Της Μαριτίνας Γκίνη,
Ένα κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων της ώριμης ηλικίας είναι να επικρίνουν τη συμπεριφορά των νέων και να επιχειρούν τις συγκρίσεις με τα δικά τους χρόνια νεότητας. Η αντίθεση ανάμεσα στις γενιές είναι μια διαχρονική κατάσταση και εύλογη, από τη στιγμή που η ηλικιακή διαφορά σημαίνει και διαφορά στις εμπειρίες, στη συμπεριφορά, στους στόχους και στις απόψεις.
Οι νέοι έχουν την ανάγκη για διαρκή αλλαγή· ερχόμενοι σε επαφή με τον κόσμο, διαπιστώνουν τα μελανά του σημεία, την έντονη ζοφερότητά του και επιθυμούν να τον βελτιώσουν. Αυτή η διακαής επιθυμία τους αντικρούεται από τους μεγαλύτερους που την αντιμετωπίζουν ως ανατροπή των δεδομένων και των συνθηκών που οι ίδιοι βιώνουν, ενώ, ταυτόχρονα, πιστεύουν πως οι νέοι τους επικρίνουν για τις επιλογές τους και για αυτό έχουν το όραμα να αλλάξουν τον κόσμο. Οι νέοι θα προσαρμοστούν ευκολότερα στα καινούργια δεδομένα, καθώς καθετί καινούργιο είναι ευπρόσδεκτο και οι ίδιοι πρεσβεύουν τη ροπή στο καινούργιο.
Αντίθετα, η συντηρητική φύση των μεγαλυτέρων τους καθιστά καχύποπτους απέναντι στο καινούργιο, τους φοβίζει. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αποδοχή των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου στην καθημερινότητα. Οι νέοι προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα, δημιούργησαν νέους κώδικες επικοινωνίας και απέκτησαν γρηγορότερη πρόσβαση σε οτιδήποτε καινούργιο ήθελαν να κατακτήσουν. Από την άλλη, η πρότερη των νέων γενιά θεώρησε εκπτωτική την παρουσία της τεχνολογίας, άργησε να την ενστερνιστεί και να συμβαδίσει με τους ρυθμούς της.
Επιπλέον, όσο ανεξάρτητα και με πνεύμα αλλαγής να έζησαν τη νεαρή τους ηλικία «οι μεγάλοι», με την πάροδο των χρόνων γίνονται πιο συντηρητικοί και εξιδανικεύουν τα δικά τους νεανικά χρόνια αποδίδοντάς τους περισσότερο σεβασμό, αθωότητα και ηθική. Για τους νέους πιστεύουν πως έχουν καταρρίψει κάθε αξία και ήθος απέναντι στο πρόσωπο των μεγαλύτερων. Οι νέοι, από τη μεριά τους, αντιμετωπίζουν την προστατευτικότητα των γονιών τους ως στέρηση της ελευθερίας τους. Θεωρούν υπερβολικές τις ανησυχίες και τις προειδοποιήσεις, έτσι ξεκινάει μια συνεχής ένταση στη μεταξύ τους σχέση, καθώς οι νέοι επιθυμούν να ζήσουν την ελευθερία τους στο έπακρο και οι μεγαλύτεροι είναι εκεί για να τους επισημάνουν τους κινδύνους των ονείρων τους.
Ωστόσο, βασική αιτία συγκρούσεων είναι η έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο γενιές. Οι υπέρμετρες υποχρεώσεις τόσο των εφήβων όσο και των γονιών τους, δεν τους δίνουν τον απαραίτητο χρόνο για ένα γόνιμο διάλογο. Οι νέοι θέλουν να βρίσκονται συνεχώς με τους φίλους τους και θεωρούν χάσιμο χρόνου τη συζήτηση με τους γονείς, καθώς φοβούνται πως θα καταλήξει σε ένα ακόμα «κήρυγμα». Ενώ οι γονείς θεωρούν ευνοημένη τη νέα γενιά και δεν βρίσκουν αιτία για την επιθυμία τόσων πολλών και μεγάλων αλλαγών, μιας και τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί σε κοινωνικό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και βιοτικό επίπεδο στη δική τους εποχή νεότητας φάνταζαν ουτοπικά.
Κάθε γενιά μεγαλώνει διαφορετικά, κοινό τους σημείο είναι η αγάπη που υπάρχει ανάμεσα στις δυο γενιές. Οι συγκρούσεις και οι διαφωνίες είναι ένας τρόπος για να δείξουν την έντονη ανησυχία τους οι «μεγάλοι» και την ικανότητά τους να καταφέρουν κάτι καινούργιο οι «μικροί». Κάπου στη μέση υπάρχει η ισορροπία, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί από καμία γενιά… Ίσως στο μέλλον ανακαλύψουμε και αυτό…
