγονου, ο οποίος άφησε πίσω του στη «μάχη του σταυρού» στελέχη με πολύ μεγαλύτερη προσφορά και κυρίως σταθερή παρουσία στο ΠΑΣΟΚ, στις πολύ δύσκολες εποχές του. Τότε που βρισκόταν στα πρόθυρα της διάλυσης και όταν η ομολογία πολιτικής πίστεως σε αυτό συνεπαγόταν κινδύνους, ακόμη και για την προσωπική σωματική ακεραιότητα. Στο όνομα μιας κάποιας «διεύρυνσης», γι’ ακόμη μία φορά επιβραβεύονται αυτοί που όχι απλώς έκαναν μια διαφορετική πολιτική επιλογή σε μία παρελθούσα συγκυρία, αλλά και που αγωνίστηκαν εμμέσως για την καταβαράθρωση του Κινήματος. Παραδείγματος χάρη, ο κύριος Χρυσόγονος μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο τελευταίος άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας και της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ζώνη του Ευρώ. Όταν ασκούσε ποικιλοτρόπως βία σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων και όταν αντιμετώπιζε ευτελώς το Σύνταγμα, η μελέτη του οποίου αποτελεί και το επιστημονικό αντικείμενο του κυρίου Χρυσόγονου από τη θέση του Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Δικαιούται προφανώς να μετανιώσει για την επιλογή του, για όσα έπραξε και είπε την περίοδο εκείνη, όταν και εξελέγη με το κόμμα της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην ιδιαίτερα προσοδοφόρα και μηδενικής πολιτικής φθοράς, θέση του Ευρωβουλευτή. Ενδεχομένως, ωστόσο, να αποδειχθεί και χρήσιμος στο ΠΑΣΟΚ, όφειλε παρά ταύτα να κάνει δημόσια την αυτοκριτική του. Θα έπρεπε μέσω του δημοσίου βήματος να ανακαλέσει χαρακτηρισμούς εναντίον του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι, άλλωστε, ειπώθηκαν την εποχή που ο νυν Πρόεδρος είχε τη θέση του Γραμματέα. Όφειλε, τέλος, να στοιχηθεί στη μάχη πρώτα ο στρατιώτης και όχι να θελήσει να γίνει άμεσα βαθμοφόρος και αν ο ίδιος δεν αισθανόταν την ανάγκη να το πράξει, η ηγεσία είχε το ηθικό βάρος να του το επιβάλλει. Δεν το έπραξε, στέλνοντας λάθος μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις…
Εν τέλει, το ΠΑΣΟΚ πορεύεται με νέα όργανα και θετικό κλίμα στη νέα του εποχή. Ο μήνας του μέλιτος, όμως, έληξε, τα «πανηγύρια» κόπασαν και μένει να φανεί κατά πόσον είχαν ουσιαστικό νόημα. Θα φανεί στην πορεία προς τις κάλπες, με την αντιπολίτευση που θ’ ασκήσει, αλλά και την κυβερνητική πρόταση που θα καταθέσει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- ΠΑΣΟΚ: Όλο το παρασκήνιο της εκλογής του νέου πολιτικού συμβουλίου, protothema.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΠΑΣΟΚ: Ποιος είναι ο Ανδρέας Σπυρόπουλος που «σάρωσε» στο συνέδριο και πάει για γραμματέας, in.gr, διαθέσιμο εδώ
