Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Το αποτέλεσμα του εσωκομματικού δημοψηφίσματος του μέχρι πρότινος Κινήματος Αλλαγής δεν εξέπληξε κάποιον. Το 95% των μελών του, που έλαβαν μέρος επέλεξε την προσθήκη του ΠΑΣΟΚ στον τίτλο και την αντικατάσταση του απροσδιορίστου αυτού σχήματος, που αποτελούσε το σήμα του με τον κλασικό Πράσινο Ήλιο.
Απεδείχθη στην πράξη πως, τελικά, δεν ήμασταν παράλογοι και συντηρητικοί όσοι από την πρώτη στιγμή υποστηρίζαμε δημοσίως ότι, το Κίνημα Αλλαγής με το κακόηχο ακρωνύμιο ΚΙΝΑΛ και με αυτό το κάτι μεταξύ λουλουδιού και προπέλας ως σύμβολο, δεν έλεγε κάτι στην καρδιά και στη συνείδηση του μέσου ψηφοφόρου της παράταξης, ο οποίος φυσικά προερχόταν από το ΠΑΣΟΚ και επιθυμούσε την αποκατάσταση του ονόματος και του σήματός του. Το ΚΙΝΑΛ, άλλωστε, δεν είχε γεννηθεί μέσα από τις κινηματικές διαδικασίες που γέννησαν τον ΠΑΣΟΚ. Ήταν αποτέλεσμα συγκολλήσεων κορυφής, όταν η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά αποφάσισε στο βωμό μίας επίπλαστης ενότητας να δεχθεί όλους τους όρους που της έθεσαν οι απαξιωμένοι πολιτικά και εκλογικά, Γιώργος Παπανδρέου, Σταύρος Θεοδωράκης και Θανάσης Θεοχαρόπουλος μαζί με μια δράκα γραφικών γυρολόγων της πολιτικής.
Όταν αγανακτούσε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, που το πραγματικό Κίνημα αντιμετωπιζόταν ως ίσο με προσωπικά κομματίδια, όπως το ΚΙΔΗΣΟ του διασπαστή Γ. Παπανδρέου, με «σφραγίδες», όπως η ΔΗΜΑΡ που δεν ανιχνευόταν καν δημοσκοπικά και με υπό διάλυση κόμματα ανεμομαζωμάτων σαν το Ποτάμι, η έσχατη γραμμή άμυνας ήταν η επίκληση του «μαυρισμένου» ΑΦΜ του ΠΑΣΟΚ. Σαν να παραδεχόμασταν ότι λειτουργούμε κατά τα πρότυπα των προβληματικών ομάδων που αλλάζουν ΑΦΜ, προκειμένου να μην πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, τη στιγμή, μάλιστα, που οι υπαίτιοι της οικονομικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ ουδέποτε κατονομάστηκαν και απολογήθηκαν δημοσίως, απολαμβάνοντας σκανδαλώδη ανοχή τόσο από τη Φ. Γεννηματά όσο και από τον Ευ. Βενιζέλο. Αντιθέτως, μάλιστα, επιβραβεύθηκαν είτε διά της αποκατάστασης του πολιτικού του εργοδότη Γ. Παπανδρέου είτε διά της μετακόμισής τους στον ΣΥΡΙΖΑ και της αξιοποίησής του από τον Τσίπρα, προκειμένου να κουνούν μεταξύ άλλων το δάχτυλο στον παραδοσιακό μεταπολιτευτικό δικομματισμό για τα οικονομικά του!
Η κίνηση του Ν. Ανδρουλάκη να προχωρήσει σε εσωκομματικό δημοψήφισμα ήταν επιβεβλημένη καθότι ο ίδιος είχε υποσχεθεί την ενέργεια αυτή προ της εκλογής του, και ας μιλούσε παλαιότερα για ελληνικό Επινέ… Γενικότερα, οι περισσότεροι υποψήφιοι πρόεδροι είχαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ταχθεί υπέρ της επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ. Παρόλα αυτά, οι δύο εναλλακτικές που τέθηκαν στην κρίση του εκλογικού σώματος προδίδουν την ατολμία και τον τακτικισμό της ηγεσίας: από τη μία μιλούσε για επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, έστω και διά της σύνθετης ονομασίας και από την άλλη και οι δύο επιλογές που έθεσε στη βάσανο της λαϊκής ετυμηγορίας περιελάμβαναν το ΚΙΝΑΛ. Αυτό, διότι ήθελε να αποφύγει την κόντρα με τους «Γεννηματικούς» που το θεωρούν μέρος μιας πολιτικής παρακαταθήκης της εκλιπούσης, την αντιπαράθεση με τον Γ. Παπανδρέου που θα έπρεπε να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να διατηρεί το παιχνιδάκι του μόνο και μόνο για να δηλώνει Πρόεδρος, αλλά και τους προερχόμενους από ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Κινήσεις κ.λπ. που βλέπουν εαυτούς ως τρίτη συνιστώσα (sic)!
Φυσικά, η ατολμία στην πολιτική ουδέποτε επιβραβεύθηκε. Έτσι, λοιπόν, παρά το γεγονός ότι και στις δύο επιλογές υπήρχε το όνομα του Κινήματος Αλλαγής, ο σύζυγος της Φώφης Γεννηματά, με προκλητικές αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναρτήσεις που αποδεικνύουν ότι εμφορείται από μια ιδιοκτησιακή αντίληψη περί του κόμματος και τρέφει απέχθεια προς τις δημοκρατικές διαδικασίες, επιτέθηκε στη νέα ηγεσία. Παρομοίως, και διάφοροι άλλοι γραφικοί παροικούντες την πράσινη Ιερουσαλήμ. Φευ! Ο κόσμος της παράταξής του έχει ξεπεράσει και αυτό απεδείχθη στην κάλπη. Εκεί, όπου ψηφίστηκε το μη χείρον βέλτιστον, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής. Με γλυκόπικρη γεύση, καθότι αφενός το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει, αφετέρου διατηρείται μία ουρά στον τίτλο η οποία είναι άνευ χρησιμότητας και πολιτικά παρά φύσιν.
Εν πάση περιπτώσει, η πράξη απέδειξε ότι το όνομα ΠΑΣΟΚ και ο Πράσινος ήλιος εξακολουθούν να συγκινούν σημαντικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, όπως πιστοποιεί και η μεγάλη συμμετοχή. Μένει να φανεί αν αυτοί που αποφάσισαν την επιστροφή τους θα αποδειχθούν και άξιοι να τα φέρουν…
