Της Αριάδνης – Παναγιώτας Φατσή,
Τα παιδικά παραμύθια είναι κάτι που όλοι θυμόμαστε έντονα από τα μικρά μας χρόνια. Μέσα από τις αλληγορίες, τις μικρές ιστορίες και τα μηνύματα που μας περνούσαν, τα αγαπημένα παραμύθια μάς έδειξαν πόσο σημαντικό είναι να πιστεύουμε σε εμάς και να έχουμε ελπίδα. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί συγγραφείς παιδικών βιβλίων προσανατολίζονται σε αφηγήσεις που στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση των μικρών αναγνωστών για διάφορα θέματα κοινωνικής φύσεως. Ένα τέτοιο παραμύθι είναι και αυτό που παρουσιάζουμε σήμερα.
Το βιβλίο ονομάζεται Μια μικρή σ’ έναν κόσμο πολύ μεγάλο, διά χειρός της Μαριαλένας Σπυροπούλου και μπορείτε να το αναζητήσετε για τους δικούς σας μικρούς φίλους από τις Εκδόσεις Σοκόλη. Η Μαριαλένα Σπυροπούλου, με χρόνια εμπειρίας στην ψυχοθεραπεία και την ψυχανάλυση και ήδη μερικούς τίτλους στο ενεργητικό της, προσπαθεί μέσα από αυτό το νέο παραμύθι να μιλήσει στα παιδιά για τη διαφορετικότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, με έναν ευαίσθητο τρόπο που απευθύνεται στην ξεχωριστή τους ψυχοσύνθεση. Η συγγραφέας του παραμυθιού εργάζεται επίσης στην Καθημερινή αλλά και στη Vogue, συνεπώς καθόλου απίθανο δεν είναι να έχετε βρει μπροστά σας ένα από τα κείμενά της.
Το παραμύθι παρουσιάστηκε μόλις χθες στον χώρο του βιβλιοπωλείου Επί Λέξει, μαζί με τη γνωστή ηθοποιό Ιωάννα Παππά, που διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο, τη Μαρία Νομικού, που προλόγισε το έργο, τη Νίκη Λεωνίδου, που έφερε τους χαρακτήρες στη ζωή με την εικονογράφησή της και την εκπαιδευτικό Βάσω Λειβαδάρου. Ας το γνωρίσουμε και εμείς κάπως καλύτερα.
Πρωταγωνίστρια του παραμυθιού είναι η Ήβη, ένα ζωηρό κοριτσάκι που αγαπά το παιχνίδι, αλλά νιώθει περιθωριοποιημένη από τα παιδιά της ηλικίας της, λόγω της μικρόσωμης κατασκευής της. Η μητέρα της Ήβης ανησυχεί, αλλά το παραμύθι ξεκινά με αισιοδοξία για τη μικρή ηρωίδα, καθώς η νονά της τη συνοδεύει στο κατάστημα παιχνιδιών, για να της αγοράσει ό,τι θέλει. Η Ήβη δεν θέλει καθόλου να παίζει με κούκλες, δεν της αρέσουν, γιατί αντιπροσωπεύουν για αυτήν τα πρότυπα των πιο ψηλών και μεγάλων παιδιών, σε σχέση με τα οποία νιώθει μειονεκτικά. Είναι μια ιδιαίτερα ωραία ευκαιρία ένα κορίτσι που διαβάζει το εν λόγω παραμύθι να βρει τον εαυτό της μέσα σε έναν χαρακτήρα που δεν δείχνει να αρέσκεται στα συνηθισμένα παιχνίδια που δίνονται στα κορίτσια και έχει αρκετούς λόγους να μην τα θέλει, σαν να αντιδρά στα πρότυπα που νιώθει ότι της επιβάλλονται από τον υπόλοιπο κόσμο.
Η Ήβη μπορεί να μην αγαπά το παιχνίδι με κούκλες, αλλά αγαπά πολύ τα ζωάκια. Έτσι, μπαίνει στη ζωή της η νέα της φίλη, η γατούλα Zoe, ένα λούτρινο παιχνιδάκι, μικροκαμωμένο όπως και η ίδια. Η Ήβη ενθουσιάζεται τόσο πολύ με τη νέα της φίλη, ώστε είναι σαν να ακούει την ιστορία της. Η αλήθεια δεν είναι τόσο παραμυθένια. Η ιστορία της μικρής λούτρινης γατούλας ξεκινά στην Ασία, όπου σε ένα εργοστάσιο παιχνιδιών ένας μικρός εργάτης, ο Χον Τάι, τη φτιάχνει με όλο το μεράκι που του έχει μείνει από τις εξαντλητικές του μέρες στη δουλειά. Η Zoe, παρά το μικρό της μέγεθος, είναι σαν να έχει φωνή με την οποία λέει την ιστορία της και εμπνέει την Ήβη. Τελικά, θα καταλάβει η ηρωίδα ότι, παρά το μικρό της μέγεθος, μπορεί να κάνει τον κόσμο να την ακούσει;
Αυτό το τρυφερό παραμύθι, ισορροπώντας ανάμεσα σε πικρές αλήθειες, όπως η παιδική εργασία και η εκμετάλλευση, που, όμως, τα παιδιά πρέπει να βρουν τα ερεθίσματα, αλλά και σε γλυκές αναμνήσεις, όπως τα αγαπημένα μας παιχνίδια και οι δικοί μας μικροί και μεγάλοι φόβοι, είναι μια πρόταση για τους γονείς που θα ήθελαν να διαβάσουν κάτι ιδιαίτερο στο παιδί τους. Άλλωστε, λίγα μαθήματα μπορεί να είναι πιο εμπνευσμένα για ένα παιδί από το ότι όσο μικρός κι αν είναι κανείς μπορεί να έχει τη δική του φωνή και καλό είναι να μαθαίνει να μιλά και για εκείνους που δεν μπορούν να ακουστούν.
