Της Πετρίνας Βουτσίνου,
Υπάρχουν πολλών ειδών αναπηρίες, με τις οποίες μπορεί να χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωπα τα παιδιά. Μερικές από αυτές επηρεάζουν το παιδί με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει ανάγκη από μία διαφορετική φροντίδα και έναν διαφορετικό τρόπο εκπαίδευσης. Παραδείγματος χάρη, για τα άτομα που έχουν κάποια αναπηρία που σχετίζεται με την αντίληψη του περιβάλλοντος, η ένταξή τους στα συνηθισμένα σχολεία είναι αρκετά δύσκολη έως αδύνατη. Αντίθετα, η ένταξη ενός μαθητή με κινητικές αναπηρίες είναι ευκολότερη, αρκεί να γίνουν κάποιες μικρές μετατροπές, ώστε να υποστηριχθεί.
Δυστυχώς όμως, παρόλο που κάτι τέτοιο είναι εφικτό, αυτά τα παιδιά δεν υποστηρίζονται όσο θα έπρεπε και αναγκάζονται να πηγαίνουν σε ειδικά σχολεία, χωρίς να χρειάζεται· καθώς το να έχεις μία κινητική αναπηρία δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να παρακολουθήσεις στο έπακρο όλο το διδακτικό πρόγραμμα. Τα εμπόδια που σου βάζει το σχολείο μπορεί να είναι υλικά, όπως να μην υπάρχει προσβάσιμη αίθουσα με αναπηρικό αμαξίδιο, να υπάρχουν, δηλαδή, σκάλες, οι πόρτες να είναι πολύ στενές, να μην έχει κατάλληλες υποδομές στις τουαλέτες. Τα εμπόδια μπορεί να είναι και γνωστικά, να μην έχουν, δηλαδή, τις απαραίτητες γνώσεις οι δάσκαλοι, για να βοηθήσουν το παιδί με αναπηρίες.
Βέβαια, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σχολείων που προσπαθούν μεμονωμένα να κάνουν μία αλλαγή. Περιστατικά από Δημοτικά Σχολεία που οι δάσκαλοι με τη βοήθεια του διευθυντή αναλαμβάνουν να χρησιμοποιήσουν κάποια χρήματα από τη χορήγηση των σχολείων, ώστε να γκρεμίσουν αυτά τα εμπόδια δεν είναι τόσο σπάνια. Οι διαμορφώσεις του χώρου που μπορεί να γίνουν είναι κυρίως η τοποθέτηση κατάλληλων ραμπών, όπου χρειάζεται, για να βοηθηθούν τα παιδιά με την οποιαδήποτε κινητική αναπηρία.
Παράλληλα, είναι πολύ σημαντική η ενημέρωση πάνω στις αναπηρίες γενικότερα, αλλά και στις συγκεκριμένες αναπηρίες που έχουν οι μαθητές στα σχολεία ξεχωριστά. Έτσι ώστε οι δάσκαλοι να ξέρουν ακριβώς πώς να διαχειριστούν μία κατάσταση, τι λεξιλόγιο είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούν, πώς να αντιμετωπίσουν πιθανό μπούλινγκ που μπορεί να δεχτεί το παιδί με αναπηρίες, καθώς και πώς να απαντήσουν σε ερωτήσεις που μπορεί να έχουν οι συμμαθητές του. Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να νιώθει μέλος της ομάδας και να υπολογίζονται οι δυσκολίες που μπορεί να έχει σε διάφορες δραστηριότητες, που είναι καλό να διαμορφώνονται αναλόγως.
Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να κρίνεται από τους αρμόδιους το αν ένα παιδί μπορεί να ενταχθεί σε ένα συνηθισμένο σχολείο και, στη συνέχεια, να χρηματοδοτείται λίγο παραπάνω το σχολείο στο οποίο θα φοιτήσει ο μαθητής, ώστε να διαμορφωθεί κατάλληλα ο χώρος. Εάν με κάποιες μετατροπές μπορεί το παιδί με αναπηρία να ενταχθεί σε ένα σχολείο, δεν υπάρχει λόγος να πηγαίνει σε ειδικό σχολείο, καθώς αυτό βοηθά τόσο το παιδί να ενταχθεί στην κοινωνία καλύτερα όσο και το περιβάλλον του να μάθει να συνυπάρχει, να αλληλεπιδρά και να δείχνει κατανόηση στα άτομα με αναπηρίες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Προσβασιμότητα στο σχολικό χώρο: Μια έρευνα σε σχολεία των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής και Δυτικής Θεσσαλονίκης, eproceedings.epublishing.ekt.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η προσβασιμότητα στα σχολεία για τα ΑμεΑ δεν είναι πολυτέλεια!, nevronas.gr, διαθέσιμο εδώ
