Της Ελένης Μανουδάκη,
Η ταινία διαδραματίζεται τον Οκτώβριο του 1957 στο μικρό Coalwood της δυτικής Βιρτζίνια, όπου σχεδόν όλοι οι άνδρες κάτοικοι εργάζονται στα ανθρακωρυχεία. Οι Σοβιετικοί εκτοξεύουν το Σπούτνικ 1 και τα νέα μεταδίδονται από τη Σοβιετική Ένωση στην πόλη. Όλοι οι κάτοικοί της μαζεύονται για να παρακολουθήσουν τη δορυφορική τροχιά στον ουρανό, ανάμεσά τους και ο μαθητής Όμερ Χίκαμ, μετέπειτα μηχανικός αεροδιαστημικής της NASA. Γοητεύεται από το γεγονός αυτό και αποφασίζει να μάθει και να κατασκευάσει τους δικούς του πυραύλους και αεροσκάφη, για να ξεφύγει από τη ρουτίνα του Coalwood. Ωστόσο, το φιλικό του περιβάλλον και η οικογένειά του δεν τον υποστηρίζουν, ειδικά ο πατέρας του Τζον, επιθεωρητής του ορυχείου, που θέλει να τον συνοδεύει στα ορυχεία και να αναλάβει τη θέση του.
Στο σχολείο, η καθηγήτρια μαθηματικών Γουίλσον συνεργάζεται με τον πρωταγωνιστή, όταν παρατηρεί το ενδιαφέρον του για την αεροδιαστημική μηχανική. Υπό την καθοδήγηση της, λοιπόν, και με την υποστήριξη των φίλων του, οι τέσσερείς τους κατασκευάζουν μικρούς πυραύλους. Οι προσπάθειές τους είναι αμέτρητες και όλες οι πρώτες εκτοξεύσεις αποτυγχάνουν, κάτι που οι κάτοικοι της πόλης χλεύαζαν. Παρόλα αυτά, δεν πτοήθηκαν και αποφάσισαν να συνεχίσουν να πειραματίζονται με νέα καύσιμα και σχέδια και τελικά τα καταφέρνουν.
Μια μέρα η τοπική εφημερίδα δημοσιεύει μια ιστορία για τα αγόρια, στην οποία τα κατηγορεί ότι ξέσπασαν μια πυρκαγιά με έναν πύραυλό τους που είχαν χάσει, με αποτέλεσμα να τους συλλάβουν. Όταν φεύγουν από το κρατητήριο, δέχονται τις κυρώσεις των πατεράδων τους. Μετά τη σύλληψη, τα αγόρια είναι απογοητευμένα και εγκαταλείπουν τους πυραύλους, καταστρέφοντας την τοποθεσία εκτόξευσης.
Λίγο καιρό αργότερα, στο ανθρακωρυχείο γίνεται ένα ατύχημα, όπου ένας εργάτης που είχε αφήσει τον Όμερ να χρησιμοποιήσει το μηχανουργείο για την κατασκευή εξαρτημάτων πυραύλων, σκοτώνεται και ο Τζον, στην προσπάθειά του να τον σώσει, τραυματίζεται σοβαρά. Ο Όμερ αποφασίζει τότε να εγκαταλείψει το γυμνάσιο, για να εργαστεί στο ορυχείο και να φροντίσει την οικογένειά του, ενώ ο πατέρας του αναρρώνει.
Η Μις Ράιλι επισκέπτεται τον Όμερ και τον εμπνέει να διαβάσει ένα βιβλίο για την εφαρμοσμένη επιστήμη των πυραύλων, μαθαίνοντάς τον να υπολογίζει την τροχιά ενός πυραύλου. Χρησιμοποιώντας αυτό, μαζί με τον φίλο του εντοπίζουν τον πύραυλο που είχε χαθεί και αποδεικνύουν ότι δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τη φωτιά. Τα αγόρια παρουσιάζουν τα ευρήματά τους στη μις Ράιλι και στον διευθυντή του σχολείου, τον κ. Τέρνερ, ο οποίος διαπιστώνει ότι η αιτία ήταν μια φωτοβολίδα από ένα κοντινό αεροδρόμιο.
Ο Όμερ επιστρέφει στο σχολείο και τα αγόρια αρχίζουν να ασχολούνται ξανά με τους πυραύλους και κερδίζουν τη σχολική έκθεση επιστήμης. Όταν δίνεται η ευκαιρία για έναν από αυτούς να συμμετάσχει στην Εθνική Έκθεση Επιστημών στην Ινδιανάπολη, εκλέγουν τον Όμηρο.
Στο μεταξύ, το σωματείο των μεταλλωρύχων προχωρά σε απεργία κατά της εταιρείας άνθρακα, εξοργίζοντας τον Τζον, ο οποίος έρχεται σε μεγάλη σύγκρουση με τον γιό του, ο οποίος αγανακτισμένος φύγει από το σπίτι, ορκιζόμενος να μην επιστρέψει ποτέ.
Στην Εθνική Έκθεση Επιστημών, η παρουσίαση του Όμερ κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση, ωστόσο, μέσα στη νύχτα κάποιος κλέβει ένα εξάρτημα του κατεργασμένου πυραύλου. Αμέσως κάνει ένα επείγον τηλεφώνημα στο σπίτι, στη μητέρα του Έλσι, η οποία εκλιπαρεί τον Τζον να τερματίσει τη συνεχιζόμενη απεργία, ώστε να χρησιμοποιηθεί το μηχανουργείο, για να φτιάξει ένα ακροφύσιο αντικατάστασης. Ο Τζον υποχωρεί και με την υποστήριξη της πόλης τα ανταλλακτικά στέλνονται γρήγορα στην Ινδιανάπολη, τα αγόρια κερδίζουν το κορυφαίο βραβείο και ο Όμερ βομβαρδίζεται με προσφορές για υποτροφίες κολεγίου. Δέχεται, επίσης, συγχαρητήρια από τον ίδιο τον Φον Μπράουν, αν και δεν συνειδητοποιεί την ταυτότητα του είδωλού του.
Ο πρωταγωνιστής επιστρέφει στο Coalwood ως ήρωας και επισκέπτεται τη δασκάλα του Ράιλι, που πεθαίνει από λέμφωμα Χότζκιν. Προς τιμήν της, στην τελευταία εκτόξευση έδωσαν στον πύραυλο το όνομά της. Ο πατέρας του που δεν παρευρέθηκε ποτέ σε καμία από τις εκτοξεύσεις, εμφανίζεται την τελευταία στιγμή και του δίνεται η τιμή να πατήσει το κουμπί εκκίνησης. Το Miss Riley φτάνει σε υψόμετρο 30.000 ποδιών (9.100m.), υψηλότερο από την κορυφή του Έβερεστ. Καθώς η πόλη κοιτάζει προς τους ουρανούς, ο Τζον βάζει αργά το χέρι του στον ώμο του Ομήρου και χαμογελά, δείχνοντας τελικά στον Όμηρο ότι είναι περήφανος για αυτόν.
Αξίζει να μιλήσουμε για τον τίτλο της ταινίας, October Sky, ο οποίος είναι ένας αναγραμματισμός των Rocket Boys, τίτλος των απομνημονευμάτων του 1998, στα οποία βασίζεται η ταινία. Χρησιμοποιείται, επίσης, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή της εποχής που περιγράφει το Σπούτνικ 1, καθώς διέσχιζε τον «Οκτωβριανό Ουρανό».
Θα τη χαρακτήριζα ως μια από τις καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ, καθώς πρόκειται για την αληθινή ιστορία τεσσάρων αγοριών σε μια πόλη εξόρυξης άνθρακα που, αντί να μεγαλώσουν για να γίνουν ανθρακωρύχοι, όπως οι πατεράδες τους, θέλουν να κάνουν κάτι περισσότερο. Το μήνυμα που μας περνάει η ταινία είναι ότι ανεξάρτητα από το πόσο μη ρεαλιστικός μπορεί να φαίνεται ο στόχος μας, κάθε άτομο πρέπει να εργαστεί σκληρά για να φτάσει τα όνειρά του.
