Της Μαρίας Κελεπούρη,
Η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της Αλεξάνδρας Γρηγορίου, Το μυστικό της Μελίνας, πήρε την τελική της μορφή από τις Εκδόσεις Αρμός. Το βιβλίο της Θεσσαλονικιάς δημοσιογράφου είναι αφιερωμένο στη γυναίκα ως φιγούρα που κινείται μέσα στα όρια μιας προσποιητής κοινωνίας και ως έναν βαθμό ελέγχεται από αυτά, αλλά και ως υποκείμενο εγκλωβισμένο στον λαβύρινθο των σκέψεών της.
Η Αλεξάνδρα Γρηγορίου εργάζεται πλέον ως σύμβουλος επιχειρήσεων. Το γράψιμο αποτελεί για εκείνη τη δίοδο για την έκφραση των βιωμάτων της, πράγμα που συνεχώς βρίσκεται στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια ανάγνωσης αυτού του βιβλίου, καθώς είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς, αν κάτι από αυτά που η συγγραφέας περιγράφει, προέρχονται από προσωπικές της εμπειρίες. Και, πράγματι, αυτό το παιχνίδι η ίδια το χειρίζεται καλά, ούτως ώστε να διατηρεί περίτεχνα τις αμφιβολίες του αναγνώστη κάθε στιγμή.
Το ίδιο ενδιαφέρον, όμως, προκαλεί και η ιστορία της ηρωίδας της. Μια ιστορία με ανατροπές, πισωγυρίσματα που προσδοκούσαν να καλύψουν συναισθηματικά κενά και μια επώδυνη διαδρομή προς την αυτογνωσία. Ένα ταξίδι συμφιλίωσης με τον εαυτό και αποδοχής αυτών που τον δημιούργησαν είτε πρόκειται για όμορφες αναμνήσεις είτε για εμπόδια που φάνταζαν απροσπέλαστα, όμως, έγιναν η αφετηρία για να χαραχθεί ένας καινούργιος δρόμος.
Η Μελίνα δεν έχει να νοιαστεί τόσο για το πώς θα βιοποριστεί. Αυτά τα θέματα που απασχολούν την πλειονότητα της κοινωνίας, εκείνη τα έχει λύσει και ο κόπος της ανταμείφθηκε. Δεν είναι, όμως, το ίδιο απαλλαγμένη από την αγωνία για την εξέλιξη της προσωπικής της ζωής. Μετά από ένα διαζύγιο, από το οποίο βγήκε αλώβητη –γεγονός που αποδεικνύει την ωριμότητά της– αναζητά συνεχώς, αλλά υποσυνείδητα το νέο βήμα στη ζωή της. Ανάμεσα σε δύο άντρες, τα χαρακτηριστικά των οποίων αναπόφευκτα αντιπαραβάλλει, προσπαθεί να αποφασίσει τι είναι αυτό που θα της προσφέρει το μέλλον που αποζητά.
Η ξεγνοιασιά της νεότητας αντιμάχεται την εμπειρία της ωριμότητας καθιστώντας τη Μελίνα έρμαιο της πάλης του συναισθήματος και της λογικής της. Μιας λογικής που δεν υποκινείται μόνο από τις βαθιές της επιθυμίες, αλλά και από τη γνώμη της κοινωνίας. Σε αυτό το ταξίδι που η αποφασιστικότητα εναλλάσσεται με την αναίρεσή της, η ίδια πασχίζει να ανακαλύψει αυτό που πραγματικά θα την κάνει ευτυχισμένη.
Η Αλεξάνδρα Γρηγορίου, μέσα από την ιχνηλάτηση κάθε διακλάδωσης της ψυχής της Μελίνας, απενοχοποιεί τις πράξεις της ηρωίδας, αλλά ευρύτερα κάθε γυναίκας στη θέση της Μελίνας και απομυθοποιεί τα στερεότυπα που, όσο κι αν προσπαθεί κάποιος να τα ξορκίσει, εκείνα κατασταλάζουν υποσυνείδητα μέσα από κοινωνικούς περιορισμούς για την αποφυγή της «κατακραυγής» και συμβουλές κοντινών ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο, παρά θύματα ενός οριοθετημένου καθωσπρέπει πλαισίου που η κοινωνία έχει επιβάλλει. Η ηρωίδα δεν αποφεύγει αυτήν την παγίδα και στην προσπάθειά της να αποτινάξει κάθε προκατάληψη που κουβαλά, μπλέκεται στο παιχνίδι του μυαλού, στο οποίο άλλοτε γίνεται η μαριονέτα που καθοδηγείται από το κοινωνικά αποδεκτό και άλλες φορές παραδίνεται στο ανεξέλεγκτο θυμικό της.
Ένας διαρκής διάλογος με τις σκέψεις της, οι οποίες κάποιες φορές υπακούν στους όρους της κοινωνίας, ενώ άλλες παρασύρονται από την κρυφή ανάγκη της να ζήσει έστω και για λίγο απελευθερωμένα. Όσο κι αν αυτή η τακτική τη γυρίζει πίσω και την κάνει να αμφιταλαντεύεται συνεχώς, μέσα από αυτήν τελικά θα κατασταλάξει στη σταθερότητα που κατά βάθος αναζητά.
Το θέμα με το οποίο η Αλεξάνδρα Γρηγορίου καταπιάνεται σε αυτό το βιβλίο δεν είναι απλώς η δύναμη του έρωτα σε αντιδιαστολή με τη λογική, αλλά ο κόσμος της γυναικείας ψυχοσύνθεσης που αποκαλύπτεται και διαρκώς εκπλήσσει, μέσα από τις δεύτερες σκέψεις της ηρωίδας. Ένας κόσμος που έχει συνδιαμορφωθεί από τα κοινωνικά πρότυπα και τις ανάγκες του γυναικείου υποκειμένου. Δεν είναι τυχαίο πως το μυστικό της Μελίνας θα αποκαλυφθεί στο τέλος, αφού η ίδια έχει ολοκληρωθεί μέσα από το μακρύ και δύσκολο ταξίδι της κατανόησης του εαυτού της και των πραγματικών «θέλω» της. Ίσως, όμως, το μυστικό να μην είναι μόνο αυτό. Ίσως να είναι το πώς κανείς μπορεί να οδηγηθεί στην πληρότητα, που δεν θα είναι πρόσκαιρη, αλλά μακροπρόθεσμη.
Με αυτό το μυθιστόρημα η συγγραφέας καταθέτει ένα έναυσμα για σκέψη σχετικά με τα όσα απασχολούν μια σύγχρονη γυναίκα και πολλές φορές αποσιωπώνται, γιατί λανθασμένα θεωρείται πως δεν έχουν θέση στον δημόσιο λόγο. Το βιβλίο αυτό αποδεικνύει, με έναν ειλικρινή τρόπο, το αντίθετο.
