Της Σοφίας Τσαπαδά,
Τον τελευταίο καιρό, όλο και συχνότερα, γίνονται γνωστά περιστατικά σχετικά με τη βία που ασκεί η αστυνομία στους χώρους των πανεπιστημίων, στη διάρκεια πορειών και διαδηλώσεων, αλλά και σε απλές στιγμές της καθημερινότητας. Μαθαίνουμε για ομάδες της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίες βάζουν στο στόχαστρό τους άτομα και εισβάλουν στα σπίτια τους με πυροβολισμούς, για αστυνομικούς που επιτίθενται σε ανθρώπους απλά επειδή η εθνικότητα τους δεν είναι ελληνική και για τις εισβολές κάποιων δυνάμεων στις πανεπιστημιακές κοινότητες, την ώρα που οι φοιτητές διαμαρτύρονται για τη συγκάλυψη παιδεραστή καθηγητή από την πρυτανεία.
Επίσης, το φως της (διαδικτυακής) δημοσιότητας βρίσκουν φωτογραφίες και βίντεο, όπου αστυνομικοί των ΜΑΤ χρησιμοποιούν ξύλο, κρότου λάμψης και αύρα ενάντια σε εποχικούς πυροσβέστες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις βλέπουμε απροκάλυπτες εισβολές αντίστοιχων ομάδων σε φοιτητικές εστίες. Η λίστα είναι μεγάλη και οι αναίτιες προσαγωγές, οι ρατσιστικές επιθέσεις και η βία από αστυνομικούς απέναντι σε φοιτητές αλλά και μαθητές – με το πιο πρόσφατο ίσως επεισόδιο στο Μεσολόγγι, όπου χτυπήθηκε ένας 17χρονος – δείχνουν να γίνονται κάτι παραπάνω από καθημερινά και επαναλαμβανόμενα φαινόμενα.
Όλα αυτά γνωστοποιούνται σε όλους εμάς μέσω του διαδικτύου και ειδικότερα μέσω κάποιων ανεξάρτητων «σελίδων». Τα κανάλια της τηλεόρασης σπάνια (έως καθόλου) θα δείξουν κάτι από όλα τα παραπάνω, αλλά ακόμα και αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται περισσότερο για παραπληροφόρηση παρά για πληροφόρηση. Θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν το θύμα ως θύτη, τον άνθρωπο που ξυλοκοπήθηκε ως έναν αιμοσταγή δολοφόνο και τον μαθητή που προσπάθησε να υπερασπιστεί τον φίλο του ως προκλητικό.
Γιατί για την ελληνική ειδησεογραφία προκλητικός δεν είναι κάποιος που εμφανίζεται στην τηλεόραση και κάνει τηλεοπτικά σόου με γραφικά ολογράμματα νεκρών παιδιών ούτε κάποιος που λέει πως οι πολίτες δεν βάζουν θέρμανση στα σπίτια τους για ψυχολογικούς λόγους. Όμως σωστά, αυτοί δεν είναι προκλητικοί, αλλά χυδαίοι. Γιατί περί χυδαιότητας πρόκειται, όταν κάποιος τολμάει να λέει ότι ο μισθός του μήνα μπορεί πολύ εύκολα να καλύψει τις ανάγκες μίας οικογένειας και ότι φταίνε οι ίδιοι οι νέοι που δεν έχουν δουλειές, επειδή δεν έχουν προσόντα, ειδικότερα, όταν αυτοί που εκπροσωπούν τις παραπάνω απόψεις δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους. Πρόκειται για άτομα που βρήκαν μία έτοιμη οικογενειακή επιχείρηση – τη διακυβέρνηση μίας χώρας, η οποία θα περάσει και στα παιδιά τους – και η μόνη τους ασχολία είναι να επισκέπτονται διάφορα μέρη της Ελλάδας, παριστάνοντας μάλλον έναν νέο Γκιούλιβερ.
Ενώ, λοιπόν, υπάρχουν τόσα σημαντικά θέματα για να ενημερωθεί κανείς, τα ελληνικά κανάλια σιωπούν όσον αφορά τα παραπάνω ζητήματα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βλέπουμε να μεταδίδεται στη Βουλή το βιντεοσκοπημένο μήνυμα ενός εκπροσώπου του ουκρανικού ναζιστικού τάγματος Αζόφ και τον πρωθυπουργό να σηκώνεται και να χειροκροτεί. Η φιλελεύθερη κυβέρνηση έδειξε για ακόμη μία φορά το πρόσωπό της και όσα στα αλήθεια πρεσβεύει. Είναι η ίδια που με το νομοσχέδιο της θέλησε να βάλει την αστυνομία στα πανεπιστήμια και κατήργησε το άσυλο, που βρισκόταν σε ισχύ από το 1982, που θέσπισε χρονικό όριο φοίτησης, που έθεσε την ελάχιστη βάση εισαγωγής και περιόρισε κατά πολύ τις επιλογές των σχολών στο μηχανογραφικό. Η κυβέρνηση αυτή, που εμπλέκεται σε τόσα σκάνδαλα και επαινεί το ανύπαρκτο έργο της μέσω των πληρωμένων δημοσιογράφων της, βρίσκει τρόπους να απασχολεί την κοινή γνώμη μέσω ειδήσεων που ο τρόπος παρουσίασής τους θυμίζει περισσότερο βραζιλιάνικο σίριαλ παρά σοβαρή ενημέρωση.
Έτσι, βλέπουμε ανθρώπους να μαζεύονται έξω από σπίτια και να τα λιντσάρουν την ώρα που γίνονται πόλεμοι και σκοτώνονται χιλιάδες άτομα και την ώρα που υπάρχει κόσμος που σκοτώνει παιδιά σε θάλασσες. Όμως, όλα αυτά δεν συμφέρουν να βγουν στη δημοσιότητα. Όπως δεν συνέφερε να μαθευτεί το έγκλημα που διέπραξε η αστυνομία κατά του Νίκου Σαμπάνη, του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του Ίλμι Λατές και πολλών ακόμη ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους άδικα από το «χέρι» της ΕΛ.ΑΣ., της οποίας έργο, θεωρητικά, είναι να προστατεύει τους πολίτες.
Μετά από όλα αυτά, γίνεται αντιληπτό πως σε μία υποθετικά δημοκρατική χώρα που εγκλήματα κυβερνώντων μένουν ατιμώρητα και η αστυνομική βία και η προπαγάνδα ευνοούνται, κάτι πάει αρκετά λάθος. Ευτυχώς όμως, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά με την ενημέρωση των πολιτών και φροντίζουν να δημοσιοποιούνται όλα όσα έχει δικαίωμα να γνωρίζει ο καθένας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- CopWatchGR, instagram.com, διαθέσιμο εδώ
