Της Αικατερίνης Φαΐλι,
1907: Έρχεται στη ζωή ένας χολιγουντιανός θρύλος, η Αμερικανίδα ηθοποιός Κάθριν Χέπμπορν στην Πολιτεία Κονέκτικατ της Αμερικής. Η Κάθριν Χέπμπορν γεννήθηκε σε οικογένεια με αξιόλογη κοινωνική θέση και απόψεις προοδευτικές για την εποχή. Συγκλονισμένη από τον θάνατο του αδερφού της, απέκτησε μια αντικοινωνική στάση, αδιαφορώντας για τις σπουδές και το μέλλον της, έχοντας ως μόνη παρηγοριά και ασχολία το θέατρο, μέχρις ότου αποφάσισε πως θέλει να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού. Αφού αποφοίτησε από τμήμα Φιλοσοφίας και Ιστορίας το 1928, αφιερώθηκε στην υποκριτική, όπου συνάντησε δυσκολίες λόγω του δύσκολου και ασυμβίβαστου χαρακτήρα της. Μετά από την πρώτη της θεατρική παράσταση, οδηγήθηκε στον χώρο του κινηματογράφου, με κάποιες από τις ταινίες της να αποτελούν: Η τραγωδία ενός πατέρα, Η γυναίκα της χρονιάς κ.ά., ενώ βραβεύτηκε με Όσκαρ Α΄ Γυναικείου ρόλου για τις ταινίες: Το ξημέρωμα της Δόξας, Μάντεψε ποιος θα έρθει το βράδυ, Το λιοντάρι τον χειμώνα και Στη Χρυσή Λίμνη. Παρά τον τίτλο της ως «η γυναίκα ηθοποιός με τα περισσότερα Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου», η Χέπμπορν δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτερη συγκίνηση. Μέχρι τα 87 της συνέχισε τις εμφανίσεις της στον κινηματογραφικό χώρο και σε ηλικία 96 ετών έφυγε από τη ζωή.
1930: Δημοσιεύεται ο Νόμος 4661 «περί οργανώσεως πυροσβεστικού σώματος». Από τη συγκρότηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους μέχρι και την περίοδο του Μεσοπολέμου, υπήρχαν κάποιες αρμόδιες πυροσβεστικές ομάδες, όπως το 1861 η Διλοχία Σκαπανέων, το 1910 η Πυροσβεστική Μοίρα, το 1924 Πυροσβεστικόν Σώμα κ.ά. Το 1930, όμως, ιδρύθηκε το Πυροσβεστικό Σώμα, ανεξάρτητο, με δικούς του νόμους και με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τη στελέχωσή του απάρτιζαν πενήντα έξι υπαξιωματικοί και πυροσβέστες μετατασσόμενοι από τον Λόχο Πυροσβεστών και έντεκα αξιωματικοί. Μέχρι το 1940, οι προσπάθειες και τα μέτρα που ελήφθησαν βελτίωσαν την οργάνωση του σώματος, αύξησαν το προσωπικό και τον εξοπλισμό του και, παράλληλα, ιδρύθηκαν Πυροσβεστικές Υπηρεσίες σε πολλές μεγάλες πόλεις. Οι αρμοδιότητές του είναι η συμμετοχή στην αντιμετώπιση κάθε έκτακτης ανάγκης που ανακύπτει και στην εξασφάλιση της πολιτικής προστασίας και άμυνας της χώρας. Συγκεκριμένα, την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, διαδραμάτισε ενεργό και σημαντικό ρόλο στην πολιτική άμυνα της χώρας και στις προσπάθειες κατάσβεσης πυρκαγιών που είχαν προκληθεί από βομβαρδισμούς. Πλέον, το Πυροσβεστικό Σώμα της χώρας μας γιορτάζει πάνω από ενενήντα χρόνια προσφοράς των υπηρεσιών του στην ελληνική κοινωνία, με έμπειρα και εκπαιδευμένα στελέχη και σύγχρονο υλικοτεχνικό εξοπλισμό.
1947: Εγκαινιάζεται το στρατόπεδο Μακρονήσου στο ξερονήσι απέναντι από το Λαύριο. Μετά από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, αποφασίζεται η ίδρυση ενός στρατοπέδου που θα υποβοηθούσε την εφαρμογή ενός σχεδίου προπαγάνδας, βασανισμού και ψυχολογικού πολέμου. Το σχέδιο είχε διπλό σκοπό, την αναμόρφωση των κρατουμένων και την επαναφορά τους στην κοινωνία ή αλλιώς την εξόντωσή τους. Η Μακρόνησος έως τότε ήταν ακατοίκητη και θεωρήθηκε ιδανική για τη δημιουργία ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξορίας. Οι εξόριστοι ήταν κυρίως πολίτες που το καθεστώς έκρινε πως έχρηζαν πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής συμμόρφωσης. Συνήθως ήταν κομμουνιστές, πολιτικοί κρατούμενοι και λιποτάκτες στρατιώτες. Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν απάνθρωπες, οι περιγραφές ανατριχιαστικές, ενώ το στρατόπεδο έχει αποτελέσει έμπνευση για σπουδαία ποιητικά, λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα. Πολλοί χαρακτηρίζουν το νησί ως «κολυμπήθρα του Σιλωάμ», καθώς επρόκειτο για μια βασανιστική διαδικασία ιδεολογικής αναβάπτισης, που χρησιμοποιούσε τον τρόμο για να επιτευχθεί η «μετάνοια». Το στρατόπεδο της Μακρονήσου, αποτελεί αδιαμφησβήτητα ένα από τα πιο μελανά σημεία της ελληνικής ιστορίας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Katharine Hepburn, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Ιστορία του Πυροσβεστικού Σώματος, fireservice.gr, διαθέσιμο εδώ
- 12 Μάη 1947 ιδρύεται το στρατόπεδο της Μακρονήσου, lefterianews.wordpress.com, διαθέσιμο εδώ
