Του Ιωάννη Μυταυτσή,
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ώθησε εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, προκαλώντας τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μεταπολεμικά στην Ευρώπη. Ο αριθμός των προσφύγων ξεπερνά που ήρθαν στην Ελλάδα τους 26.000 και κατά βάση είναι γυναικόπαιδα, ενώ, όπως φαίνεται, η προσφυγική ροή θα συνεχίσει να αυξάνεται. Ωστόσο, γνωρίζουμε από το παρελθόν μας ότι η αποκατάσταση των ανθρώπων θα είναι ένα δύσκολο εγχείρημα για τη χώρα μας, που έως τώρα φαίνεται ότι ανταποκρίνεται επαρκώς.
Βέβαια, η παρούσα περίοδος ίσως είναι θετική για τον κόσμο. Η τουριστική περίοδος, το άνοιγμα θέσεων εργασίας, αλλά και οι θετικοί αριθμοί που περιμένει η χώρα μας φέτος βοηθά τους Ουκρανούς πρόσφυγες να απορροφηθούν σε θέσεις εργασίας και ίσως να εξοικειωθούν με τη χώρα μας, έως ότου και αν μπορέσουν να επιστρέψουν στις εστίες τους. Βέβαια, γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα έχει σοβαρό πρόβλημα στον τομέα της εργασίας. Παρόλα αυτά, το πρώτο μέλημά μας ως χώρα υποδοχής των προσφύγων του πολέμου θα πρέπει να είναι η εγκατάστασή τους σε δομές ή χώρους φιλοξενίας, να τους παραχωρηθούν τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους και να μπορέσουν να ενταχθούν σε ένα κλίμα φιλικό.
Επίσης, η Ελλάδα, ως κρατική δομή σε άμεση συνεργασία με οργανισμούς που εδρεύουν ή αναπτύσσουν δραστηριότητα εντός της επικράτειας, παίρνει πρωτοβουλίες, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν τους Ουκρανούς στη χώρα μας. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα συνιστά το γεγονός ότι ο ΟΑΣΑ δίνει δωρεάν πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για τους Ουκρανούς. Όμως, τα προβλήματα δεν λείπουν και αφορούν κυρίως τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και την έλλειψη ενός μακροπρόθεσμου σχεδιασμού από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου.
Παράλληλα, υπάρχει μεγάλο ποσοστό των προσφύγων το οποίο την παρούσα στιγμή φιλοξενείται σε ομοπατρίδες τους. Το τελευταίο πρόκειται για ένα προσωρινό μέτρο ημερών, το οποίο δίνει μία άμεση λύση ανθρωπισμού στους έχοντες ανάγκη, αλλά δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να κρατήσει όσο διαρκεί ο πόλεμος και η μη δυνατότητα επαναπατρισμού τους. Η ορθή πολιτική ένταξης προσφύγων απαιτεί τη σωστή ενσωμάτωση στην κοινωνική καθημερινότητα. Η αγωνία και ο συναισθηματικός φόρτος του ξεριζωμού είναι ευθύνη της όποιας πολιτείας υποδέχεται πρόσφυγες, ώστε να την απαλύνει προσφέροντας μία νέα ζωή σε αυτούς τους ανθρώπους. Η αναμονή σε μία κατάσταση στασιμότητας χωρίς επιλογές δεν αποτελεί μεταναστευτική πολιτική, επειδή απλά βρέθηκε η εύκολη λύση.
Συμπερασματικά, η πολιτεία έχει ευθύνη να παρέχει ευκαιρίες σε κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες εντός της επικράτειας, καθώς κάτι τέτοιο θα ωφελήσει τόσο τους ίδιους τους πρόσφυγες όσο και τη χώρα υποδοχής. Αυτά, κατά συνέπεια, θα πρέπει να λύσουν άμεσα τα κράτη υποδοχής, όπως η Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ύπατη Αρμοστεία και όλοι οι φορείς που θα ασχοληθούν με την προσφυγική κρίση, την οποία έφερε η εισβολή της Ρωσίας στο ουκρανικό έδαφος.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Ουκρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα: Οι ανάγκες, τα προβλήματα και η δύναμη της αλληλεγγύης, Θοδωρής Αντωνόπουλος, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
