Του Νίκου Μελιτσιώτη,
Βασικό χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου που αγαπά την εξέλιξη και την πρόοδο, είναι η τοποθέτηση στόχων στη ζωή του και η προσπάθεια επίτευξής τους. Το χαρακτηριστικό αυτό ήταν κυρίαρχο στην προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος δεν σταματούσε ποτέ να ξεπερνά τον εαυτό του σε ευφυΐα, γενναιότητα, πείσμα και αποφασιστικότητα. Αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα του φάνηκαν, για μια ακόμη φορά, στην πολιορκία και την κατάληψη το 327 π.Χ. της Αόρνου Πέτρας.
Αφού κατέλαβε και οχύρωσε αρκετές πόλεις γύρω από τον Ινδό ποταμό, μεταξύ αυτών τα Ώρα, τα Βάζιρα, την Οροβάτιδα, τα Μάσσαγα και τα Εμβόλιμα, προχώρησε προς την Άορνο Πέτρα. Η κατάληψή της κρίθηκε αναγκαία, καθώς βρισκόταν πάνω στην ανεφοδιαστική γραμμή των στρατευμάτων της και η εξαιρετικά οχυρή θέση της μπορούσε να καταστεί μία άκρως επικίνδυνη εστία αντίστασης. Στη θέση αυτή είχαν οχυρωθεί όσοι εγκατέλειψαν τα Βάζιρα και άλλες πόλεις, πιστεύοντας πως εκεί θα έβρισκαν προστασία.
Φτάνοντας στην περιοχή, ο Αλέξανδρος έδωσε εντολή στον Κρατερό να συγκεντρώσει εφόδια στα Εμβόλιμα, καθώς σε περίπτωση αποτυχίας κατάληψης του οχυρού, θα επιχειρούσε μακροχρόνια πολιορκία, με στόχο την εξάντληση των εχθρικών εφοδίων. Συγκεντρώνοντας επίλεκτες μονάδες ελαφρού πεζικού, εταίρων και ιπποτοξοτών, κινήθηκε προς τον βράχο, ο οποίος υψωνόταν 2.130 μέτρα πάνω από τον Ινδό, με περίμετρο 2.400 μέτρων! Επίσης, ο βράχος στην κορυφή του είχε πηγές νερού, καθώς και σημεία τα οποία μπορούσαν να καλλιεργηθούν.
Λίγο πριν ξεκινήσει η επιχείρηση, κάτοικοι της περιοχής, γνωρίζοντας τη φήμη και τα πλούτη του Αλεξάνδρου, τον πλησίασαν και έναντι αμοιβής του υπέδειξαν το σημείο, από το οποίο θα είχε ευκολότερη πρόσβαση στον βράχο. Προκειμένου να κινηθεί γρήγορα, ο Αλέξανδρος διέταξε τον Πτολεμαίο να πάρει ένα μέρος των δυνάμεων, να καταλάβει τον λόφο που βρισκόταν κοντά και να οχυρώσει το σημείο. Μόλις το πραγματοποίησε, απαρατήρητος από τους Ινδούς, ειδοποίησε τον Αλέξανδρο, ο οποίος αν και αρχικά αντιμετώπισε δυνάμεις των αμυνομένων και αναγκάστηκε να υποχωρήσει, εν τέλει ενώθηκε με τις δυνάμεις του στρατηγού του και απώθησε τους Ινδούς από εκείνη την περιοχή.
Η πολιορκία, που μόλις είχε ξεκινήσει, διήρκησε συνολικά 5 με 7 ημέρες. Στο διάστημα αυτό ο Αλέξανδρος, προκειμένου να προσχώσει την απότομη χαράδρα που βρισκόταν ανάμεσα στο στρατόπεδό του και το πέρασμα που οδηγούσε στην κορυφή της Αόρνου Πέτρας, προχώρησε στην κατασκευή αναχώματος. Αν και αρχικά μέρος του αναχώματος κατέρρευσε, επιβραδύνοντας την πρόοδο της πολιορκίας, στη συνέχεια τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή. Διατάζοντας τον κάθε στρατιώτη να κατασκευάσει πασσάλους, οι οποίοι θα λειτουργούσαν ως σκελετός της πρόσχωσης, προχωρά στη δημιουργία της, με στόχο να φέρει τις πολιορκητικές μηχανές του όσο πιο κοντά στο ύψος του βράχου. Με την κάλυψη των πολιορκητικών μηχανών από το σταθερό έδαφος του λόφου και τις ρίψεις των Μακεδόνων σφενδονητών, οι Ινδοί δεν κατάφεραν να τους αποτρέψουν, αν και οι ρίψεις βράχων από την κορυφή προκάλεσαν περιστασιακά προβλήματα.
Σύντομα, η κατάληψη ενός υψηλότερου παρακείμενου λόφου από επίλεκτες δυνάμεις του αποσπάσματος του Αλεξάνδρου, οδήγησε στην τροπή του αναχώματος προς εκείνη την περιοχή, η οποία θα επέτρεπε τη ρίψη των πολιορκητικών βλημάτων από το ίδιο ύψος με αυτό της Πέτρας. Σχεδόν παράλληλα με την ολοκλήρωση της τροπής επιτεύχθηκε η γεφύρωση της χαράδρας, που χώριζε το στρατόπεδο του στρατηλάτη από την οδό που οδηγούσε στην κορυφή.
Η τελική φάση είχε μόλις ξεκινήσει, και τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τον επίμονο Μακεδόνα ηγέτη. Οι Ινδοί, οι οποίοι έμειναν έκπληκτοι από το ακατάβλητο πείσμα των Μακεδόνων, ζήτησαν διαπραγματεύσεις, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο για την υποχώρησή τους. Κατανοώντας το τέχνασμα, ο Αλέξανδρος στήνει ενέδρα και την κατάλληλη στιγμή επιτίθεται. Πραγματοποιώντας την επίθεση με 700 σκληραγωγημένους υπασπιστές και βασιλόπαιδες, αιφνιδίασε τους Ινδούς, οι οποίοι δεν κατάφεραν να προτάξουν σοβαρή αντίσταση. Φόνευσε πολλούς, κυνηγώντας όσους φυγάδες επιχείρησαν να διαφύγουν κατεβαίνοντας το βράχο.
Ολοκληρώνοντας την πολιορκία, ανέβηκε στο βράχο με τους άνδρες του, αναρριχώμενος στα τείχη με σχοινί. Εκεί, έχτισε ναό και θυσιαστήρια προς τιμήν της Αθηνάς Νίκης. Πετυχαίνοντας αυτή τη μεγαλειώδη νίκη, ξεπέρασε, σύμφωνα με τον μύθο, ακόμη και τον πρόγονό του Ηρακλή, ο οποίος είχε αποτύχει να τον καταλάβει. Φρούραρχο στην Άορνο Πέτρα όρισε τον Σισίκοττο. Αυτούς που τον βοήθησαν, τους αντάμειψε με το ποσό των 80 ταλάντων, θέλοντας αυτό να διαδοθεί, προκειμένου να δελεαστούν και άλλοι υποψήφιοι «βοηθοί». Η νίκη του αυτή, με την οποία δεν υπέταξε μόνο τους Ινδούς, αλλά και την ίδια τη φύση, αποτέλεσε προάγγελο της καθοριστικής νίκης στον Ινδό απέναντι στον γενναιότατο Πώρο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Green, Peter (1974), Alexander of Macedon: A Historical Biography, Λονδίνο: University of California Press
- Secunda, Warry (1998), Alexander the Great: His armies and Campaigns 334-323 BC, Λονδίνο
- Γιαννόπουλος, Χρήστος (2009), Πολεμιστές της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, Αθήνα: Εκδ. Περισκόπιο
- Καργάκος, Σαράντος (2014), Μέγας Αλέξανδρος: ο άνθρωπος φαινόμενο, τόμ. Γ΄, Αθήνα: Ειδική Έκδοση για τη Real Media Α.Ε.
