Της Μαριάννας Τέλλη,
Πρόσφατα, σε μια από τις γεμάτες ανία περιηγήσεις μου στο διαδίκτυο, προκειμένου να βρω έστω και έναν τρόπο για να νιώσω δραστήρια, πέφτω πάνω σε μια δράση του Ιδρύματος Ωνάση, τις «Ποιητικές Συνομιλίες».
Η ποίηση σας καλεί. Κλείστε τηλεφωνικό ραντεβού για την πιο εμψυχωτική συνεδρία της ζωής σας.
Η πιο εμψυχωτική συνεδρία της ζωής μου ακούγεται αρκετά υποσχόμενη, χώρια από το ότι φαίνεται να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι αυτήν την περίοδο. Επιπλέον, η τηλεφωνική διάσταση του προγράμματος σημαίνει ότι μπορώ να συνεχίσω να βρίσκομαι στην άνεση του κρεβατιού μου (ανεκτίμητη αξία, κατά την ταπεινή μου γνώμη). Κλείνω, λοιπόν, το ραντεβού και αναμένω για την ποιητική μου συνομιλία.
Οι «Ποιητικές Συνομιλίες» δεν είναι κάτι καινούργιο. Το Τhéâtre de la Ville του Παρισιού, που αποτελεί και τον εμπνευστή αυτού του προγράμματος, διεξάγει αυτές τις συνομιλίες-συνεδρίες εδώ και χρόνια τόσο τηλεφωνικά όσο και διά ζώσης (προ πανδημίας, φυσικά). Το πρόγραμμα παραμένει ίδιο και από τη Στέγη: Ο ακροατής κλείνει ένα ραντεβού, ένας από τους ηθοποιούς του προγράμματος τον καλεί για μια συνομιλία διάρκειας 20 λεπτών, του απαγγέλλει ένα ποίημα, εμπνευσμένο από τη συνομιλία και, στο τέλος, του προτείνει μια ποιητική «συνταγή», ειδικά για αυτόν.
Η συνομιλία μου έλαβε χώρα ένα απόγευμα Σαββάτου, ενώ ήμουν αρκετά κουρασμένη και, συνεπώς, αδιάθετη. Η συνομιλήτριά μου, η ηθοποιός Ειρήνη Πατούρα, με κάλεσε από το Παρίσι και, μετά από μια εισαγωγή στην ιστορία του προγράμματος για να σπάσει ο πάγος, ξεκίνησε η πραγματική μας συζήτηση. Αρχικά, φοβόμουν ότι δεν θα έχω τι να πω, λόγω της κούρασής μου, αλλά και γιατί η συζήτηση με ένα άγνωστο άτομο και, δη, τηλεφωνικά είναι κάτι που όπως και να το κάνουμε δεν βγαίνει με φυσικότητα. Πολύ γρήγορα αποδείχθηκε ότι οι φόβοι μου ήταν αβάσιμοι.
Τα θέματα συζήτησης ξεκίνησαν από τις κλασικές ερωτήσεις της γνωριμίας, δηλαδή, ασχολίες, επαγγελματικά και σχέδια για το άμεσο μέλλον, και εξελίχθηκαν σε μια συζήτηση σχετικά με την τέχνη, την πολυπραγμοσύνη και πώς μπορεί να την πετύχει κανείς σε έναν κόσμο όπου οι περισσότεροι αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε «ένα πράγμα», για να ασχολούμαστε. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης η ατμόσφαιρα έγινε πιο ελαφριά και οι γλώσσες λύθηκαν, ώστε, μετά από λίγο, τα θέματα της συζήτησης εμπλουτίστηκαν από προσωπικές ιστορίες και αστεία. Προς το τέλος, το ζήτημα της ποίησης ήρθε στην επιφάνεια. Τι νιώθουμε για την ποίηση; Έχει κάποια σχέση με τον τρόπο που μας τη δίδασκαν στο σχολείο; Τα νοήματα κρυμμένα μέσα στα ποιήματα είναι προϊόντα της σκέψης του ίδιου του ποιητή ή δικά μας;
Μετά το πέρας των 20 λεπτών, που η αλήθεια είναι δεν κατάλαβα καν πώς πέρασαν, η συνομιλήτριά μου μού απήγγειλε το ποίημα που της θύμισε η συνομιλία μας και μου ετοίμασε την «ποιητική συνταγή»: για πέντε ημέρες απαγγελία του ποιήματος το πρωί μαζί με τον καφέ μου, σε μια ατμόσφαιρα ηρεμίας.
Η διάθεσή μου μετά από τη συνομιλία είχε βελτιωθεί δραστικά, σε σημείο που η κούρασή μου είχε εξαφανιστεί. Αμέσως μετά, έψαξα ολόκληρο το ποίημα που μου προτάθηκε και, δεδομένης της ευχαρίστησης που μου έδωσε αυτή η προσωπική αφιέρωση, έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να ξαναρχίσω την ενασχόληση με την ποίηση, καθώς και να ξανακλείσω ραντεβού σε περίπτωση που νιώσω ξανά ότι θα με κατακλύσει η ανία.
Μέσα από την προσωπική μου εμπειρία, θεωρώ πως οι «Ποιητικές Συνομιλίες» είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στην ποίηση για άτομα που δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με αυτή, ενώ μπορούν να βοηθήσουν αρκετά όσους νιώθουν μοναξιά στη δύσκολη περίοδο που περνάμε. Γενικότερα, μπορώ να πω πως θα πρότεινα αυτό το πρόγραμμα για κάθε άτομο που έχει 20 λεπτά ελεύθερα, αλλά και σε καθέναν από εμάς που δεν νιώθουμε ότι περνάμε την καλύτερη περίοδο της ζωής μας και χρειαζόμαστε ένα ισχυρό «τονωτικό».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ποιητικές Συνομιλίες 2021-2022, onassis.org, διαθέσιμο εδώ
- Consultations poétiques & musicales par téléphone, theatredeville-paris.com, διαθέσιμο εδώ
