Της Μαρίας Ζωγοπούλου,
Με αφορμή την εξαφάνιση του Θύμιου από τον Πύργο Ηλείας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν στρέψει τα φώτα τους στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο άτυχος νέος μετά το μοιραίο δυστύχημα. Πριν από 14 χρόνια, ο σοβαρός τραυματισμός του Θύμιου με τη μηχανή είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει ολοκληρωτικά τη ζωή του νεαρού. Δυστυχώς, τα τραύματα ήταν τόσο σοβαρά, που κατέστρεψαν στο πρόσωπό του όλη την άνω γνάθο και από τότε κυκλοφορεί μόνο με μάσκα χειρουργική, για να μην τρομάζει τον κόσμο, όπως έχει πει, διότι το πρόσωπό του παραμορφώθηκε εντελώς.
Η δυσκολία, όμως, δεν ήταν στο αισθητικό κομμάτι, αλλά στην καθημερινή μηχανική υποστήριξη που χρειαζόταν ο Θύμιος για να μπορεί να τρώει και να μιλάει, καθώς είναι ο μόνος τρόπος για να ικανοποιεί αυτές τις ανάγκες και να είναι λειτουργικός. Στη συνέχεια, προστέθηκαν δυσκολίες, αφού ο Θύμιος έχασε τη δουλειά του, τον απομάκρυναν οι φίλοι του, αποστασιοποιήθηκε από την οικογένειά του και έμεινε μόνος με το επίδομα που δικαιούνται τα άτομα με αναπηρίες, το οποίο είναι ανεπαρκές, καθώς φτάνει μόνο για την πληρωμή του ενοικίου και ίσως για τα απολύτως απαραίτητα.
Πόσο πιο δύσκολη θα μπορούσε να γίνει η ζωή ενός νέου, που είχε όνειρα και θέληση να προχωρήσει μπροστά την ώρα που όλα γκρεμίζονται; Πόσες περισσότερες δυσκολίες μπορούν να προστεθούν σε ζωές ανθρώπων, που προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους; Πολλές. Πολλές οι δυσκολίες, όταν η κοινωνία δεν μαθαίνει να αγαπά τον συνάνθρωπό της, με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι άνθρωποι να μην σέβονται τον άνθρωπο που ζει κοντά τους, ανάμεσά τους, σε αυτόν τον κόσμο. Υπάρχουν, όμως, αυτοί οι «άνθρωποι» που δεν έμαθαν να παίρνουν και να μοιράζουν χαρά, δεν έμαθαν να νοιάζονται, για να προσφέρουν βοήθεια, έμαθαν να κακοποιούν τους άλλους, για να τους κάνουν να υποφέρουν μαζί τους στη βαρετή και σκοτεινή ζωή τους.
Ο Θύμιος και κάθε θύμα που έχει υποστεί παραμορφώσεις είτε από τροχαίο δυστύχημα είτε σκοπίμως από άλλο άτομο, όπως στην περίπτωση της Ιωάννας με το βιτριόλι, κάθε θύμα που έχει υποστεί ψυχική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, όπως τόσες γυναίκες που κρύβονταν, αλλά τόλμησαν να μιλήσουν, όπως τόσα κορίτσια που έφυγαν από κοντά μας αδίκως, δεν θα έπρεπε να ντρέπονται, ενώ άντεξαν τόσες βιαιότητες. Αντιθέτως, θα έπρεπε να ντρέπονται οι θύτες που δεν μπορούν να σκεφτούν καν πώς φαντάζει το φως στο τόσο σκοτάδι που τους κατακλύζει.
Ένα ακόμα σύνηθες γεγονός που εξακολουθεί να υπάρχει, παρά τις τόσες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία έτη, είναι το λεγόμενο bullying. Αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις ψυχικές φθορές που βιώνουν πολλοί έφηβοι και, κατ’ επέκταση, πολλοί ενήλικες κουβαλούν αυτά τα τραύματα στην ενήλικη ζωή τους. Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει πολλές διαστάσεις, μερικά από τα κυριότερα είδη εκφοβισμού είναι ο σχολικός εκφοβισμός που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά από τους δήθεν «δημοφιλείς» συνομηλίκους τους, οι οποίοι αποσκοπούν να υποτιμήσουν τον συμμαθητή τους με πολλούς τρόπους και με απόλυτη μυστικότητα στην παρουσία των καθηγητών.
Επίσης, ο σωματικός εκφοβισμός έχει αυξηθεί και συνιστά την κακοποιητική συμπεριφορά με πολλά περιστατικά βίας, επιθέσεων και παρενοχλήσεων τόσο στο σχολείο όσο και σε εργασιακούς χώρους αλλά και σε οικογένειες, όπου χρησιμοποιείται ο όρος της ενδοοικογενειακής βίας. Ένα ακόμα είδος εκφοβισμού που έχει αναπτυχθεί λόγω των social media είναι ο διαδικτυακός εκφοβισμός, ο οποίος μπορεί να συμβεί απλά με ένα μήνυμα, ένα βίντεο που μπορεί να αναρτηθεί δημοσίως, προβάλλοντας ένα άλλο άτομο χωρίς τη θέλησή του, και με άλλες ηλεκτρονικές μορφές. Η κατάληξη, όμως, σε κάθε περίπτωση είναι η σωματική, ψυχική και συναισθηματική κακοποίηση που δέχονται τα θύματα.
Εν τέλει, η φωνή των θυμάτων είναι σημαντικό να ακουστεί δυνατά, όμως εξίσου σημαντικό είναι να ακουστούν και οι φωνές των ατόμων που γίνονται μάρτυρες τέτοιων γεγονότων για να μπορέσουν να σταθούν δίπλα στα θύματα και ενάντια των θυτών. Τα άτομα που βρίσκονται καθημερινά σε περιστατικά εκφοβισμού θα πρέπει να δείξουν αλληλεγγύη, να βοηθήσουν να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος και να μην αποδέχονται σιωπηρά τον ρόλο του παθητικού δέκτη, δίνοντας έτσι δύναμη στους θύτες να συνεχίσουν τον εκφοβισμό κατά των θυμάτων. Για τον λόγο αυτόν, αξίζει να αναφερθεί ότι αν δεν υπήρχαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν θα μπορούσε να ενημερωθεί κατάλληλα ο κόσμος για τα γεγονότα που συμβαίνουν, αφού, διαφορετικά, δεν θα μπορούσαν να πάρουν αρκετή έκταση, ώστε η κοινωνία να κινητοποιηθεί με σκοπό την αλλαγή των πραγμάτων.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ο «παράξενος» Θύμιος του Πύργου Ηλείας, documentonews.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αγωνία για την εξαφάνιση του Θύμιου: Η παραμόρφωση από ατύχημα, η νύχτα με το τσεκούρι και η κραυγή απόγνωσης – ΒΙΝΤΕΟ, newsitamea.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αυτά είναι τα 5 πιο συνηθισμένα είδη εκφοβισμού (bullying) μεταξύ ενηλίκων, singlewoman.gr, διαθέσιμο εδώ
