Tης Μαρσέλας Κορρέσι,
Ένα ακόμη Πάσχα έφτασε στο τέλος του και παρά τη σημασία της θρησκευτικής και πατροπαράδοτης αυτής γιορτής, δεν έλειψαν ούτε φέτος τα επιχειρήματα της «απέναντι πλευράς». Για κάποιους το Πάσχα χάνει την ουσία του, όταν η παράδοση «επιβάλλει» να εορτάζεται αυτό με την θυσία εκατοντάδων αμνοεριφίων για την δική μας διασκέδαση και ικανοποίηση. Το χρόνιο ηθικό δίλημμα παραμένει και την ημέρα της Κυριακής του Πάσχα γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ: είναι σωστό ή όχι να θυσιάζονται αθώες ψυχές στον βωμό της ανθρώπινης ευχαρίστησης και της θρησκευτικής λατρείας;
Ας ξεκινήσουμε, όμως, από το γιατί και πώς ξεκίνησε αυτό το έθιμο. Το σούβλισμα του οβελία την Κυριακή του Πάσχα προέρχεται από το εβραϊκό Πάσχα και σχετίζεται με την εντολή που έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή στον ναό της Αιγύπτου πριν από την έξοδό τους από αυτήν. Τους είπε να θυσιάσει κάθε οικογένεια από ένα αρνί για τη σωτηρία του λαού. Επιπλέον, υπάρχει και η συμβολική διάσταση, καθώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής θεωρούσε το αρνί ως σύμβολο του Ιησού, που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Έτσι, λόγω αυτού του συμβολισμού, οι πιστοί μοιράζονται το αρνί το Πάσχα για χάριν του Χριστού, ο οποίος θυσιάστηκε για τους ανθρώπους.
Σε αυτό το εκατοντάδων χρόνων έθιμο αντιτάσσονται κάθε χρόνο διάφοροι ακτιβιστές και vegans, διαμαρτυρόμενοι για τα δικαιώματα των ζώων και με σκοπό να παροτρύνουν τους πολίτες να αρνηθούν την κρεατοφαγία και να σταματήσουν να γιορτάζουν το πρωτόγονο έθιμο του ψησίματος αμνοεριφίων την Κυριακή του Πάσχα. Τα επιχειρήματα εδώ και των δύο πλευρών είναι πολλά και εύλογα. Αρχικά, είναι προφανές ότι όλοι επιθυμούν σωστές πρακτικές μεταχείρισης των ζώων από εκείνους που τα προορίζουν για «θυσία» λόγω του κρέατός τους. Όμως, αν σταματήσει η πώληση αρνιών το Πάσχα, τίθεται το ζήτημα για το τι θα απογίνουν τόσες οικογένειες που συντηρούνται από τον μισθό που προσφέρουν εκατοντάδες επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα, οι οποίες περιμένουν τις ημέρες αυτές για να αποφέρουν κέρδος; Από την άλλη, είναι σωστό να γίνεται υπερκατανάλωση του κρέατος μόνο και μόνο επειδή είναι Πάσχα; Μήπως, όμως, η παράδοση υπερισχύει σε αυτή την περίπτωση και σχεδόν καμία ελληνική οικογένεια δεν μπορεί να φανταστεί να γιορτάζει το Πάσχα της διαφορετικά; Το ζήτημα είναι πολύπλοκο, όμως, το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν μπορεί να επιβάλει τις απόψεις και τον τρόπο ζωής του στον άλλον.
Ταυτόχρονα, προ ολίγων ημερών, γνωστός τηλεοπτικός σταθμός έκανε “cancel” το κρέας και τις σούβλες το Πάσχα, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει το κοινό για να σκεφτούν διαφορετικά αυτή τη χρονιά και να αρνηθούν το έθιμο του ψησίματος κρεάτων εκείνη την ημέρα. Τέτοιες προσπάθειες θεωρούνται ατελέσφορες από μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που θεωρούν αδύνατον μία κοινωνία που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις παραδόσεις και στα έθιμά της, όπως η ελληνική, να σκεφτεί διαφορετικά για ένα θέμα που είναι καθαρά προσωπική επιλογή του αν, δηλαδή, κάποιος θα επιλέξει την κρεατοφαγία ή όχι και για το αν υφίστανται ηθικά διλήμματα περί αυτού. Απεναντίας, υπάρχουν και οι αισιόδοξοι που πιστεύουν ότι αν μία, δύο, τρεις οικογένειες βάλουν ένα τέλος σε αυτήν τη συνήθεια, θα ακολουθήσουν και άλλοι αυτό το παράδειγμα και το πρόβλημα θα λυθεί.
Εν κατακλείδι, οι ηθικοί προβληματισμοί που έχει κάθε άνθρωπος για οποιοδήποτε θέμα είναι υποκειμενικοί. Το γεγονός ότι το Πάσχα είθισται να εορτάζεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι κάτι που προέρχεται από την παράδοση και δύσκολα μπορεί να καταρριφθεί. Είναι, όμως, θεμιτό να ακούγεται και η άλλη οπτική γωνία, ώστε καθένας να μπορεί να αποφασίσει μόνος του και χωρίς εξαναγκασμό τι είναι σωστό για τον ίδιον.
