Της Ελευθερίας Κωνστάντιου,
Περίπου δύο εβδομάδες έχουν περάσει από τη μέρα που έγινε γνωστή η τραγική είδηση του θανάτου του γνωστού Έλληνα ορειβάτη Αντώνη Συκάρη, λίγες ώρες αφότου είχε πετύχει να φτάσει στην κορυφή του όρους Νταουλαγκίρι στο Νεπάλ. Ένας θάνατος που συγκλόνισε τόσο το πανελλήνιο όσο και τους ακολούθους του στα social media, που έσπευσαν να δηλώσουν τη στήριξή τους στην οικογένεια του εκλιπόντος. Παράλληλα, ένα θρίλερ εκτυλίσσεται στα Ιμαλάια με ομάδα σέρπα να προσπαθεί να φτάσει στο σημείο όπου κείται η σωρός του Έλληνα ορειβάτη, ώστε να την παραλάβει η οικογένεια του και να προχωρήσει στην ταφή, αλλά και για να ανοίξει η δίοδος που οδηγεί στην κορυφή. Δυστυχώς, αυτό δεν έχει επιτευχθεί ακόμη εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών.
Το παρόν, όμως, άρθρο, αν και αποτελεί έναν φόρο τιμής στον σπουδαίο ορειβάτη, έχει σκοπό να παρουσιάσει τις αποστολές του στις «8άρες» κορυφές μέσα από το υλικό που ο ίδιος συνέλλεγε κατά τη διάρκεια των αναβάσεων και μοιραζόταν σε επεισόδια στο Youtube. Μια σειρά βίντεο είτε στο δικό του κανάλι είτε στο κανάλι του tripment, που αναλυτικά περιγράφουν την προσπάθεια για την κορυφή, την κατάβαση, μέχρι και την επιστροφή στην πατρίδα και χαρίζουν μοναδικό για τα ελληνικά – και όχι μόνο – δεδομένα. Κανγκτσενγιούνγκα, Έβερεστ, Κ2, Μανασλού αποτελούν κάποια από τα χορταστικά επεισόδια που μοιράστηκε μαζί μας ο Αντώνης Συκάρης.
Η ανάβαση στην κορυφή του τρίτου υψηλότερου βουνού στον κόσμο, του Κανγκτσενγιούνγκα αποτέλεσε το πρώτου ωριαίου επεισοδίου ανάβασης που ανέβηκε στο προσωπικό κανάλι του ορειβάτη. Παρέα με τον εξαιρετικό νέο ορειβάτη Φώτη Θεοχάρη τον Μάιο του 2018, ανέβηκαν στο «δεύτερο λιγότερο σκαρφαλωμένο βουνό του κόσμου μετά το Αναπούρνα», σε μια εξαιρετικά δύσκολη διαδρομή. Στο βίντεο τους βλέπουμε να ταξιδεύουν με λεωφορείο από την Μπαχτραμπούρ στο Καντίμ, να περνάνε ένα μεγάλο ποτάμι, το οποίο δεν έχει γέφυρα, με τη βοήθεια μιας μπουλντόζας, να διαμένουν σε παραδοσιακά ξύλινα σπιτάκια στους πρόποδες του βουνού και να ξεκινάνε ένα μεγάλο και δύσκολο trekking με σκοπό να φτάσουν στο base camp του Κανγκτσενγιούνγκα. Επιπλέον, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διαδρομή από το base camp μέχρι την κορυφή μέσα από συγκλονιστικά τοπία.
Η επιτυχημένη αποστολή στο Μανασλού του Νεπάλ αποτέλεσε το δεύτερο επεισόδιο επιτυχούς ανάβασης σε «8άρα» κορυφή. Η αποστολή έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 2018 και σχοινοσύντροφος του Αντώνη Συκάρη ήταν ο Γιώργος Μαρίνος. Το βίντεο ξεκινάει με τον Αντώνη Συκάρη να φεύγει με τον Γιώργο Μαρίνο για το Νεπάλ, να μας δείχνει τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής και να μας ξεναγεί στο Κατμαντού. Στη συνέχεια να μεταβαίνουν στο Αμαγκόουν και από εκεί στο base camp του Μανασλού. Η ζωή στο base camp, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν λόγω καιρού, η διάσχιση ενός παγετώνα με μικρά γκρεβάνσις, η βοήθεια που προσφέρουν οι σέρπα και η παρέα με αυτούς, το φρέσκο χιόνι και ο κίνδυνος για χιονοστιβάδες απασχολούν τους δύο Έλληνες ορειβάτες μέχρι την κορυφή.
H επιτυχής ανάβαση στο ψηλότερο βουνό του κόσμου δεν θα μπορούσε να μην έχει γίνει ένα χορταστικό και inspirational επεισόδιο. Παρέα με τον γνωστό επιχειρηματία Μάικ Ευμορφίδη, αλλά σχετικά άπειρο ορειβάτη, ο Αντώνης Συκάρης κατακτά το Έβερεστ σε μια αποστολή που ξεκίνησε ως ιδέα του πρώτου και έλαβε χώρα μέσα σε 4 μήνες. Η προετοιμασία ενός έμπειρου και ενός άπειρου ορειβάτη, το ταξίδι μέχρι το Κατμαντού και από εκεί στη Λούκλα, το δεκαήμερο trekking μέχρι του base camp του Έβερεστ μέσα σε υπέροχα τοπία, η προσαρμογή στο μεγάλο υψόμετρο είναι μερικά από τα σημεία στην αρχή του βίντεο που κινητοποιούν τον θεατή. Η ζωή στα camps, τα μεγάλα γκρεβάνσις και τα σεράκς, η αγωνία για το αν ο Μάικ Ευμορφίδης θα καταφέρει να ανταπεξέλθει αλλά και το αν ο καιρός θα είναι με το μέρος τους. Ένα σπουδαίο βίντεο, όχι μόνο λόγω του σημαντικό κατορθώματός τους, αλλά και λόγω της έμπνευσης που χαρίζουν στους θεατές για πραγματοποιήσουν κάποτε τα όνειρά τους.
Στο πρώτο βίντεο παρακολουθούμε τις πρώτες σκέψεις του ορειβάτη, όταν του προτείνουν να ακολουθήσει αυτή την μικτή αποστολή στο επικινδυνότερο βουνό του κόσμου, στο Πακιστάν, την προετοιμασία, την μετάβαση με τζιπ στη Γιόλα, την πορεία στον παγετώνα για το base camp και τις στιγμές εκεί μέσα σε κάκιστες καιρικές συνθήκες. Εκεί γνωρίζουμε τον Ματία Κόντε, έναν εκ των σχοινοσυντρόφων του, ακούμε για τα υπέροχα συναισθήματά του όταν μαθαίνει ότι 10 σέρπα κατάφεραν να κατακτήσουν την κορυφή, το τραγικό συναίσθημα που νιώθει όταν ένας εκ των εμπειρότερων ορειβατών της αποστολής, ο Σέρτζι Μινγκότε, χάνει την ζωή του και το τελετουργικό που ακολουθεί κατά την απομάκρυνση του σώματός του από το βουνό. Τα όσα περιγράφει σχετικά με το γεγονός, αλλά και η εικόνα να προσεύχονται – ο καθένας με τον τρόπο του – γύρω από το νεκρό σώμα του Ισπανού, ανατριχιάζουν. Στο συγκεκριμένο βίντεο γίνεται, επίσης, αναφορά στα κρυοπαγήματα που τελικά του στέρησαν την κορυφή, την δυσκολία που είχε όταν φτάνοντας στο camp 3, του είπαν αρχικά ότι δεν χωράει, αν και τελικά κατάφερε να διανυκτερεύσει και να επιστρέψει ασφαλής στο base camp.
Στο δεύτερο βίντεο, διάρκειας περίπου 12 λεπτών, βλέπουμε όσα περίπου είδαμε και στο πρώτο, αλλά και το κλιπάκι με την απόφαση του να μην συνεχίσει, ενώ διανθίζεται με λόγια καρδιάς για το πόσο σημαντικό είναι ένας ορειβάτης να ακούει το σώμα του και να μην θεωρεί τον εαυτό του άτρωτο.
Καταληκτικά, ο Αντώνης Συκάρης υπήρξε ένας σπουδαίος ορειβάτης, αλλά και μια μεγάλη προσωπικότητα που ενέπνευσε αρκετό κόσμο να ακολουθήσει τα όνειρά του. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία ότι χαρακτηριστική του φράση υπήρξε το «Μην εγκαταλείψεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν». Το πάθος του για να πετύχει το στόχο του, η προσήλωσή του σε αυτόν και κυρίως η αγάπη του για το βουνό θα μείνουν σε όλους αλησμόνητα, ενώ η επιλογή του να καταγράφει τις αποστολές του και να ανεβάζει βίντεο στο Youtube, έδωσαν την ευκαιρία να περάσει στην αθανασία που χαρίζει το διαδίκτυο. Δυστυχώς, στον οθόνη μας ποτέ δεν είδαμε τις αναβάσεις στο Λότσε και την Αναπούρνα, καθώς μεταξύ των αποστολών και των βίντεο χρειάζεται να μεσολαβήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
