Της Μαρίας Πολίτου,
Αρχής γενομένης το 1950, στην Κορέα ξεσπά ο πόλεμος που είχε ως αποτέλεσμα τη διαίρεσή της σε δύο μέρη, στο νότιο και στο βόρειο τμήμα. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο τμήματα επικρατούσε παλαιότερα ειρήνη και σχέσεις διπλωματίας, έως ότου η Βόρεια Κορέα προκάλεσε μία αναταραχή στο νότιο τμήμα, προκειμένου να επεκτείνει τα σύνορά της.
Τον Φεβρουαρίου του 1945, η Σοβιετική Ένωση και οι Η.Π.Α. αποφάσισαν να αναλάβουν τη μοίρα της Κορέας και της Ιαπωνίας. Η χερσόνησος είχε χωριστεί στον 38ο παράλληλο και είχαν προκύψει δύο κράτη: η Βόρεια Κορέα (ή αλλιώς Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας), με ηγέτη τον κομμουνιστή Kim il Sung, και η Νότια Κορέα (ή αλλιώς Δημοκρατία της Κορέας), με επικεφαλής τον αυταρχικό Syngman Rhee. Ο 38ος παράλληλος αποτελούσε ουσιαστικά το σημείο τομής των δύο κρατών και είχε πλάτος 4 χιλιομέτρων.
Τον Ιούλιο του 1953, υπογράφτηκε μία συνθήκη, η οποία ονομάστηκε Συνθήκη Ανακωχής της Κορέας. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να δημιουργήσουν μία προστατευτική ζώνη, η οποία ονομάστηκε Κορεατική Αποστρατικοποιημένη Ζώνη, με σκοπό να αποφύγουν τις συνεχείς συρράξεις. Ωστόσο, ο Rhee αρνήθηκε να δεχθεί αυτήν τη συνθήκη και συνέχισε να αναζητά επανένωση όλης της χώρας, μέσω του πολέμου. Το ζήτημα που προέκυπτε, όμως, ήταν ότι η Σοβιετική Ένωση είχε ταχθεί υπέρ του βόρειου τμήματος της Κορέας και το είχε καταστήσει πανίσχυρο, εξοπλίζοντας το τοπικό καθεστώς με σύγχρονα άρματα και αεροπλάνα, ενώ οι Η.Π.Α. είχαν παραμελήσει εντελώς τον στρατό του νοτίου τμήματος.
Στις 25 Ιουνίου του 1950, η Βόρεια Κορέα πέρασε δυναμικά με τον στρατό της τον 38ο παράλληλο και προχώρησαν σε μία επίθεση έναντι του Νοτίου τμήματος, με αποτέλεσμα την ύπαρξη πάρα πολλών θυμάτων. Το 1954, πραγματοποιήθηκε μία σύσκεψη στη Γενεύη, με θέμα το κορεατικό ζήτημα. Εν τέλει, παρά τις εισηγήσεις πολλών κρατών για την ενοποίηση της Κορέας, το ζήτημα έμεινε άλυτο. Από τότε, συμφωνήθηκε συνθήκη ανακωχής μεταξύ των δύο πλευρών και δημιουργήθηκε περιοχή κοινής ασφάλειας (JSA). Έτσι, τα κινεζικά στρατεύματα, τα οποία είχαν ενισχύσει τη Βόρεια Κορέα στη διάρκεια του πολέμου, αποχώρησαν από τον βορρά το 1958, αλλά τα αμερικανικά παρέμειναν στον νότο.
Στη Νότια Κορέα, από το 1958 έως και το 1991, η μεταπολεμική ζώνη στηρίχθηκε στην αμερικανική βοήθεια και στην πειθάρχηση του εργατικού δυναμικού. Ενώ επικρατούσε ανακωχή ανάμεσα στις δύο πλευρές, τον Νοέμβριο του 1974, η Νότια Κορέα ανακαλύπτει το ένα από τα τέσσερα υπόγεια τούνελ επίθεσης, τα οποία είχε κατασκευάσει η Βόρεια Κορέα, μετά την ανακωχή, με σκοπό να εισβάλει και να κατακτήσει το νότιο τμήμα. Τότε, θέλησε να αξιοποιήσει αυτήν την ανακάλυψη, προκειμένου να αντιδράσει σε κάποια πιθανή εισβολή του βορείου τμήματος. Το 1976, δύο Αμερικανοί στρατιώτες έπεσαν νεκροί από βορειοκορεατικά πυρά. Τότε, ξεκίνησε μία έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο τμημάτων.
Το 1990, η Νότια Κορέα ανακάλυψε το τέταρτο τούνελ κάτω από τη DMZ. Το 1991 σημειώθηκε άλλη μία αιματοχυσία από τη βορεοκορεατική μεριά. Το 1987, μία πολυήμερη εξέγερση οδήγησε στην επιβολή μίας μεταπολίτευσης, η οποία ολοκληρώθηκε το 1998 με την εκλογή ενός κεντροαριστερού ηγέτη.
Η σύρραξη, η οποία έγινε την περίοδο της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, ήταν πολύ έντονη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία σύγκρουση μεταξύ Η.Π.Α. και Σοβιετικής Ένωσης με πρόσχημα τη Νότια και Βόρεια Κορέα. Ακόμα και σήμερα, ο 38ος παράλληλος παραμένει μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο κράτη και μπορεί να αποτελέσει πεδίο αψιμαχιών κατά καιρούς. Παρ’ όλο που όλα έχουν δείξει να ξεπερνιούνται, κανένας ιστορικός δεν θεωρεί απίθανη μια νέα έναρξη του «ξεχασμένου πολέμου».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Seth, M. (1948), A History of Korea from Antiquity to the Present, Publishing group: The Rowan & Littlefield
- Seth, M. (1948), A Concise History of Modern Korea from the Late Nineteenth Century to the Present, Publishing group: The Rowan & Littlefield
- Vogel, E. (2019), China and Japan Facing History, London: The Belknap Press of Harvard University Press
