Της Μαριτίνας Γκίνη,
Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινάμε τη μέρα μας κάνοντας ένα πρόγραμμα. Σε αυτό περιλαμβάνονται οι υποχρεώσεις, οι εκκρεμότητες και τα καθήκοντα του καθενός μέσα στη διάρκεια αυτής της μέρας. Το πρόγραμμα για τον καθένα είναι διαφορετικό, πότε με πιο έντονους και πότε με πιο χαλαρούς ρυθμούς. Όλα αυτά στο σύνολό τους διαμορφώνουν μια καθημερινότητα άλλοτε πιεστική και άλλοτε ήσυχη. Δυστυχώς, οι περισσότερες μέρες είναι υπό πίεση, το άγχος και οι έντονοι ρυθμοί έχουν γίνει συνήθεια, νοσηρή θα έλεγα, η οποία για ορισμένους είναι ανυπόφορη.
Θα ήταν ιδανικό, η καθημερινότητα να κυλάει με τους ρυθμούς και τις συνθήκες που εμείς θα θέλαμε. Η πίεση, όμως, δεν μπορεί να αποσπαστεί για αυτό και πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε με αυτήν, χωρίς, όμως, να μας βγάζει «εκτός λειτουργίας». Είναι πολύ σημαντικό να οργανώνουμε τη ζωή μας με τέτοιον τρόπο, ώστε η πίεση να μηδενίζεται και να επικρατεί ηρεμία και να γίνονται όλα πιο λειτουργικά.
Ωστόσο, αν δεν μπορεί κάποιος να ανταπεξέλθει σε ένα πιεστικό πρόγραμμα ή σε μια συνθήκη που έχει αυστηρά χρονοδιαγράμματα, θα ήταν καλύτερο για τον εαυτό του να αποστασιοποιείται και να ξεκινά από το μηδέν. Δεν ωφελεί να προσπαθούμε να συμβιβάσουμε το άτομό μας και να το υποχρεώσουμε να ανταποκριθεί σε μια δύσκολη κατάσταση που, τελικά, δεν θα αποδώσει τίποτα περισσότερο από νεύρα, άγχος και σύγχυση.
Οφείλουμε να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάθε συνθήκη και όταν το περιβάλλον είναι πιεστικό, να μπορούμε να φέρουμε σε πέρας την αποστολή μας, χωρίς να φτάνουμε στα όριά μας και χωρίς να εξαντλούμε κάθε απόθεμα υπομονής μας. Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, κατάλληλα και ας έχουμε ένα πλάνο που θα μας βγάζει από τη δύσκολη θέση, έχοντας τη δυνατότητα να εφαρμοστεί σε κάθε σενάριο. Η διαμόρφωση της καθημερινότητάς μας είναι στο χέρι μας και μπορούμε εμείς να καθορίσουμε τους ρυθμούς της. Όταν, όμως, παρεμβαίνουν εξωγενείς παράγοντες και δημιουργούν δυσμενείς συνθήκες, τότε φεύγουμε από τους ρυθμούς και μας δημιουργείται έντονα το αίσθημα του στρες και της πίεσης, της ανασφάλειας ότι δεν θα μπορέσουμε να φέρουμε σε πέρας αυτό που προέκυψε ξαφνικά.
Η ζωή, λοιπόν, είναι απρόβλεπτη και «τα σενάρια όλα είναι πιθανά». Η ανατρεπτικότητα και η αποδιοργάνωση μπορούν να έρθουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Εμείς, όμως, μπορούμε να αποφασίσουμε και να κρίνουμε πόσο μεγάλη διάσταση και σημασία θα δώσουμε. Αν αισθανθούμε ότι η πίεση υπερβαίνει τις αντοχές, τότε είναι καλύτερο, και για εμάς και για τους γύρω μας, να λειτουργήσουμε με βάση το ένστικτό μας και αυτό που είναι καλύτερο για τον εαυτό μας, που ως γνωστόν είναι ένας και μοναδικός.
