Του Θάνου Κουλουβάκη,
Έχοντας αποφασίσει να γράψω ένα ακόμα άρθρο με μουσικές προτάσεις, το αναμενόμενο θα ήταν να γεμίσω τον ηλεκτρονικό χώρο και τον χρόνο σας με τραγούδια καλοκαιρινά, χαρωπά και ταξιδιάρικα· τραγούδια που θα περιμέναμε να ακούσουμε στην παραλία, ενώ πίνουμε παγωμένη μπύρα και απολαμβάνουμε τον ζεστό ήλιο πάνω στο δέρμα μας. Αυτό είναι το τι θα περιμέναμε — ακόμη κι εγώ ο ίδιος δηλαδή — από μία λίστα μουσικών προτάσεων που κυκλοφορεί τον εν λόγω μήνα.
Όμως, καθότι στο μυαλό μου καρφώθηκε η ιδέα να γράψω για τραγούδια που έχω συνδέσει με το φθινόπωρο, δυστυχώς θα σας υποβάλλω σε αυτό. Βεβαίως, έχετε τώρα την ευκαιρία να αποχωρήσετε και να συνεχίσετε τη μέρα — ή τη νύχτα σας. Αλλά για να συνεχίζετε να διαβάζετε το άρθρο σημαίνει ότι σας ενδιαφέρει έστω και λίγο να δείτε τις φθινοπωρινές μου προτάσεις. Και που ξέρετε, ίσως το επόμενο φθινόπωρο τ’ ακούτε και με θυμάστε.
«Μέσα στο σπίτι» – The Boy
Νομίζω ότι κάνω πολύ δυνατή αρχή με αυτό το υπέροχο κομμάτι του The Boy που κυκλοφόρησε το 2020 και εντάσσεται στο άλμπουμ «Αντιλόπη». Ένα κομμάτι που έχω συνδέσει απόλυτα με την αρχή του φθινοπώρου ή και την αρχή της άνοιξης, τότε που ο καιρός αλλάζει· που η ψύχρα είναι αισθητή, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να τη βρίσκουμε ενοχλητική. Τότε που ο κόσμος φοράει σακάκια ή ελαφριά παλτό και κυκλοφορεί ανέμελος έξω. Τότε που τα σπίτια μας αρχίζουν να μας δένουν ξανά πάνω τους και να τα έχουμε περισσότερο ανάγκη. Εκεί, ο The Boy μου κρατάει συντροφιά. Προσωπικά θα πρότεινα να ακούσετε ολόκληρο το άλμπουμ που εμπεριέχει και το συγκεκριμένο κομμάτι όσο κάνετε παράλληλα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης ένα απόγευμα με δροσερό αεράκι.
«Του Απρίλη» – Melentini
Εντάξει, μπορεί ο τίτλος να μην παραπέμπει σε φθινόπωρο, το ξέρω· ωστόσο, η ερμηνεία και όλο το concept του συγκεκριμένου τραγουδιού με ταξιδεύουν σε μία έναστρη νύχτα. Ίσως μία από τις τελευταίες του Σεπτέμβρη· εκείνες τις μέρες που γίνεται η μετάβαση και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι το καλοκαίρι τελειώνει, αλλά οι μυρωδιά από τις λεβάντες θυμίζει ακόμα μια θερινή αύρα που στο τέλος θα γίνει νοσταλγία. Τότε που οι άνθρωποι ξεκινούν να αισθάνονται περισσότερο μόνοι απ’ ότι συνήθως και οι καρδιές που έχουν πονέσει, πονούν ακόμη περισσότερο -γιγαντώνουν τον πόνο- και ενίοτε νιώθουν την απελπισία που φέρνει η συνειδητοποίηση ότι πολλά από τα ωραία που ζούμε θα έχουν κάποτε ένα τέλος. Το τραγούδι αποτέλεσε επίσης και το soundtrack για τη μικρού μήκους ταινία “Μadonna f64.0” σε σκηνοθεσία του Σταύρου Μαρκουλάκη.
«Τα ήσυχα βράδια» – Αρλέτα
Αυτό νομίζω ότι αποτελεί το τραγούδι που με έχει συντροφεύσει τις περισσότερες φορές κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου. Νομίζω κατ’ αρχάς ότι είναι ένας ύμνος στον έρωτα, ένας υπέροχος ύμνος στην αφοσίωση, καθώς και στο «νοιάζομαι». Αυτό το τραγούδι είναι μία γλυκιά αγκαλιά σε όλους και όλες· φέρνει μαζί του ακριβώς αυτή τη νοσταλγία που έχω συνδέσει με το φθινόπωρο και όλες τις στιγμές που περνάμε κατά τη διάρκειά του. Μία νοσταλγία που σε ακολουθεί, ακριβώς όπως το τραγούδι της ερήμου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The Boy – Μέσα στο σπίτι, youtube.com, διαθέσιμο εδώ.
- Melentini – Του Απρίλη, youtube.com, διαθέσιμο εδώ.
- Τα Ήσυχα Βράδια – Αρλέτα, youtube.com, διαθέσιμο εδώ.
