Της Μαριάννας Καπατσολίδου,
Πόσες φορές έχουμε γυρίσει από κάποια δημόσια υπηρεσία απογοητευμένοι, γιατί δεν ολοκληρώθηκε για άλλη μία φορά η δουλειά μας; Πόσες φορές έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση με δημοσίους υπαλλήλους, γιατί περιμένουμε να εξυπηρετηθούμε από το πρωί και τελικά, όταν το καταφέρνουμε μας λένε πως δεν μπορούν να μας εξυπηρετήσουν, επειδή ξέχασαν χθες που είχαμε ξαναπάει να μας πούνε ότι χρειάζεται ακόμη μία υπογραφή; Πόσες, όμως, είναι και οι φορές που ακούμε άτομα να έχουν ως στόχο να βρούνε θέση εργασίας στον δημόσιο τομέα και όχι στον ιδιωτικό. Πόσο πιο ευνοϊκός είναι τελικά ο δημόσιος τομέας σε σχέση με τον ιδιωτικό στην Ελλάδα;
Ο δημόσιος τομέας, ασχολείται με δραστηριότητες παροχής κρατικών αγαθών και υπηρεσιών στο ευρύ κοινό. Περιλαμβάνει όλους τους κρατικούς φορείς, δηλαδή τις ομοσπονδιακές, περιφερειακές, πολιτειακές και δημοτικές αρχές ανάλογα με τη χώρα στην οποία ζει κάποιος. Κύριος στόχος των δημόσιων οργανισμών είναι η παροχή υπηρεσιών στους πολίτες μίας χώρας, οι οποίες καλύπτονται έμμεσα από τους φόρους και τις εισφορές. Επιπλέον, οι δημόσιοι οργανισμοί προσφέρουν υπηρεσίες που συμβάλλουν στην κοινωνική ευημερία των πολιτών μια χώρας, όπως, η παιδεία, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η νομική προστασία. Αυτές είναι οι παροχές που τουλάχιστον θα έπρεπε ιδανικά να προσφέρουν…
Ο ιδιωτικός τομέας συνήθως περιλαμβάνει επιχειρήσεις, που ανήκουν σε ιδιώτες και γενικά μη κρατικές υπηρεσίες. Πιο συγκεκριμένα, περιλαμβάνει νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, εταιρείες και επιχειρήσεις. Οι εταιρείες του ιδιωτικού τομέα χωρίζονται σε μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους. Πρωταρχικός στόχος των περισσότερων ιδιωτικών επιχειρήσεων είναι η επιδίωξη του κέρδους και η φήμη της επωνυμίας σε αντάλλαγμα των αγαθών ή των υπηρεσιών που παρέχουν. Παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες στην κοινότητα για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, ώστε να καταφέρουν να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα και να ανταγωνίζονται τους αντιπάλους τους. Αυτές οι επιχειρήσεις πρέπει, επίσης, να ακολουθούν τον νόμο και την τάξη της κυβέρνησης. Είναι ο μεγαλύτερος κλάδος από πλευράς του πλήθους των εργαζομένων.
Τι συνθήκες επικρατούν στο δημόσιο τομέα;
Πρώτα από όλα το «αγαθό» της μονιμότητας! Ο δημόσιος τομέας, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, παρέχει σιγουριά για το αύριο των εργαζομένων, αφού λόγω της μονιμότητας, γνωρίζει ο καθένας τους τι τον περιμένει εργασιακά την επόμενη ημέρα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να προγραμματίζουν καλύτερα τη ζωή τους και σε συνδυασμό με την καλή διαχείριση, εξασφαλίζουν ένα πολύ καλό μέλλον, αφού και οι αποδοχές τους δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες. Έχουν ένα μόνιμο, πολύ καλό μισθό και τις περισσότερες φορές καλύτερο από έναν ιδιωτικό υπάλληλο. Για αυτό και ουρές ανέργων προσπαθούν με κάθε πιθανό τρόπο να εξασφαλίσουν μια θέση στο δημόσιο, είτε έχουν είτε δεν έχουν τα ουσιαστικά προσόντα.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, στον δημόσιο τομέα μπορούσε να δουλέψει μόνο εκείνος που είχε τον «θείο από την Κορώνη», εννοώντας, φυσικά, να έχει κάποιο μέσο ή να υπάρχουν κάποια – αν μη τι άλλο – κομματικά κριτήρια. Αυτός που είχε ενδεχομένως τις δυνατότητες και τις γνώσεις για να διοριστεί, απλά δεν λαμβανόταν υπόψη. Μετά από κάποια χρόνια, όταν η κατάσταση οδηγούνταν σε αδιέξοδο και το σύστημα δεν μπορούσε να ανταποκριθεί αφού υπήρχαν άτομα σε θέσεις που δεν ήταν ικανά, οι πολιτικοί μας αποφάσισαν αρχικά να δημιουργήσουν την επετηρίδα και στην συνέχεια, το οποίο ισχύει ακόμα και σήμερα, τον Α.Σ.Ε.Π. Φυσικά, παραθυράκια ανοικτά έχουν αφήσει για να εκμεταλλεύονται την κατάσταση και να αποφεύγουν την ουσιαστική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι δημόσιοι υπάλληλοι βολεύονται χωρίς να αγχώνονται και ο δημόσιος τομέας έχει καταστεί αντιπαραγωγικός και αιχμάλωτος στις αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος.
Επίσης, το Δημόσιο προσφέρει στους υπαλλήλους του πληθώρα αδειών σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, που στον τελευταίο αν υπάρξει ανάγκη μπορεί να χρειαστεί να δουλέψει και αργίες, πράγμα πρωτάκουστο στον δημόσιο τομέα. Τέλος, στους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα δίνονται επιδόματα και όταν έρθει, μάλιστα, ο καιρός της συνταξιοδότησής τους μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα δικαιούνται να πάρουν και το εφάπαξ που τους αναλογεί, κάτι το οποίο δεν ισχύει βέβαια και απουσιάζει από τον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο αυτό μπορεί να καθυστερήσει ακόμα και χρόνια… Οι επιχειρήσεις του δημοσίου δίνουν τόσες διευκολύνσεις στους υπαλλήλους τους, γεγονός που τους κάνει να νιώθουν ικανοποιημένοι που είναι εξασφαλισμένη η δουλειά τους και για αυτό τις περισσότερες φορές (φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις) δεν την ασκούν όπως θα έπρεπε.
Η βελτίωση του δημοσίου τομέα, πρέπει να είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα των κυβερνήσεων. Πρώτα από όλα, οφείλουν να επιτύχουν την αύξηση της παραγωγής και την ποιότητα των υπηρεσιών, να υπάρχει δηλαδή ευγένεια στο προσωπικό όντες πρόθυμοι να βοηθήσουν και να εξυπηρετήσουν. Επίσης, πρέπει να επιδιωχθεί η αποδοτικότητα και η δικαιοσύνη, ώστε να είναι ικανοποιημένοι οι πολίτες με τις παροχές που τους προσφέρει ο δημόσιος τομέας, κάτι το οποίο φαίνεται ότι μέχρι και σήμερα δεν ισχύει.
Οι συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με μία λέξη απαιτητικός. Ο δημόσιος τομέας είναι ένα μέρος της οικονομίας της χώρας, όπου ο έλεγχος και η συντήρηση βρίσκονται στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης, την στιγμή που στον ιδιωτικό τομέα αλλάζουν τα πράγματα. Ο τελευταίος είναι ιδιοκτησία και διαχειρίζεται από ιδιώτες και εταιρείες. Με απλά λόγια, στον ιδιωτικό τομέα αν δεν είσαι παραγωγικός, δεν υπάρχει η πολυτέλεια της μονιμότητας, αλλά η πολυτέλεια της απόλυσης, καθώς το εργασιακό περιβάλλον είναι πολύ ανταγωνιστικό, κάτι φυσικά που απουσιάζει από τον δημόσιο τομέα. Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει αξιολόγηση των εργαζομένων, αυτοί που αξίζουν, έχουν προσόντα, ένα πλούσιο βιογραφικό και αποδίδουν φυσικά στην εργασία τους, αξιολογούνται θετικά. Οι άδειες που δικαιούνται οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα είναι ελάχιστες, ένας πολύ απαιτητικός τομέας με πολλές υποχρεώσεις και ουσιαστική δουλειά και με έναν καθόλου ισάξιο μισθό…
Δεν υπάρχουν ανέσεις, δεν χωράει λάθος στον ιδιωτικό τομέα, γιατί οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν με την απόλυση. Και επειδή, όταν πάνε καλά οι δουλειές ενός καλού επαγγελματία ή ενός ιδιώτη επιχειρηματία, τα κέρδη είναι αρκετά, δεν είναι λίγοι αυτοί, που κατάφεραν και ακόμα καταφέρνουν να ζουν άνετα και να ξεχωρίζουν μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Αντίθετα, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, πέραν του φόβου της απόλυσης, υστερούν οικονομικά έναντι των αφεντικών και των δημοσίων υπαλλήλων, γεγονός που τους κάνει ευάλωτους και υποδεέστερους. Το σίγουρο είναι, ότι όταν ο ιδιωτικός τομέας πάει καλά, εκτός από θέσεις εργασίας προσφέρει και περισσότερες ευκαιρίες ανέλιξης των στελεχών του, ενώ συμβάλλει αποφασιστικά, στην ανάπτυξη της χώρας, αφού η παραγωγή αγαθών οφείλεται κυρίως σε αυτόν. Ως εκ τούτου, για να γίνει πιο αποτελεσματικός και πιο παραγωγικός χρειάζεται στήριξη, αλλά και παράλληλη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και των αποδοχών των εργαζομένων σε αυτόν.
Συμπερασματικά, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας, είναι απαραίτητοι και καταδικασμένοι να συνυπάρχουν στη χώρα μας και οι δύο όμως χρειάζονται τον σεβασμό των πολιτικών δυνάμεων, και φυσικά τον εκσυγχρονισμό, αν θέλουμε να πετύχουμε την πρόοδο και την ευημερία του λαού μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Προτιμότερος ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός τομέας;, Γιαννούλας Κώστας, eleftheria.gr, διαθέσιμο εδώ
- Εργασία στον Δημόσιο ή στον Ιδιωτικό Τομέα;, migreat-oer.eu, διαθέσιμο εδώ
- Difference Between Public Sector and Private Sector, Surbhi S, keydifferences.com, διαθέσιμο εδώ
