Της Δέσποινας Χερουβείμ,
Ο Αχιλλέας, ο πιο δυνατός, ο πιο γενναίος και ο πιο όμορφος ήρωας των Ελλήνων, είναι μία από τις φιγούρες της ελληνικής μυθολογίας που το όνομά του και η φήμη του παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Στο μυαλό μας έχουμε το όνομά του συνυφασμένο με τον Τρωικό Πόλεμο, καθώς ήταν ένας από τους Αχαιούς που πολέμησαν εναντίον των Τρώων, με σκοπό να πάρουν πίσω την Ωραία Ελένη. Μάλιστα, θεωρείται ο πρωταγωνιστής της Ιλιάδας του Ομήρου, αφού το έπος επικεντρώνεται γύρω από τον θυμό του Αχιλλέα. Όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ τα κατορθώματά του στη μάχη. Γνωρίζουμε ότι ήταν ο αρχηγός των ικανότατων Μυρμιδόνων, γνωρίζουμε ότι ήταν αυτός που σκότωσε τον γενναίο Έκτορα και ότι στο τέλος έχασε τη ζωή του από ένα βέλος στην πτέρνα του μετά από τη θεϊκή παρέμβαση. Γνωρίζουμε ακόμη και για τον αχώριστο δεσμό του με τον Πάτροκλο, αλλά και για τη σχέση του με την ιέρεια του Απόλλωνα, τη Βρισηίδα. Πόσα, όμως, γνωρίζουμε πραγματικά για τη ζωή του Αχιλλέα πριν τον Τρωικό Πόλεμο;
Ο Αχιλλέας, λοιπόν, ήταν γιος του βασιλιά της Φθίας, Πηλέα, και της Νηρηίδας Θέτιδας. Η μητέρα του, καθώς ήταν αθάνατη, ήθελε να χαρίσει την αθανασία στον γιο της, διότι δεν μπορούσε να αποδεχτεί το γεγονός ότι κάποια στιγμή θα τον έχανε. Γι’ αυτό, όταν ήταν ακόμη μωρό, τον έβαζε στη φωτιά κάθε βράδυ για να «κάψει» τα θνητά μέλη που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του. Όταν αυτό δεν πέτυχε, τον βούτηξε στα νερά του ποταμού της Στυγός. Δεν κατάφερε, όμως, να τον κάνει ολοκληρωτικά αθάνατο, καθώς για να βουτήξει το μωρό στο ποτάμι έπρεπε να το κρατάει από την πτέρνα του. Έτσι, ο Αχιλλέας είχε ένα και μοναδικό τρωτό σημείο πάνω του και αυτό ήταν η πτέρνα του, η οποία έμελλε να του κοστίσει και τη ζωή (από αυτό το γεγονός μάλιστα έχει βγει και η φράση που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα «Αχίλλειος πτέρνα», θέλοντας να υποδηλώσουμε το αδύναμο σημείο κάποιου).
Ας επιστρέψουμε, όμως, στην παιδική ηλικία του Αχιλλέα. Ο πατέρας του, ο Πηλέας, αφού εγκαταλείφθηκε από τη Θέτιδα, μιας και δεν ήθελε να ζήσει τη ζωή της κοντά σε έναν θνητό, έστειλε τον γιο του, μαζί με τον αχώριστο φίλο του τον Πάτροκλο, να διαπαιδαγωγηθεί από τον κένταυρο Χείρωνα. Αυτός ήταν, μάλιστα, εκείνος που του έδωσε το όνομα «Αχιλλέας», αφού μέχρι τότε τον έλεγαν Λιγύρων. Η εκπαίδευσή του κοντά στον σοφό κένταυρο ήταν καθημερινή. Ο Χείρωνας τον ασκούσε διαρκώς στο τρέξιμο και στο κοντάρι. Έμαθε από την ηλικία των 6 χρονών να κυνηγάει και να σκοτώνει λιοντάρια και αγριογούρουνα. Μπορούσε να προφτάσει στο τρέξιμο ελάφια, γεγονός που αποτέλεσε αιτία για να τον καμαρώνουν η θεά Άρτεμις και η θεά Αθηνά.
Προκειμένου να γίνει ο Αχιλλέας δυνατός και γενναίος, τρεφόταν με κρέας, συγκεκριμένα με το μυαλό και τα εντόσθια λιονταριών, αρκούδων και άλλων άγριων ζώων, τα οποία, μάλιστα, κυνηγούσε ο ίδιος. Ο Χείρωνας αποδείχθηκε εξαιρετικός δάσκαλος. Εκτός από την τέχνη του πολέμου, του δίδαξε ακόμη μουσική, ιππασία και ιατρική. Η μουσική ήταν ιδιαίτερα ευεργετική για τον Αχιλλέα για να ημερεύει την ψυχή του, αφού από μικρή ηλικία δυσκολευόταν πολύ να συγκρατήσει την οργή του. Αγαπούσε πολύ τη μουσική και πηγές αναφέρουν πως κάποιοι θέλησαν να τον παροτρύνουν να γίνει ποιητής, όμως η Μούσα Καλλιόπη, η οποία εμφανίστηκε στον ύπνο του, του ξεκαθάρισε πως ήταν γραφτό του να πολεμάει, να γίνει στρατιώτης και πως μια μέρα άλλοι ποιητές θα έγραφαν για τα κατορθώματά του, όπως άλλωστε και έγινε.
Σύμφωνα με τις παραδόσεις, όταν ο Αχιλλέας είχε φτάσει 9 χρονών και οι Αχαιοί ετοιμάζονταν για τον πόλεμο και συγκέντρωναν στρατό στην Αυλίδα, αφού είχε προηγηθεί η αρπαγή της Ωραίας Ελένης, φαίνεται πως η Θέτιδα τον έκρυψε με γυναικεία αμφίεση στη Σκύρο, στο παλάτι του βασιλιά Λυκομήδη. Γνώριζε ότι η Μοίρα του ήταν να χάσει τη ζωή του στην Τροία και ήθελε με κάποιον τρόπο να προστατέψει τον γιο της. Όσο ο Αχιλλέας κρυβόταν στο παλάτι με γυναικεία αμφίεση, φαίνεται πως έκανε δεσμό με μια από τις κόρες του Λυκομήδη, τη Δηιδάμεια, η οποία, μάλιστα, έμεινε έγκυος και έκανε έναν γιο τον Νεοπτόλεμο, ή αλλιώς Πύρρο, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας πολύ καλός πολεμιστής των Αχαιών.
Στο μεταξύ, ο μάντης Κάλφας είχε ενημερώσει τους Αχαιούς ότι δεν θα μπορούσαν να πάρουν την Τροία χωρίς τον Αχιλλέα στο πλευρό τους και έτσι άρχισαν να τον αναζητούν. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας ταξίδεψε μέχρι τη Σκύρο προκειμένου να βρει τον Αχιλλέα, για να τον πείσει να έρθει μαζί τους στον πόλεμο. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ο Αχιλλέας αποκάλυψε την αληθινή του ταυτότητα μετά από ένα τέχνασμα του Οδυσσέα. Ο βασιλιάς της Ιθάκης, λοιπόν, έφερε ως δώρα στις γυναίκες υφάσματα και κοσμήματα, ανάμεσα στα οποία υπήρχαν και κάποια όπλα. Ο Αχιλλέας, ξεχνώντας τη γυναικεία του μεταμφίεση, πήρε στα χέρια του τα όπλα. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Οδυσσέας έφερε πράγματι κάποια δώρα για τις γυναίκες, όμως, παράλληλα, είχε κανονίσει να «σκηνοθετήσει» μια ψεύτικη επίθεση εναντίον του παλατιού, κάτι που οδήγησε τον Αχιλλέα να πετάξει από πάνω του τη γυναικεία ενδυμασία και να πιάσει το δόρυ και την ασπίδα του, θέλοντας να υπερασπιστεί το παλάτι. Τότε, μετά την αποκάλυψη της ταυτότητάς του, αποφάσισε να αναχωρήσει για την Τροία με τους Μυρμιδόνες.
Όλα αυτά που ακολούθησαν μας είναι λίγο πολύ γνωστά. O Αχιλλέας έφυγε για την Τροία, όπου έγινε εμφανές από την αρχή ότι ήταν ο καλύτερος πολεμιστής των Αχαιών. Με τις πολεμικές του ικανότητες, τη γενναιότητά του και το θάρρος του κατάφερε να γίνει, κατά μια έννοια, αθάνατος, αφού το όνομά του και η φήμη του είναι γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο μέχρι και σήμερα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Hard, R. (1964), A Handbook of Greek Mythology, Λονδίνο: Routledge
- Κακριδής, Ι. (2014), Ελληνική Μυθολογία. Οι ήρωες, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών
