Της Λυδίας Μπελαούρη,
Στις 26 Μαΐου, η Υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, ανακοίνωσε πως εκδίδεται σε δημόσια διαβούλευση έως τις 19 Ιουνίου το νέο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ, το οποίο τιτλοφορείται «Νέοι Ορίζοντες στα ΑΕΙ». Μέσω αυτού αναμένεται να αλλάξουν δραστικά τα Πανεπιστήμια της χώρας, καθώς θεσμοθετούνται, μεταξύ άλλων, νέα προγράμματα σπουδών, εσωτερικό “Erasmus” και εκσυγχρονισμός του ΔΟΑΤΑΠ (Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης). Η αλλαγή, όμως, που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις από φοιτητές και Αντιπολίτευση ήταν η πρόταση για κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων και η θέσπιση ενός Συμβουλίου φοιτητών, που θα εκλέγεται μέσω ενός ενιαίου ψηφοδελτίου.
Η απόφαση της Υπουργού να εντάξει στο νομοσχέδιο τη συγκεκριμένη πρόταση δημιούργησε την εντύπωση στους πολέμιούς της πως πρόκειται για μία αντίδραση στην ήττα της Δημοκρατικής Ανανεωτικής Πρωτοπορίας-Νέας Δημοκρατικής Φοιτητικής Κίνησης (γνωστής ως ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) στις φοιτητικές εκλογές του περασμένου μήνα. Η πολιτική αυτή χαρακτηρίστηκε από αρκετούς χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ως δικτατορική, ενώ άλλοι έσπευσαν να τονίσουν πως η κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων θα εμποδίσει την περαιτέρω κομματοποίηση και, κατά συνέπεια, πολιτικοποίηση των νέων της χώρας, σε μία εποχή που η αποχή των ψηφοφόρων από τις εκλογές έχει εκτοξευθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Ο αντίλογος σε αυτό βρίσκεται στα εξής δεδομένα: Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αναγνωρίζεται ως δεύτερη δύναμη από όλες τις φοιτητικές παρατάξεις, ενώ η ίδια διατείνεται πως νίκησε στις εκλογές για 34η συνεχόμενη χρονιά με ποσοστό 45,8%. Επιπλέον, το πρόβλημα της πολιτικοποίησης των νέων και της συμμετοχής αυτών στις εκλογικές διαδικασίες δεν θα λυθεί με τη συμμετοχή τους σε μία φοιτητική παράταξη στα τέσσερα χρόνια που φοιτούν στη σχολή τους. Χρειάζεται να ληφθούν δραστικότερα μέτρα από την πολιτεία, ώστε να πείσουν τη νεολαία να ψηφίζει, ενώ δεν αρκεί μονάχα η «μύηση και αφοσίωση» σε μία παράταξη. Αναγκαία καθίσταται η ύπαρξη μίας μερίδας ανθρώπων, που θα καταφέρουν να αποπνεύσουν εμπιστοσύνη στους νέους αυτού του τόπου και να νοιάζονται πραγματικά για το μέλλον αυτών. Ακόμη, οι ίδιοι δεν πρέπει να στηρίζονται μονάχα στους δακρύβρεχτους προεκλογικούς λόγους, για να αποκτήσουν την πολυπόθητη «καρέκλα», χωρίς να τους απασχολούν οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί των νεαρών ενηλίκων που πρόκειται να ξεκινήσουν τη ζωή τους.
Ουδείς αρνήθηκε τη σημασία της κομματοποίησης, αντιθέτως είναι επιθυμητή. Για τον σκοπό αυτό, λοιπόν, υπάρχουν οι νεολαίες κομμάτων. Ποιος είναι οπότε ο λόγος ύπαρξης δύο θεσμών παρόμοιου χαρακτήρα; Η κοινή λογική θα απαντήσει πως αρκεί ο ένας και αυτή είναι η πραγματικότητα. Δυστυχώς, στα περισσότερα πανεπιστήμια, οι κομματικές παρατάξεις δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ατόμων που έχουν δείξει ενεργά την υποστήριξή τους σε αυτές, με την παροχή σημειώσεων, τη βοήθεια στην εκπόνηση εργασιών και το αποκορύφωμα, την παροχή βοήθειας για πολιτική άνοδο μετά την περάτωση των σπουδών.
Πλέον, το πρώτο που αντικρίζει κανείς, όταν εισέρχεται σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, είναι οι δεκάδες αφίσες των φοιτητικών παρατάξεων και τα τραπεζάκια που απαρτίζονται από μέλη αυτών, τα οποία προσπαθούν να προσεγγίσουν τους πρωτοετείς φοιτητές. Σε κανένα άλλο πανεπιστήμιο του κόσμου δεν επικρατεί τέτοια κατάσταση, παρόλο που πολλοί φοιτητές ενδέχεται να έχουν κομματικοποιηθεί. Αποτελεί αντίφαση να επιθυμούμε την αλλαγή των ΑΕΙ και τη μεταμόρφωσή τους σε πανεπιστήμια εφάμιλλα της Ευρώπης και των Η.Π.Α, την ίδια στιγμή που επιτρέπεται αυτή η άναρχη κατάσταση.
Η απόφαση για τη σύσταση ενός ενιαίου φοιτητικού συλλόγου άνευ παρατάξεων είναι ορθή. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα υφίσταται αυτός ο ανούσιος ανταγωνισμός μεταξύ των φοιτητών, οι οποίοι τσακώνονται εντόνως μεταξύ τους για τα κόμματα που εκπροσωπεί η παράταξή τους, ενώ παράλληλα, στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους δεν παράγουν κάποιο έργο που να ωφελεί τους φοιτητές συνολικά. Δεν υπάρχει κανένας ουσιώδης λόγος ύπαρξης των φοιτητικών παρατάξεων, διότι δεν εκπροσωπούν κανέναν άλλο σκοπό πέραν των συμφερόντων των μελών τους. Αν οι φοιτητές επιθυμούν να «ακούγεται η φωνή τους», μπορούν κάλλιστα να εκπροσωπηθούν από μεμονωμένα άτομα που θα υπερασπίζονται τους συμφοιτητές τους ανεξάρτητα από την πολιτική τους πεποίθηση.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Φοιτητικές εκλογές 2022: Για γέλια και για κλάματα: Όλοι δηλώνουν… νικητές – Στα «μαχαίρια» ΔΑΠ και ΠΚΣ, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η Κεραμέως κλέβει τα όνειρά τους, Η Καθημερινή, διαθέσιμο εδώ
- Νίκη Κεραμέως: Πώς το νομοσχέδιο «ΑΕΙ: Nέοι Ορίζοντες» φέρνει την επόμενη ημέρα στα Πανεπιστήμια, Athens Voice.gr, διαθέσιμο εδώ
