Της Γεωργίας Κουμεντάκη,
Χιλιάδες χώρες, διάφοροι λαοί, ποικίλες κουλτούρες και συνήθειες ανά τον κόσμο. Συνήθειες που με το πέρασμα του χρόνου έγιναν έθιμα, τοπικά και διεθνή. Για εμάς ίσως παράξενα και απροσδιόριστα, όπως για τους άλλους λαούς τα δικά μας έθιμα. Παρόλα αυτά, το κάθε έθιμο ανά την υφήλιο έχει και τη σημασία του είτε με τα δικά μας δεδομένα κρίνεται ως υπερβολικό είτε όχι.
Ο χορός των Λευκών Ερωδιών
Στην Ιαπωνία, ο “Shirasagi-no Mai” είναι μια παρέλαση τελετουργικού χαρακτήρα που λαμβάνει χώρα δυο φορές κάθε χρόνο στο ναό “Sensoji”, στο Τόκιο. Πιο συγκεκριμένα, ο χορός αυτός ήταν παράδοση μιας σιντοϊστικής τελετής στο Κιότο την εποχή “Heian” (794-1185). Στην παρέλαση συμμετέχουν οκτώ χορεύτριες, ενδεδυμένες ως ερωδιοί, και χορεύουν σταθερά και με αργό ρυθμό, θέλοντας να απεικονίσουν την εποχή “Heian”, με τους πολέμαρχους σαμουράι, τους προστάτες των ιερών ναών, τους τραγουδοποιούς και τα παιδιά. Η τελετή συνέβη το Νοέμβριο του 1968 στην Ασακούσα, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την καθιέρωση του Τόκιου ως πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των εθίμων των γιαπωνέζων.
Ο χορός Haka
Φερμένος από τη Νέα Ζηλανδία, ο χορός Haka είναι ένας τύπος αρχαίου πολεμικού χορού – του πολέμου Māori – που παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν στο πεδίο της μάχης, καθώς και όταν διάφορες ομάδες σύναπταν ειρήνη. Ο χορός Haka αποτελεί μια έντονη εκδήλωση της υπερηφάνειας, της ρώμης και της ενότητας που διέκρινε τα μέλη μιας φυλής. Οι κινήσεις του χορού αυτού περιλαμβάνουν τη βίαιη σφράγιση των ποδιών, τη ρυθμική στατική κίνηση του σώματος και διάφορους μορφασμούς του προσώπου. Ο χορός συνοδεύεται από ένα δυνατό τραγούδι, ενώ τα λόγια ενός χορού Haka συχνά περιγράφουν ποιητικά τους προγόνους και γεγονότα από ιστορίες της φυλής.
Πλέον, συνεχίζει να συντελείται ο χορός Haka στις τελετές Māori, αλλά και σε άλλους εορτασμούς, όπως γάμους και γενέθλια, ώστε να τιμηθούν τόσο οι καλεσμένοι, όσο και η ουσία των τελετουργιών αυτών. Πρόκειται για τόσο φαντασμαγορικό τελετουργικό θέαμα, που οι επισκέπτες επιθυμούν οπωσδήποτε να το παρακολουθήσουν.
Το Φεστιβάλ “Monkey Buffet”
Το συγκεκριμένο φεστιβάλ προσελκύει 1.000 τουρίστες κάθε χρόνο, οι οποίοι παρακολουθούν με περιέργεια τους περίπου 3.000 άγριους πιθήκους να γευματίζουν σε ένα μπουφέ γεμάτο με φρούτα και διάφορα άλλα φαγητά. Ένα από τα λίγα ετήσια γεγονότα, και μάλλον όχι και τόσο πνευματικά, που θα προστεθούν στο κοινωνικό ημερολόγιο της Ταϊλάνδης είναι αυτό το διασκεδαστικό και κάπως ασυνήθιστο «Φεστιβάλ Monkey Buffet». Λαμβάνει χώρα κοντά στο ναό “Khmer” της παλιάς πόλης του Lopburi, με το ψευδώνυμο «Η Πόλη των Πιθήκων», για προφανείς λόγους.
Γάμοι στην Ινδία
Πριν το γάμο ενός ζευγαριού στην μακρινή Ινδία ή και σε κάποιες άλλες Μουσουλμανικές χώρες, οι νύφες βάφουν τα χέρια τους με χέννα. Πιστεύεται ότι δίνει ευλογία, τύχη και χαρά, αλλά χρησιμοποιείται, επίσης, και για αισθητικούς λόγους. Ορισμένες νύφες παίρνουν τα αρχικά του συζύγου τους. Ακόμη, σχεδιάζονται περίπλοκα μοτίβα που προβάλουν την ευμάρεια, το κάλλος και άλλα στοιχεία χαράς και καλοτυχίας. Την θετική αυτή σημασία την αποκτά, όμως, όταν το σχέδιο της χέννας απεικονίζεται στην παλάμη του χεριού.
Όταν τοποθετείται στην κορυφή των χεριών συμβολίζει την προστασία του ατόμου από εξωγενείς παράγοντες, όπως κακοτυχία. Το έθιμο αυτό ασκεί μεγάλη επιρροή στον δυτικό κόσμο, όπου η χέννα χρησιμοποιείται ευρέως και κυρίως για μικρής διάρκειας τατουάζ στο σώμα.
Το κόκκινο μελάνι στην Κορέα
Οι κάτοικοι της Νότιας Κορέας αποφεύγουν να γράφουν με κόκκινο μελάνι. Αυτό συμβαίνει, διότι, σύμφωνα με την ιστορία και τα έθιμά τους, το κόκκινο μελάνι χρησιμοποιείται για να γράφουν τα ονόματα νεκρών. Ως εκ τούτου, θεωρείται ταμπού να γράψει κάποιος το όνομα ενός προσώπου με κόκκινο χρώμα ή γενικά να χρησιμοποιεί κόκκινο στυλό, γεγονός που σημαίνει ότι, αυτό που έχει καταγραφεί, είναι γραμμένο με αίμα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Τα 10 πιο περίεργα έθιμα στον κόσμο που δε φανταζόσουν ότι υπάρχουν, travelstyle.gr, διαθέσιμο εδώ
