Της Χρυσάνθης-Ίριδας Ανεμογιάννη,
Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Κλισέ πλέον. Χιλιοακουσμένο και χιλιοειπωμένο. Βέβαια, άλλο τι λέμε, άλλο τι κάνουμε, άλλο τι καταλαβαίνουμε. Στη θεωρία, όλα εύκολα είναι. Η πράξη μάς δυσκολεύει κάπως. Όσες φορές και αν κάνουμε πρόβα, καμία δεν θα είναι σαν την πραγματικότητα. Τη μία και μοναδική φορά.
Όλοι οι άνθρωποι, αφού είναι διαφορετικοί, είναι και μοναδικοί. Μοναδικά όμορφοι. Με ξεχωριστές ικανότητες ο καθένας. Θα έλεγε κανείς πως είναι ένας απλός συνειρμός, κάτι το αυτονόητο και δεδομένο. Ας συμφωνήσουμε, όμως, πως τίποτα στην πραγματική ζωή, στην πράξη, δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο. Όταν μπορέσουμε και το αποδεχτούμε, ίσως να προσπαθήσουμε λίγο παραπάνω.
Κάτι άλλο που διαφέρει, επίσης, από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η προσπάθεια που καταβάλλει. Για το οτιδήποτε. Προφανώς και ο καθένας έχει διαφορετικούς στόχους. Ποτέ δεν μας άρεσε το διαφορετικό. Έχουμε έναν φόβο γενικότερα με το ξένο, το άγνωστο. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, κάπως να συμφιλιωνόμαστε με αυτό. Ως πρώτο βήμα τουλάχιστον, γιατί η σειρά είναι μεγάλη.
Είναι πολλά πράγματα που δεν βλέπουμε. Δεν χρειάζεται να τα βλέπουμε. Δεν θα είχε νόημα έτσι. Όταν κάτι δεν φαίνεται, είτε επειδή είναι κρυφό, είτε επειδή εμείς δεν το βλέπουμε, συνειδητά ή μη, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Ίσως θα πρέπει να σταματήσουμε να ακυρώνουμε τους άλλους και τις προσπάθειές τους, απλά και μόνο, επειδή εμείς δεν βλέπουμε αυτά τα πράγματα.
Όλα αυτά νομίζω είναι πολλά βήματα για μια μέρα. Ας ηρεμήσουμε λίγο. Προφανώς και καμία αλλαγή δεν θα γίνει από μέρα σε μέρα. Μέχρι τότε, είναι πολύ σημαντική η πορεία που θα ακολουθήσουμε. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιοι που θα ακυρώσουν και εμάς και τις προσπάθειές μας. Μπορεί και εμείς οι ίδιοι να το κάνουμε. Η προσπάθεια είναι πάντα μέσα σε αυτά που δεν φαίνονται. Είναι κάποιοι που ήδη ξέρουν. Αυτοί είναι από τους καλούς. Οι άλλοι δεν θα έπρεπε να έχουν καμία επιρροή. Δεν είναι όλα όμως τόσο εύκολα. Εκεί έρχονται όλα αυτά που είναι τώρα στη μόδα. «Αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, αυτοβελτίωση, ευεξία, ευημερία, ευφορία». Πολύ σωστά όλα αυτά, συμφωνούμε, απλώς πολύ λάθος η προσέγγιση.
Δεν έχει κάνεις να αποδείξει κάτι συγκεκριμένο στους άλλους. Ακόμη και να προσπαθεί, οι άλλοι μπορεί να κλείνουν επίτηδες τα μάτια τους, ή να γυρνούν από την άλλη, και κάθε φορά να μην το πιστεύουν και να θέλουν πάλι και πάλι. Κάπου εκεί είναι που η προσπάθεια μετράει περισσότερο, όταν δεν γίνεται για τους άλλους, αλλά για εμάς.
