Tης Ιόλης Βόλτη,
Η φτώχεια είναι αδιαμφισβήτητα ένα ζήτημα που ταλάνιζε και ταλανίζει ανέκαθεν τον κόσμο και ιδίως την Ελλάδα, στην οποία έχει αφήσει έντονα το αποτύπωμα της. Είναι γεγονός πως το 17,7% του συνολικού πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας (μετά από τις κοινωνικές μεταβιβάσεις/επιδόματα), ενώ το 16,5% του πληθυσμού ως σύνολο βιώνει υλική στέρηση βασικών αγαθών. Ταυτόχρονα, ένα ποσοστό της τάξεως του 12,8%, ηλικίας 0-59 ετών, ζει σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας. Επιπλέον, έρευνες αναφέρουν πως ένα ποσοστό της τάξεως του 44,6% δηλώνει πως δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι ή γενικότερα να εξοφλήσει υποχρεώσεις που συνδέονται με το σπίτι, ενώ ένα ποσοστό της τάξεως 49% δηλώνει πως έρχεται αντιμέτωπο με καθυστερήσεις πληρωμών σχετικά με λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, όπως νερό, ρεύμα, φυσικό αέριο κλπ. Ακόμα, ένα ποσοστό 45,5% στερείται τη δυνατότητα διατήρησης μίας σωστής διατροφής.
Φυσικά, τα παραπάνω συνιστούν ενδείξεις μίας κοινωνίας που «νοσεί», ενώ, παράλληλα, εξηγούν σύγχρονα φαινόμενα, όπως το έντονο άγχος, την κατάθλιψη, την οικονομική δυσπραγία, τις αρνητικές συνέπειες σε θέματα υγείας γενικότερα, την κοινωνική απομόνωση, καθώς και την αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων ως αποτέλεσμα της μοναξιάς και άλλων.
Μάλιστα, έρευνες έδειξαν ότι στη μετα-Covid εποχή, τα μεγαλύτερα προβλήματα αντιμετώπισαν οι γυναίκες, τα παιδιά, οι άνεργοι, η κοινότητα των Ρομά, οι διαμένοντες στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης αιτούντων άσυλο. Σημαντικό, επίσης, είναι να αναφερθεί πως το 2020, αυξήθηκε ο κίνδυνος παιδικής φτώχειας, ο οποίος ανήλθε σε 21,4%, αυξημένος κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το 2019. Σε γενικές γραμμές το 1/3 του συνολικού πληθυσμού δυσκολεύεται να καλύψει δαπάνες διαβίωσης.
Παράλληλα, το χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και στους πλούσιους διευρύνεται συνεχώς. Πιο συγκεκριμένα, η Oxfam εξηγεί ότι η περιουσία των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων 23 ετών. Η περιουσία τους συνολικά έφτασε τα 12,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή τα 2/3 του ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών ή σχεδόν το 15% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ακόμα, κάπου 263 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κινδυνεύουν επί του παρόντος να βυθιστούν στην ακραία φτώχεια, δηλαδή να ζουν με μέγιστο ποσό 1,90 δολάρια την ημέρα.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την τεχνολογική πρόοδο έχουν επιφέρει πληθώρα κοινωνικών προβλημάτων με το άτομο να αποξενώνεται και να αποκόπτεται από κάθε είδους δραστηριότητες και συμμετοχή σε κοινωνικές, συλλογικές δράσεις. Επιπλέον, αξίζει να αναλογιστούμε το γενικότερο αίσθημα απογοήτευσης που δημιουργείται στους ανθρώπους, ότι δεν θα καταφέρουν να ξεφύγουν από αυτήν την κατάσταση, και φυσικά, η έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης και τα αισθήματα κατωτερότητας που δημιουργούνται.
Συμπερασματικά, η φτώχεια έχει πολλές προεκτάσεις και βλέπουμε πως πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο διαιωνίζεται, ενώ θα έπρεπε να αναζητούνται μέτρα εφαρμογής της κοινωνικής ισότητας. Μόνο όταν ενστερνιστούμε τις ανθρώπινες αξίες, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους ζητήματα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Οι δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν κατά 25% στη διάρκεια της πανδημίας, m.naftemporiki.gr, διαθέσιμο εδώ
- Κίνδυνος φτώχειας: Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ot.gr, διαθέσιμο εδώ
